حکیمه دختر امام کاظم(ع)

مقاله قابل قبول
شناسه ناقص
از ویکی شیعه
حکیمه دختر امام کاظم(ع)
مرقد منسوب به حکیمه خاتون در گچساران
مرقد منسوب به حکیمه خاتون در گچساران
نامحکیمه دختر امام کاظم(ع)
زادروز؟
درگذشت؟
مدفنگچساران یا نزدیکی بهبهان (به قولی)
پدرامام کاظم(ع)
امامزادگان مشهور
عباس بن علیزینب کبریفاطمه معصومهسید محمدشاهچراغسیده نفیسه
سایر امامزادگان


حکیمه، دختر امام موسی کاظم(ع) و از زنان برجسته شیعه در قرن دوم و سوم هجری قمری. وی شاهد ولادت امام جواد(ع) بوده است.

سرگذشت

حکیمه دختر موسی بن جعفر(ع) و خواهر امام رضا (ع) است.[۱]

درباره جزئیات زندگی حکیمه دختر امام موسی کاظم(ع) اطلاعات چندانی در منابع تاریخی وجود ندارد. حتی تاریخ تولد و وفات وی نیز ثبت و ضبط نشده است. اما با توجه به این که هنگام تولد امام جواد(ع) حاضر بوده می‌توان گفت سه امام را درک کرده است. به گفته بحرانی، حکیمه عمر طولانی کرده است؛ ولی از تأهل یا تجرّد ایشان اثری در دست نیست.[۲]

جایگاه علمی و روایی

حکیمه از برادرش امام رضا (ع) روایت نقل کرده و از روایات نقل شده می‌توان دریافت که امام رضا(ع) او را به اسرارش آگاه ساخته بود.[۳] بحرانی در مورد وی می‌گوید:

«بانو حکیمه عالم و جلیل القدر و از بزرگانِ عابدان و صالحان بودند و عمر طولانی داشتند ولی تاریخ درباره حیات و عقبه ایشان چیزی را برای ما بازگو نمی‌کند. ایشان صاحب نفوذ و عقل و درایت بودند و اعتبار و ارزش بسیاری در نزد ائمه معصومین(ع) و سایر سادات اهل بیت و مردم داشتند.»[۴]

بزرگان علم تاریخ و حدیث در کتب خویش، بانو حکیمه خاتون را بانویی دانشمند، عابد، لایق و دارای صلاحیت علمی توصیف کرده‌اند.[۵]

برخی امامزادگان ایران
نام امامزاده از نسل امام شهر، استان
هلال بن علی امام علی (ع) اصفهان-آران و بیدگل
امامزاده هاشم امام علی (ع)
امام حسن(ع)
مازندران-آمل
عبدالعظیم حسنی (حرم حضرت عبدالعظیم) امام حسن(ع) ری
امامزاده داود امام حسن(ع) تهران-کوه‌های کن
حسن بن حسین بن اسحاق امام حسن(ع) لرستان-الیگودرز
جلال الدین اشرف امام حسن(ع) گیلان-آستانه اشرفیه
امامزاده محسن(امامزاده کوه) امام حسن(ع) همدان
محمد بن محمد بن زید(ع) (امامزاده محروق) امام سجاد(ع) خراسان رضوی - نیشابور
امامزاده عبدالله امام سجاد(ع) خوزستان-شوشتر
محمد بن زید بن علی(ع) امام سجاد(ع) خوزستان - شوشتر
علی بن محمد باقر(ع)(مشهد اردهال) امام باقر(ع) اصفهان - کاشان
علی بن جعفر الصادق امام صادق(ع) قم/ سمنان
علی زین العابدین(درب امام) امام صادق(ع) اصفهان
جعفر بن علی(امامزاده جعفر) امام صادق(ع) یزد
حمزه بن موسی(ع) امام کاظم(ع) تهران - ری
حسین بن موسی بن جعفر(ع) (علاءالدین حسین) امام کاظم(ع) فارس - شیراز
محمد بن موسی بن جعفر(ع) (سید میرمحمد) امام کاظم(ع) فارس - شیراز
حکیمه دختر امام کاظم امام کاظم(ع) کهکیلویه و بویراحمد - گچساران
اسحاق بن موسی(ع) امام کاظم(ع) مرکزی - ساوه
امامزاده شاهرضا امام کاظم(ع) اصفهان - شهرضا
امامزاده زینبیه امام کاظم(ع) اصفهان
آقاعلی عباس امام کاظم(ع) اصفهان - کاشان
امامزاده صالح امام کاظم(ع) تهران - تجریش
حسین بن موسی بن جعفر امام کاظم(ع) خراسان جنوبی - طبس
امامزاده محمد بن موسی امام کاظم(ع) خوزستان-دزفول
سید بهاءالدین محمد امام کاظم(ع) چهارمحال وبختیاری - شیخ شبان
علی بن حمزه امام کاظم(ع) فارس - شیراز
محمد بن حسن (آقامشهید) امام کاظم(ع) فارس - فراشبند
امامزاده یحیی امام کاظم(ع) سمنان
عبیدالله بن موسی (کوسه هجیج) امام کاظم(ع) کرمانشاه - روستای هجیج
سید سلطان محمد (پیرچوگان) امام کاظم(ع) هرمزگان - رودان
امامزاده عبدالله امام کاظم(ع) همدان
امامزاده حسین امام رضا(ع) قزوین
امامزاده جعفر (شاه کرم) امام رضا(ع) اصفهان
موسی بن محمد (موسی مبرقع) امام جواد(ع) قم
احمد بن موسی مبرقع (میراحمد) امام جواد(ع) اصفهان - کاشان
امامزاده اسماعیل امام جواد(ع) فارس - فسا
شاهزاده حسین امام هادی(ع) همدان

