عمرو بن ضبیعة
عَمرو (عمر)[۱] بن ضُبَیعَةِ بنِ قِیسِ بنِ ثَعْلَبة ضُبَعی[۲] از شهدای کربلا است. برخی گفته‌اند او جنگ‌های پیامبر(ص) را نیز درک کرده است.[۳]
او از سوارکاران کوفه بود و همراه سپاه عمر سعد به کربلا آمد. پس از اینکه مشاهده کرد که پیشنهادهای امام حسین(ع) از سوی سپاه عمر بن سعد پذیرفته نمی‌شود، به همراه عده‌ای به امام حسین(ع) پیوست.[۴] وی در نخستین حمله لشکر کوفه به شهادت رسید. در زیارت الشهداء بر او درود فرستاده شده است: «اَلسَّلَامُ عَلَی عُمَر بْنِ ضُبَیعَةَ الضُّبَعِی»[۵][۶][یادداشت ۱]
در زیارت رجبیه امام حسین(ع) به «ضُبَیعَةَ بْنِ عَمْرٍو» نیز سلام داده شده است: اَلسَّلَامُ عَلَی ضُبَیعَةَ بْنِ عَمْرٍو که به نظر می‌رسد، همان عمرو بن ضبیعه باشد.
پانویس
یادداشت
منابع
- ابن طاووس، سید علی بن موسی،إقبال الأعمال، دارالکتب الإسلامیة تهران،۱۳۶۷ش.
- سماوی، محمد بن طاهر، ابصار العین فی انصار الحسین علیه‌السلام، قم، دانشگاه شهید محلاتی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق
- شمس‌الدین، سید مهدی، انصارالحسین، موسسةالبعثه، ۱۴۰۷ق.
- شیخ طوسی، رجال‌الطوسی، جامعه مدرسین، قم، ۱۴۱۵ق.
- مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، نجف، مطبعة المرتضویه، بی‌تا
- مجلسی، محمدباقر، بحار‌الأنوار، مؤسسة‌الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.
- پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، زمزم هدایت، قم، ۱۳۸۸ش