حضرت عباس علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس برخی دیگر از منابع، پس از شهادت همه اصحاب و خاندان [[بنی‌هاشم]]، عباس قصد کرد تا برای خیمه‌ها آب بیاورد. او به سمت شریعه فرات حمله کرد و توانست از بین نگهبانان شریعه خود را به آب برساند. در راه برگشت، دشمن به او حمله کرد. او در نخلستان با دشمن نبرد می‌کرد و به سمت خیمه‌ها می‌رفت که [[زید بن ورقاء جهنی]] از پشت نخلی بیرون پرید و ضربه‌ای به دست راستش وارد کرد. عباس شمشیر را به دست چپش گرفت و به نبرد با دشمن ادامه داد. [[حکیم بن طفیل طائی]] که پشت درختی خود را پنهان کرده بود ضربه‌ای به دست چپش وارد کرد و بعد از آن نیز عمودی بر سر عباس وارد کرد و او را به شهادت رساند.<ref>نگاه کنید به: ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۶ق، ج۳، ص۲۵۶؛ مظفر، موسوعة بطل العلقمی، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۷۴-۱۷۸؛ اردوبادی، حیاة ابی‌الفضل العباس، ۱۴۳۶ق، ص۲۱۹-۲۲۰؛ خرّمیان، ابوالفضل العباس، ۱۳۸۶ش، ص۱۰۶- ۱۱۴.</ref>  

بر اساس گزارش خوارزمی، وقتی عباس(ع) شهید شد امام حسین(ع) بر نعش برادر حاضر شد، به شدت گریه کرد و فرمود: {{عربی|اَلآنَ اِنکَسَرَ ظَهری وَ قَلَّت حیلَتی}}: اکنون کمرم شکست و چاره‌ام اندک شد.<ref>خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۴؛ مظفر، موسوعة بطل العلقمی، ۱۴۲۹ق، ج۳، ص۱۷۸؛ ابن اعثم الکوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۹۸؛ ؛ خرمیان، ابوالفضل العباس، ۱۳۸۶ش، ص۱۱۳.</ref> با این حال خوارزمی عباس را آخرین کسی نمی‌داند که به میدان جنگ رفته است.<ref>خوارزمی، مقتل الحسین(ع)، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۴.</ref>