هانی بن عُرْوَة بن غران مرادی (شهادت ۶۰ق)، از بزرگان کوفه و یاران خاص امام علی(ع). وی در جنگ جمل و صفّین حضور داشت. هانی از ارکان قیام حُجْر بن عَدی در برابر زیاد بن ابیه، و از مخالفان بیعت با یزید به شمار می‌رفت. خانهٔ او از زمان ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه مرکز فعالیت‌های سیاسی و نظامی بود، وی نقش مهمی در قیام مسلم بن عقیل داشت. هانی پس از شهادت مسلم بن عقیل، و به دستور عبیدالله بن زیاد، سر از بدنش جدا کردند. خبر شهادت او در میانهٔ راه کوفه، در منزلگاه زرود به امام حسین(ع) رسید. امام بر مرگ او گریست و آیهٔ استرجاع را خواند و برایش درخواست رحمت کرد. هانی را در کنار دارالامارهٔ کوفه به خاک سپردند. آستانهٔ هانی بن عروه هم اکنون از زیارتگاههای شیعیان است.
| از بزرگان کوفه و یاران خاص امام علی(ع) | |
 | |
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | هانی بن عُرْوَة بن غران مرادی |
| خویشاوندان | یحیی بن هانی بن عروه |
| شهادت | ۹ ذی‌الحجه سال ۶۰ قمری، کوفه |
| نحوه شهادت | به دستور ابن زیاد |
| مدفن | کنار مسجد کوفه |
| مشخصات دینی | |
| از یاران | امام علی(ع) |
| فعالیت‌ها | شرکت در جنگ جمل و جنگ صفین در رکاب امام علی(ع) • مخالفت با ولیعهدی یزید • حمایت از قیام حجر بن عدی علیه زیاد بن ابیه • همراهی و حمایت از قیام مسلم بن عقیل در کوفه |
شخصیت و خاندان
هانی بن عروه از شیعیان متعصب امام علی(ع)[۱] و از اصحاب آن امام،[۲] از طایفهٔ بنی‌مراد و از قبیلهٔ مَذحِج،[۳] شیخ و زعیم بنی‌مراد[۴] و نزد مردم کوفه، بسیار وجیه و دارای اعتبار بود.[۵]
پسر هانی، یحیی، محدّث و از راویان اصح و ثقه نزد اهل سنت شمرده می‌شود.[۶]
زندگی هانی تا ورود مسلم به کوفه
دربارهٔ زندگی او تا ورود مسلم بن عقیل به کوفه، به عنوان سفیر امام حسین(ع) در جریان واقعهٔ کربلا، اطلاعات اندکی وجود دارد. وی در جنگ جمل[۷] و صفّین[۸] حضور داشت و در صفّین، امام علی(ع) با او مشورت می‌کرد. هنگامی که امام، اشعث بن قیس را از ریاست دو قبیلهٔ ربیعه و کنده بر کنار کرد، هانی به امام پیشنهاد داد جانشینی همتای اشعث برای ریاست این دو قبیله انتخاب کند.[۹] هانی بن عروه به قبیلهٔ خود تعصب داشت؛ زمانی که کثیر بن شهاب مذحجی، والی خراسان، متهم به اختلاس شد و به کوفه گریخت، هانی به وی پناه داد و از این رو معاویه به او عتاب کرد.[۱۰] زمانی که معاویه برای پسرش یزید، از مردم کوفه بیعت می‌گرفت، هانی از مخالفان بود و حتی می‌گفت که از معاویه بخاطر انجام چنین کاری تعجب می‌کند و خصوصیات زشت یزید را برمی‌شمرد.[۱۱] هانی یکی از ارکان قیام حجر بن عدی بر ضد زیاد بن ابیه بود.[۱۲]
نقش هانی در قیام مسلم بن عقیل
مسلم بن عقیل، پس از آگاهی از آمدن عبیدالله بن زیاد به کوفه و تهدیدهای او، از خانهٔ مختار بن ابوعبید ثقفی به خانهٔ هانی بن عروه رفت.[۱۳]
بنا بر نقلی، هانی مایل نبود مسلم وارد خانهٔ او شود، اما پس از ورود مسلم، با تمام وجود از او دفاع کرد.[۱۴] خانهٔ هانی از این رو انتخاب شد که از نظر اجتماعی، او بانفوذتر از مختار بود. خانهٔ هانی از زمان ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه مرکز فعالیت‌های سیاسی و نظامی بود و شیعیان به خانهٔ او آمد و شد می‌کردند.[۱۵]
