روز دوح
 | |
| زندگی | |
|---|---|
| یوم‌الدار • شعب ابی‌طالب • لیلة المبیت • واقعه غدیر • سال‌شمار زندگی | |
| میراث | |
| نهج‌البلاغه • غرر الحکم • خطبه شقشقیه • خطبهٔ بی‌الف • خطبه بی‌نقطه • حرم | |
| فضائل | |
| آیه ولایت • آیه اهل‌الذکر • آیه شراء • آیه اولی‌الامر • آیه تطهیر • آیه مباهله • آیه مودت • آیه صادقین • حدیث مدینه‌العلم • حدیث رایت • حدیث سفینه • حدیث کساء • خطبه غدیر • حدیث منزلت • حدیث یوم‌الدار • حدیث ولایت • سدالابواب • حدیث وصایت • صالح المؤمنین • حدیث تهنیت • ماجرای کسر اصنام | |
| اصحاب | |
| عمار بن یاسر • مالک اشتر • ابوذر غفاری • عبیدالله بن ابی‌رافع • حجر بن عدی • دیگران | |
روز دَوح نام دیگر روز غدیر است؛ روزی که پیامبر اکرم(ص)، امام علی(ع) را به‌عنوان ولی و جانشین خود به مردم معرفی کرد.
سبب نامگذاری
دَوح جمع دَوحَه به معنای درخت تنومند و پرشاخ و برگ و پرسایه است. چون در مکانی که پیامبر اکرم(ص)، علی(ع) را به خلافت نصب کرد(غدیر خم)، چند عدد از این‌گونه درختان بیابانی (سمرات) وجود داشت. [یادداشت ۱] و به هنگام ظهر در سایه آنها نماز گزاردند، «روز غدیر» را «یوم الدوح» نیز گفته‌اند؛ چنان‌که شاعر قدیم شیعه، کمیت بن زید اسدی (درگذشت ۱۲۶ق) در قصیده معروفش به نام هاشمیات می‌گوید:[۱]
| ويَومَ الدَّوحِ دَوحِ غَديرِ خُم | أبانَ لَهُ الوَِلايَةَ لَو اُطيعا |
ترجمه: در روز دوح، دوحِ غدير خم * ولايت را براى او آشكار کرد، اگر از آن، اطاعت می‌شد.
همچنین، امام علی در خطبه‌ای که در یکی از روزهای جمعه که مصادف با عید غدیر بود ایراد کرده، با عبارت «یَوم الدَوح» به روز غدیر اشاره کرده است.[۲]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ به این درخت طلح و ام غیلان هم می‌گویند. اُم غیلان درخت خارداری است . که در بادیه می‌روید عوام، طلح و اهل بادیه سمر و بفارسی مغیلان گویند. دهخدا، لغت نامه، ذیل ام غیلان
منابع
- حکیمی، محمدرضا، حماسه غدیر، قم، دلیل ما، ۱۳۸۹ش.