اسماء دختر یزید انصاری
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | اسماء دختر یزید بن السکن بن رافع بن امریء القیس اَشهَلیّة انصاریة |
| کنیه | ام‌سلمه |
| لقب | خطیبة النساء (سخنور زنان) |
| صحابی | پیامبر اکرم(ص) |
| اطلاعات حدیثی | |
| راویان از او | محمود بن محمد، شهر بن حوشب، اسحاق بن راشد و... |
| سایر | حضور در مراسم شب عروسی فاطمه و در جنگ یرموک |
اسماء دختر یزید انصاری، از صحابه و راویان حدیث از پیامبر (ص) بود. کنیه‌اش ام‌سَلَمه بود و از او با عنوان خَطیبة النِّساء (سخنور زنان) یاد می‌شد.[۱] محمود بن محمد، شهر بن حَوشَب، اسحاق بن راشد و... از او روایت نقل کرده‌اند.[۲]
او در روایتی، به نمایندگی از زنان از اجرهای معنوی‌ای (مانند حج‌های متعدد، جهاد و تشییع جنازه) پرسید که بیشتر، سهم مردان می‌شود؛ در حالی که زنان مشغول همسرداری و تربیت فرزند در خانه هستند. پیامبر(ص) پس از تحسین نحوه سؤال پرسیدن او، در پاسخ، شوهرداری نیکو و پیروی از شوهر را مساوی با اجر آن کارها شمرد.[۳]براساس گزارش کتاب الدرالمنثور پيامبر (ص) پس از تمام شدن سخنان اسماء بنت یزید كاملاً رو به اصحاب خود كرد و فرمود: آيا تا به حال شنيده‌ايد که زنى در پرسش از امور دين خود به اين خوبى سخن بگوید؟ اصحاب گفتند: اى رسول خدا! گمان نمى‌کردیم که زنى تا بدین پایه برسد! سپس پيامبر (ص)رو به اسماء کرد و فرمود: اى زن! برگرد و به زنانى كه تو را به نمایندگى فرستاده‌اند اعلام کن که نیکو شوهردارى هریک از شما زنان و جلب رضايت همسرش و پیروى كردن از نظر موافق او با همه اين اعمال [كه براى مردان نام بردى ]برابرى مى‌كند. اسماء در حالى كه از شادى تهليل و تکبیر مى‌گفت،برگشت. [۴] بر اساس برخی از گزارش‌ها اسماء بنت یزید همان کسی است که در شب مراسم عروسی حضرت فاطمه در کنار او بود که نیازهای فاطمه را برطرف سازد؛ او وقتی علت حضورش در کنار فاطمه را برای پیامبر بازگو کرد پیامبر برایش این‌گونه دعا کرد: «يا أسماء قضى الله لك حوائج الدنيا والآخرة.»ای اسما خداوند حوائج دنیا و آخرت تو را برآورده کند.[۵] محلاتی در ریاحین الشریعه پس از نقل این گزارش سخن اربلی در کشف الغمه را درست‌تر دانسته که سَلْمی بنت عُمَیس همسر حمزه و خواهر اسماء بنت عمیس در شب زفاف فاطمه در خانه او حضور داشته است.[۶] وی از جمله کسانی بود که در جنگ یرموک شرکت کرد. گفته شده است که او با ستون خیمه نه تن از رومیان را از پا درآورد.[۷]
پانویس
- ↑ حسون و مشکور، اعلام النساء المؤمنات، ۱۳۷۹ش، ص۱۵۰-۱۴۹.
- ↑ ابن عبدالبر، استیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۴، ص۱۷۸۷: ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۱۸.
- ↑ حسون و مشکور، اعلام النساء المؤمنات، ۱۳۷۹ش، ص۱۵۰-۱۴۹.
- ↑ سیوطی،الدرالمنثور، الناشر: دار الفكر - بيروت، ج۲، ص۵۱۸.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار،۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۱۳۲؛ محلاتی، ریاحین الشریعه،ج۲، ص۳۱۱ .
- ↑ محلاتی، ریاحین الشریعه، دارالکتب الاسلامیه، ج۲، ص۳۱۱.
- ↑ ابن اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۱۸.
منبع
- ابن اثیر، علی بن محمد، اسدالغابه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۹ق،
- ابن عبدالبر، عبدالله بن محمد، الاستیعاب، بیروت، دارالجیل، ۱۴۱۲ق،
- حسون، محمد، مشکور، ام علی، اعلام النساء المؤمنات، اسوه، تهران، ۱۳۷۹ش.
- محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعه، تهران، ۱۳۶۸-۱۳۷۰ش، دارالکتب الاسلامیه.
- مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، الناشر: مؤسسة الوفاء، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، بی جا.
پیوند به بیرون