عالمان رجالی مانند برقی او را در زمره راویان حدیث از امام رضا (ع) ذکر کرده‌اند[۶] از جمله در کتاب کافی روایتی به نقل از حکیمه درباره گفتگوی امام رضا با یکی از جنیان نقل شده است.[۷] در کتب رجالی دیگر نیز مانند رجال خویی،[۸] نام وی یاد شده است. مامقانی در تنقیح المقال نیز او را شاهد و روایت کننده جریان ولادت امام جواد (ع) ذکر می‌کند.[۹] همچنین کراماتی از امام جواد(ع) هنگام کودکی نقل شده است.[۱۰]

در کتاب‌های اصول کافی،[۱۱] اثبات الهداه[۱۲] و بحار الانوار[۱۳] روایاتی از وی نقل شده‌است.

مدفن

زیارتگاهی در ایران و در فاصله ۸۰ کیلومتری جنوب شهرستان گچساران منسوب به او است.[۱۴]

علامه مجلسی نیز در بحار الأنوار به بقعه‌ای منسوب به حکیمه دختر امام کاظم (ع) اشاره کرده و می‌گوید: درکوه‌های مسیر بهبهان، زیارتگاهی است که به حکیمه خاتون منسوب است و شیعیانی که در این مسیر رفت و آمد دارند، آنجا را زیارت می‌کنند.[۱۵]

در باور مردم، تصور می‌شود کوه شکافته شده و وی به داخل کوه رفته است. تا جایی که این سخن را از وی نقل کرده‌اند: «کجایند اهل بیت من، کجایند عشیره من، کجایند برادران من، چه می‌دانند که من اینک تنها و بی‌کس در میان کوه نشسته‌ام».[۱۶]

پانویس

  1. مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۴۴؛ طبری، دلائل الإمامة، ۱۴۱۳ق، ص۳۰۹.
  2. بحرانی، حلیة الأبرار، ۱۴۱۱ق، ج‌۴، ص۵۲۴.
  3. عطاردی، مسند الإمام الکاظم (ع)، ۱۴۰۹ق، ج‌۱، ص۱۹۴.
  4. بحرانی، حلیة الأبرار، ۱۴۱۱ق، ج‌۴، ص۵۲۴
  5. صادقی اردستانی، زنان دانشمند، ۱۳۷۵ش، ص۳۵۷.
  6. برقی، الرجال، ۱۳۸۳ش، ص۶۲.
  7. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج‌۱، ص۳۹۵.
  8. خوئی، معجم الرجال، ۱۴۱۳ق، ج۱۶، ص۱۵۶؛ ج۲۴، ص۲۱۵.
  9. مامقانی، تنقیح المقال، ۱۳۵۲ق، ج۳، ص۷۶.
  10. بحرانی، مدینة المعاجز، ۱۴۱۳ق، ج‌۷، ص۲۶۰.
  11. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج‌۱، ص۳۹۵.
  12. حر عاملی، إثبات الهداة، ۱۴۲۵ق، ج‌۴، ص۴۰۶.
  13. مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج‌۵۰، ص۹۹.
  14. فسائی، فارسنامه ناصری، ۱۳۶۷ش، ج۲، ص۱۴۹۸.
  15. مجلسی، بحار الأنوار، ۱۳۶۳ش، ج ۴۸، ص۳۱۶.
  16. خادمی، شجرۀ طوبی، ۱۳۸۱ش، ص۱۲۶،۱۲۹.

یادداشت

منابع

  • بحرانی، سید هاشم، مدینه المعاجز، قم، مؤسسه المعارف الاسلامیه، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
  • بحرانی، هاشم بن سلیمان، حلیة الأبرار فی أحوال محمّد و آله الأطهار علیهم السلام، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۱ق.
  • برقی، احمد بن محمد، رجال البرقی، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۸۳ش.
  • خادمی، غلامرضا، شجرۀ طوبی(بی‌بی حکیمه و همراهان)، قم،نشر عصر ظهور، ۱۳۸۱ش.
  • خوئی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، قم، مرکز نشر الثقافة‌الاسلامیة، ۱۴۱۳ق.
  • کلینی، محمد بن یعقوب،‌ الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
  • شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، چاپ اول، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
  • صادقی اردستانی، احمد، زنان دانشمند و راوی حدیث، قم، نشر دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم، ۱۳۷۵ش.
  • طبری، محمد بن جریر، دلائل الامامة، قم، انتشارات بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
  • حر عاملی، محمد بن حسن، اثبات الهدی بالنصوص و المعجزات، بیروت، موسسة الاعلمی للمطبوعات، چاپ اول، ۱۴۲۵ق.
  • عطاردی، عزیزالله، مسند امام کاظم ابی الحسن موسی بن جعفر علیهماالسلام، مشهد، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق.
  • فسائی، حسن بن حسن، فارسنامه ناصری، تهران، چاپ منصور رستگار فسائی، ۱۳۶۷ش.
  • مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال، نجف اشرف، مطبعه المرتضویه، بی‌نا، ۱۳۵۲ق، تهران، افست انتشارات جهان.
  • مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، تهران، انتشارات اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۳ش.