حضرت زینب سلام الله علیها: تفاوت میان نسخه‌ها

بعد از [[عاشورا]]، [[اسیران کربلا|اسیران]] را به [[کوفه]] بردند و در آنجا با وضع دلخراشی گرداندند. هنگام  ورود به کوفه، زینب(س) برای حاضران [[خطبه|خطبه‌ای]] خواند به طوری که همه شگفت‌زده شدند و تحت تاثیر آن قرار گرفتند.<ref>نگاه کنید به: طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۳.</ref> [[حذیم بن شریک الاسدی]] درباره [[خطبه]] حضرت زینب (س) می‌گوید: «سوگند به خدا! کسی را مانند زینب، در سخنوری توانا ندیدم؛ چنانکه گویی از زبان امیرالمؤمنین علی(ع) سخن می‌گوید. بر مردم نهیب زد: خاموش باشید! با این نهیب، نه تنها آن جماعت انبوه ساکت شدند، بلکه زنگ شتران نیز از صدا افتاد!»<ref>نگاه کنید به: طبرسی، الاحتجاج، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۰۹-۱۱۰.</ref> در پایان خطبه که آشوبِ شهر و قیام علیه حکومت احساس می‌شد، فرمانده نیروهای نظامی برای جلوگیری از آن، [[اسیران کربلا]] را به دار الاماره مرکز حکومت [[عبیدالله بن زیاد]] فرستاد.<ref>صادقی اردستانی، زینب قهرمان دختر علی، ۱۳۷۲ش، ص۲۴۶.</ref>

حضرت زینب (س) همراه با [[اسیران کربلا|اسیران]] وارد دار الاماره [[کوفه]] شد و در آنجا با عبیدالله بن زیاد حاکم کوفه به مخاصمه پرداخت.<ref>ابو مخنف، وقعة الطف، ۱۴۲۷ق، ص۲۹۹-۳۰۰؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۵، ص۱۱۷.</ref>و در برابر تصمیم عبیدالله بن زیاد برای کشتن امام سجاد (ع) ایستادگی کرد و با صراحت به ابن زیاد گفت که اگر قرار است امام سجاد را بکشد او را هم باید همراه او بکشد.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج ۴۵، ص۱۱۷.</ref>سخنان حضرت زینب(س) بر مردم اثری عمیق گذارد و [[امویان|خاندان اموی]] را رسوا ساخت، سپس عبیدالله دستور زندانی کردن آنان را صادر کرد. خطبه زینب(س) و نیز سخنان [[امام سجاد(ع)]] و [[ام کلثوم دختر حضرت علی (ع)|ام کلثوم]] و [[فاطمه دختر امام حسین|فاطمه بنت الحسین]] در کوفه و دارالاماره و نیز اعتراض‌های [[عبدالله بن عفیف ازدی]] و [[زید بن ارقم]] به مردم کوفه جرئت بخشید و زمینه قیام برضد حکومت ظلم را فراهم ساخت.<ref>نگاه کنید به: مفید، الارشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۱۱۷و ص۱۱۵.</ref>