شریک بن الاعور نیز – که از یاران خاص امام علی(ع)[۱۶] و از شیعیان بزرگ بصره بود و به همراه عبیدالله به کوفه آمده بود – بیمار گردید و او نیز به خانهٔ هانی، که از دوستانش بود، وارد شد[۱۷] و هانی را به یاری مسلم تشویق کرد و در خانهٔ هانی نقشهٔ کشتن عبیدالله را کشید[۱۸] به این ترتیب که در زمان عیادت عبیدالله از او، در خانهٔ هانی انجام گیرد.[۱۹] به هر حال، این طرح به این سبب که هانی یا یکی از زنان خانه مایل نبود مهمانش در خانه‌اش کشته شود و یا استناد مسلم به حدیثی از پیامبر(ص) [یادداشت ۱] که از کشتن به شکل غافلگیرانه منع فرموده، عملی نشد.[۲۰]
دستگیری و شهادت
عبیدالله بن زیاد یکی از بردگان شامی خود را مأمور تحت نظر گرفتن خانهٔ هانی کرد[۲۱] و چون هانی به دیدار ابن زیاد نرفت، با مکر و حیله، به واسطهٔ محمد بن اشعث و اسماء بن خارجه[۲۲] و عمرو بن حجاج زبیدی[۲۳] – که هر سه از اقوام و دوستان هانی بودند– او را به دارالاماره کشاند و بین او و مسلم بن عقیل جدایی افتاد و به شکست قیام مسلم انجامید.
از آنجا که هانی حاضر نشد مسلم بن عقیل را به عبیدالله تسلیم کند، شکنجه شد، به طوری که بینی او شکستند و وی را به زندان انداختند.[۲۴][یادداشت ۲]
پس از شهادت مسلم بن عقیل، هانی را دست بسته به بازار قصابان بردند و به دستور عبیدالله بن زیاد، غلام ترک عبیدالله، به نام رشید، سر از بدنش جدا کرد.[۲۶] در منابع تاریخی به تاریخ شهادت هانی اشاره نشده است اما روز شهادت مسلم ۹ ذی‌الحجه یاد شده است.[۲۷] با این حال در تقویم جمهوری اسلامی ایران ۹ ذی الحجه روز شهادت مسلم و هانی است.
بنا بر نقل مسعودی،[۲۸] هانی هرگاه قبیلهٔ بنی‌مراد را به یاری می‌خواند، ۴۰۰۰ مرد زره‌پوش سواره و ۸۰۰۰ نظامی پیاده با او حرکت می‌کردند و اگر قبایل هم‌پیمان خود را دعوت می‌کرد، ۳۰۰۰۰ زره پوش نظامی در رکابش بودند، اما هنگامی که به سوی قتلگاه می‌رفت، از آن همه مردان جنگی، هیچ کس درخواست یاری‌اش را اجابت نکرد.[۲۹] امام علی علیه‌السلام مرگ او را پیش بینی کرده بود.[۳۰]
عبیدالله بن زیاد سر مسلم و هانی را، توسط هانی بن ابی‌حَیه همدانی و زبیر بن اَروَج تمیمی، نزد یزید فرستاد ویزید او را تشویق کرد.[۳۱] جسد آن دو را در بازار کناسه بر زمین کشیدند[۳۲] و سپس به‌دار آویختند.[۳۳]
واکنش امام حسین(ع) به شهادت هانی
خبر شهادت هانی و مسلم در میانهٔ راه کوفه، در منزلی به نام ثعلبیه[۳۴] یا زرود[۳۵] یا قادسیه[۳۶] و یا قطقطانه[۳۷]، به امام حسین(ع) رسید. امام بر مرگ آن دو گریست و آیه استرجاع را خواند و از خداوند برای آنان درخواست رحمت کرد.[۳۸] عبدالله بن زبیر اسدی، در قطعه شعری، شهادت آن دو را وصف کرده است.[۳۹]
مزار
هانی را در کنار دارالامارهٔ کوفه به خاک سپردند. اکنون مزارش به مسجد کوفه متصل است و پشت قبر مسلم بن عقیل و در جهت شمال آن قرار دارد.[۴۰] آستانهٔ هانی بن عروه هم اکنون یکی از زیارتگاههای شیعیان است. هانی دارای زیارت‌نامه مخصوصی است که در آن، وی عبد صالح و از اصحاب امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) خوانده شده است.[۴۱]
پانویس
- ↑ امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۳۴۴.
