ابوالسبطین
ابوالسِبطَین از کنیههای پیامبر(ص)[۱] و امام علی(ع)[۲] است.
ابوالسبطین بهمعنای پدر دو سِبْط (نوه) است. بر اساس روایات، منظور از سبطین، حسنین(ع) (امام حسن و امام حسین) است؛[۳] ازاینرو در فرهنگ اسلامی از امام حسن(ع) به سبط اکبر و از امام حسین(ع) به سبط اصغرِ پیامبر یاد میشود.[۴] اماکن و مراکزی از شیعیان نیز به سبطین نامگذاری شدهاند مانند: حسینیه سبطینآباد در لَکهنو هند و مؤسسه جهانی سبطین در قم. با این حال، فخرالدین طُریحی لغتشناس شیعه در قرن دهم قمری، سبط را بهمعنای طائفه و امت تفسیر کرده و احتمال داده که این کنیه به انشعابِ نسل پیامبر(ص) از حسنین اشاره دارد.[۵]
تعبیر «اُمُّ السبطین» برای حضرت فاطمه نیز در برخی از متون دینی بهکار رفته است.[۶]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ابنشهرآشوب، مناقب آل ابیطالب، ۱۳۷۹ق، ج۱، ص۱۵۴.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۰، ص۱۹؛ بیومی مهران، الإمامة واهل البیت، دارالنهضة العربیة، ۱۹۹۵م، ج۲، ص۹.
- ↑ ابنشاذان، الفضائل، ۱۳۶۳ش، ص۸۳.
- ↑ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۲۲۰.
- ↑ طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۲۵۱.
- ↑ ابنقولویه قمی، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ج۱، ص۳۲۵.
منابع
- ابنشاذان، شاذان بن جبرئیل، الفضائل، قم، رضی، ۱۳۶۳ش.
- ابنشهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابیطالب(ع)، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
- ابنقولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تصحیح: عبدالحسین امینی، نجف، دارالمرتضویة، ۱۳۵۶ش.
- بیومی مهران، محمد، الإمامة و اهلالبیت(ع)، قاهره، دار النهضة العربیة، ۱۹۹۵م.
- طریحی، فخرالدین بن محمد، مجمع البحرین، تحقیق و تصحیح: احمد حسینی اشکوری، تهران، مرتضوی، ۱۳۷۵ش.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاءالتراث العربی، ۱۴۰۳ق.
- محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، نشر معروف، قم، ۱۴۱۷ق/۱۳۷۶ش.