ثِقْل اکبر وصفی است که پیامبر(ص) در حدیث ثقلین برای قرآن به کار برده است. ثِقْل به‌معنای بار سنگین و ثَقَل به‌معنای هر چیز باارزش و گران‌بها است. به‌گفته فیروزآبادی عالم لغوی قرن نهم قمری، واژه ثقلین در حدیث ثقلین از ثَقَل گرفته شده است.
بنا بر برخی نقل‌های حدیث ثقلین، پیامبر در این حدیث، قرآن را ثقل اکبر و عترت را ثقل اصغر معرفی کرده و گفته است اگر امتش به آن دو تمسک کنند، هرگز گمراه نخواهند شد. پیامبر(ص) همچنین در خطبه غدیر قرآن را ثقل اکبر و علی(ع) و پاکان از فرزندانش را ثقل اصغر معرفی کرده است.
امام علی(ع) نیز در مواردی خود را ثقل اصغر و قرآن را ثقل اکبر معرفی کرده است؛ از جمله در یکی از خطبه‌‌هایش و نیز در توصیه‌ای که به کمیل بن زیاد داشته است.
درباره چرایی توصیف شدن قرآن به ثقل اکبر گفته‌اند از آنجا که عترت تابع و پیرو قرآن است، قرآن بزرگ‌تر از آن معرفی شده است. برخی نیز گفته‌اند: چون قرآن معجزه پیامبر و اساس دین به حساب می‌آید، از عترت بزرگ‌تر است.
ادامه