- ↑ طوسی، رجال، ۱۴۲۰ق، ص۸۵.
- ↑ ابن عبدربه، العقد الفرید، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۳۶۳؛ ابن حزم اندلسی، جمهرةالانساب العرب، ۱۴۱۸ق، ص۴۰۶.
- ↑ تستری، قاموس الرجال، جماعه المدرسین، ج۱۰، ص۴۹۰.
- ↑ ابن قتیبه، الامامة والسیاسه، ج۲، ص۴.
- ↑ ابن سعد، طبقات الکبری، ج۱، ص۳۳۰؛ ذهبی، تاریخ الاسلام، ج۸، ص۳۰۲؛ ابن اثیر، اسدالغابه، ج۲، ص۱۵؛ ابن حجر، الاصابه، ج۶، ص۱۸۸.
- ↑ ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج۵، ص۴۰.
- ↑ ابن مزاحم، وقعة الصفین، ص۱۳۷
- ↑ ابن مزاحم،وقعة الصفین، ص۱۳۷.
- ↑ زرکلی، الاعلام، ج۸، ص۶۸.
- ↑ ابوعلی مسکویه، تجارب الامم، ج۲، ص۳۲؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۴۰۷؛ تستری، قاموس الرجال، ج۱۰، ص۴۹۱.
- ↑ بلاذری،انساب الاشراف، ج۵، ص۲۵۵.
- ↑ رجوع کنید به بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۳۶؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۳۳؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۶۲؛ ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج۵، ص۴۰؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۲۵۲؛ طبرسی، اعلام الوری، ج۱، ص۴۳۸؛ مقدسی، البدء و التاریخ، ج۶، ص۹.
- ↑ طبری، تاریخ، ج۵، ص۳۶۲؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۵.
- ↑ رجوع کنید به دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۳۳؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۹۷۹۸.
- ↑ ثقفی، الغارات، ج۲، ص۷۹۳.
- ↑ رجوع کنید به ثقفی،الغارات، ج۲، ص۷۹۳-۷۹۴؛ بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۳۷؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۳۳۳-۳۳۴.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۵، ص۲۵۵؛ دینوری،الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۳۴-۲۳۵؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۶۳؛ ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج۵، ص۴۲-۴۳؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۹۸-۹۹.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۵، ص۲۵۵؛ ابن قتیبه، الامامة والسیاسة، ج۲، ص۴؛ یعقوبی، تاریخ، ج۲، ص۲۴۳؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۶۳، که گفته است عمارة بن عبید سلولی پیشنهاد دهنده بود.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۵، ص۲۵۵؛ دینوری،الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۳۴-۲۳۵؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۶۳؛ ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، ج۵، ص۴۲-۴۳؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۹۹، که نوشته است همسر هانی موافق نبود.
- ↑ رجوع کنید به بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۳۶-۳۳۷؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۳۵-۲۳۶؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۴۸، ۳۶۲؛ ابن اعثم کوفی، الفتوح، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۸۶۵؛ مفید، الارشاد، ص۴۵-۴۶.
- ↑ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۳۶.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۴۹؛ ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۴۵؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۲۸؛ طبرسی، اعلام الوری، ج۱، ص۴۴۰.
