عبدالله بن عفیف ازدی
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نسب/قبیله | قبیله اَزْد |
| خویشاوندان | صَفِیّه (دختر) |
| محل زندگی | کوفه |
| وفات | ۶۱ق |
| علت وفات | به دست ابن‌زیاد |
| مدفن | کوفه |
| مشخصات دینی | |
| از یاران | امام علی(ع) |
| فعالیت‌ها | شرکت در جنگ جمل • صفین اعتراض به سخنان ابن‌زیاد در مذمت اهل‌بیت(ع) |
عبدالله بن عَفیف اَزْدی(شهادت ۶۱ق)، صحابی امام علی(ع) که پس از واقعه کربلا به دستور ابن‌زیاد کشته شد.
عبدالله، از یاران امام علی(ع) بود. او در جنگ جَمَل چشم چپ و در جنگ صِفَّین چشم راستش را در رکاب حضرت علی(ع) از دست داد.[۱] او پس از واقعه کربلا، به سخنرانی ابن‌زیاد در نکوهش اهل‌بیت در مسجد کوفه اعتراض کرد و در نتیجه به دستور ابن‌زیاد سرش را از تن جدا نمودند. به گزارش تاریخ طبری، هنگامی که ابن‌زیاد گفت: خدای را سپاس که حق و اهلش را ظاهر کرد و یزید بن معاویه و حزبش را یاری کرد و دروغگو پسر دروغگو (حسین بن علی) را کشت.» عبدالله بن عفیف به سخنان او اعتراض کرد و گفت:
- اى پسر مرجانه! دروغگو پسر دروغگو، تو و پدرت هستيد و نيز كسى است كه به تو حكومت داد و پدرش. اى ابن‌مرجانه! پسرانِ پيامبران را میكشيد و سخن صدّيقان را بر زبان میآوريد؟![۲]
ابن‌زیاد دستور داد عبدالله را دستگیر کنند.[۳] او با سر دادن شعار یا مبرور (یا مبرور؛ به معنای نیکی‌شده و حمایت‌شده) که شعار طایفه‌اش بود،[۴] طایفه‌اش را به کمک فراخواند، بستگانش او را از مجلس بیرون بردند. شب‌هنگام اطرافیان ابن‌زیاد خانه‌اش را محاصره کردند.[۵] عبدالله نابینا بود اما دخترش صَفیه او را به جنگ راهنمایی می‌کرد.[۶] سربازان ابن‌زیاد او را دستگیر کرده و نزد عبیدالله بن زیاد بردند و به دستور ابن‌زیاد گردنش را زدند و بدنش را در کُناسه کوفه به‌دار آویختند.[۷] او قبل از شهادت به ابن‌زیاد گفته بود من پیش از ولادت تو از خدا در خواست کرده بودم که شهادتم را به دست ملعون‌ترین خلقش قرار دبدهد.[۸]
پانویس
- ↑ بلاذری، انساب‌الاشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۲۱۰؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۸.
- ↑ ابن‌کثیر دمشقی، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۹۱؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۹.
- ↑ ابن‌کثیر دمشقی، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۱۹۱؛ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۹.
- ↑ محدثی، فرهنگ عاشورا، ص۴۸۰.
- ↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۹.
- ↑ بلاذری، انساب‌الاشراف، ۱۹۷۷م، ج۳، ص۲۱۰.
- ↑ طبری، تاریخ الأمم و الملوک، ۱۹۶۷م، ج۵، ص۴۵۹.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۲۰.
- ↑ مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۲۰.
منابع
- ابن‌کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م.
- بلاذری، احمد بن یحیی، انساب‌الأشراف، تحقیق: محمدباقر محمودی، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ۱۹۷۷م/۱۳۹۷ق.
- طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد أبوالفضل ابراهیم، بیروت، دارالتراث، چاپ دوم، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.
- محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف، ۱۳۷۶ش/۱۴۱۷ق.