- ↑ رجوع کنید به دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۳۷-۲۳۸؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۶۵-۳۶۷؛ مسعودی، مروج الذهب، ج۲، ص۲۵۲؛ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۴۶-۴۷.
- ↑ جعفری، امام حسین شهید فرهنگ پیشروانسانیت،۱۸۰ش، ص۱۷۴-۱۷۵.
- ↑ ابن سعد، الطبقات، ج۵، ص۱۲۲؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۶۵-۳۶۷؛ ابن اعثم کوفی، الفتوح، ج۵، ص۶۱؛ طبرسی، اعلام الوری، ج۱، ص۴۴۴.
- ↑ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۶.
- ↑ مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۲۵۵.
- ↑ ابن اعثم کوفی، الفتوح،۱۴۱۱ق، ج۵، ص۶۱؛ طبری، تاریخ طبری، ۱۴۱۳ق، ج۵، ص۳۶۷؛ تستری، قاموس الرجال، ۱۴۲۲ق، ج۱۰، ص۴۹۳.
- ↑ امین، اعیان الشیعه، ۱۴۰۶ق، ج۷، ص۷.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۴۱-۳۴۲؛ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۴۰-۲۴۱؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۸۰.
- ↑ ابن کثیر، البدایه والنهایه، دار إحياء التراث العربي - بيروت - لبنان :الناشر، ج۵، ص۴۰.
- ↑ ابن خلدون، تاریخ ابن خلدون، ج۳، ص۲۹.
- ↑ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۴، ص۴۲.
- ↑ دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۴۰-۲۴۱.
- ↑ مسعودی، مروج الذهب، ج۳، ص۲۵۶.
- ↑ یعقوبی، تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۲۴۳.
- ↑ رجوع کنید به دینوری، الاخبار الطوال، ۱۹۶۰م، ص۲۴۰-۲۴۱؛ طبری، تاریخ طبری، ج۵، ص۳۸۰.
- ↑ بلاذری، انساب الاشراف، ج۲، ص۳۴۰؛ ابن سعد، الطبقات، ج۲، ص۴۲؛ مقدسی، البدء و التاریخ، ج۶، ص۹؛ ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ص۱۰۸؛ ابن حبیب، المحبر، ص۲۴۵، که اسم شاعر را عبدالرحمان بن زبیر اسدی بیان کرده است؛ ابن طقطقی، الفخری فی الآداب السلطانیه، ص۱۱۴، نیز اسم شاعر را فرزدق ذکر کرده است.
- ↑ براقی نجفی، ص۸۴
- ↑ رجوع کنید به قمی، ذیل زیارت هانی بن عروه».
یادداشت
- ↑ ان الايمان قَيَّد الفَتْك. مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۴، ص۳۴۴.
- ↑ محمدتقی جعفری اسلام پژوه شیعی(درگذشت:۱۳۷۷ش)در تحلیل مهمانداری هانی می‌گوید: فاصله این جمله که : «من مهمانم را از خانه‌ام که برای خود به عنوان پناهگاه انتخاب کرده بیرون نخواهم کرد تا زندگی‌اش در خظر نابودی قرار بگیرد اگرچه به نابودی زندگی‌ام بینجامد» با این جمله که «من هدف و دیگران وسیله» فاصله بین انسان وضد انسان است. [۲۵]
یادداشت
منابع
- ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، قاهره ۱۳۸۵ ۱۳۸۷/ ۱۹۶۵ ۱۹۹۷.
- ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفةالصحابه، قاهره ۱۲۸۰ ۱۳۸۶، چاپ افست بیروت.
- ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت ۱۳۸۵ ۱۳۸۶/ ۱۹۶۵ ۱۹۶۶.
- ابن اعثم کوفی، کتاب الفتوح، چاپ علی شیری، بیروت ۱۴۱۱/ ۱۹۹۱.
- ابن حبیب، المحبر، چاپ ایلزه لیختن شتیتر، حیدرآباد، دکن ۱۳۶۱.
- ابن حجر عسقلانی، الاصابه فی تمییزالصحابه، چاپ علی محمد بجاوی، بیروت ۱۴۱۲/ ۱۹۹۲.
- ابن حزم اندلسی، علی بن احمد، جمهرةالانساب العرب، تحقیق عبدالسلام محمد هارون، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۸ق.
- ابن خلدون، کتاب العبر و دیوان المبتداء و الخبر، بیروت ۱۳۹۱/ ۱۹۷۱.
- ابن سعد، الطبقات الکبری، چاپ احسان عباس، بیروت ۱۹۶۸-۱۹۷۷
- محمدبن علی ابن-طقطقی، الفخری فی الآداب السلطانیه و الدول الاسلامیه، بیروت، دارصادر، بی‌تا.
- ابن عبدربه، احمد بن محمد، العقد الفرید، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الاح‍ی‍اءال‍ت‍راث‌‌ال‍ع‍رب‍ی، ۱۴۱۱/ ۱۹۹۰.
- ابن قتیبه دینوری، الامامة والسیاسة، چاپ طه محمد زینی، قاهره ۱۳۷۸/ ۱۹۶۷.
- ابن کثیر، البدایه والنهایه، بیروت، مکتبة المعارف.
- نصر ابن مزاحم منقری، وقعة الصفین، چاپ عبدالسلام محمد هارون، ۱۴۰۴.
- ابوعلی مسکویه، تجارب الامم، چاپ ابوالقاسم امامی، ۱۳۶۶ش/ ۱۹۸۷.
- ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، چاپ سیداحمد صقر، قاهره ۱۳۶۸/ ۱۹۴۹.
- امین، سید محسن، اعیان الشیعه، تحقیق سید حسن امین، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، ۱۴۰۶ق.
- حسین بن احمد نراقی، تاریخ الکوفه، چاپ محمدصادق بحر العلوم، بیروت ۱۴۰۷/ ۱۹۸۷.
- احمدبن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، چاپ زکار.
- تستری، محمدتقی، قاموس الرجال، قم، ج‍م‍اع‍ه‌‌ال‍م‍درس‍ی‍ن ب‍ق‍م م‍وس‍س‍ه‌‌ال‍ن‍ش‍ر‌الاس‍لام‍ی، بی‌تا.
- ابراهیم بن محمد ثقفی، الغارات، چاپ میرجلال الدین حسینی ارموی.
- احمدبن داود دینوری، الاخبار الطوال، چاپ عبدالمنعم عامر، قاهره ۱۹۶۰.
- جعفری، محمدتقی، امام حسین شهید فرهنگ پیشرو انسانیت، ناشر موسسه توین و نشر آثار علامه جعفری، ۱۳۸۰ش.
- دهخدا، لغت نامه.
- محمدبن احمد ذهبی، تاریخ الاسلام و وفی‌ات المشاهیر والاعلام، حوادث و وفی‌ات ۱۲۱ ۱۴۰ ه، چاپ عمر عبدالسلام تدمری، بیروت ۱۴۰۷.
- زرکلی، الاعلام، بیروت.
- فضل بن حسن طبرسی، اعلام الوری به اعلام الهدی، چاپ مؤسسه آل البیت.
- طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۲۰ق.
- طبری، تاریخ (بیروت).
- کفعمی، ابراهیم بن علی عاملی،المصباح للکفعمی(جنة الأمان الواقیة)،دارالرضی(زاهدی)، قم،۱۴۰۵ ق، چاپ دوم
- قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان.
- قمی، شیخ عباس، متهی الامال، تحقیق ناصر باقری بیدهندی، قم، انتشارات دلیل، ۱۳۷۹، چاپ اول.
- مجلسی، بحارالانوار، تحقیق: سید ابراهیم میانجی، محمد باقر بهبودی، ۱۴۰۳ق، بی جا.
- مسعودی، مروج (بیروت).
- مفید، محمدبن محمد، الارشاد، قم ۱۴۱۳.
- مطهربن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، چاپ ارنست لروصحاف، ۱۸۹۹.
- یعقوبی، تاریخ (بیروت).
پیوند به بیرون
- منبع مقاله : دانشنامه جهان اسلام
- سایت مسجد کوفه
- زیارت هانی بن عروه