صحیفه سجادیه: تفاوت میان نسخه‌ها

== معرفی اجمالی ==

صحیفه سجادیه، کتابی است که دعاهای نقل‌شده از [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] را در بر دارد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۵، ص۱۸-۱۹.</ref> صحیفه سجادیه در ابتدا مجموعه‌ای از ۷۵ [[دعا]] و نیایش بود که امام سجاد(ع) آنها را بر دو فرزندش، یعنی [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] و [[زید بن علی]] املا کرد و ازهمین‌رو نسخه اولیه آن در دو نسخه نوشته شد.<ref>طباطبایی، تاریخ حدیث شیعه، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۱۳۴.</ref> [[یحیی بن زید]] نسخه‌ای را که پدرش زید نوشته بود، در اختیار [[متوکل بن هارون بلخی]] (اولین راوی صحیفه سجادیه) قرار داد.<ref>صحیفه سجادیه، مقدمه.</ref> متوکل نیز آن نسخه را نزد [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] برد و با نسخه‌ای که از امام باقر بر جای مانده بود، مقایسه کرد و هیچ اختلافی در آنها پیدا نکرد.<ref>صحیفه سجادیه، مقدمه.</ref> امام صادق آن کتاب را بر متوکل بن هارون املا کرد و متوکل آنها را نوشت، ولی ۱۱ دعای آن را از دست داد و تنها ۶۴ دعا باقی ماند.<ref>صحیفه سجادیه، مقدمه.</ref> تعدادی از آن ۶۴ دعا نیز به دوره‌های بعد منتقل نشد و به همین دلیل نسخه‌های صحیفه سجادیه تنها ۵۴ دعا دارد.<ref>طباطبایی، تاریخ حدیث شیعه، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۱۳۴.</ref>  

به گفته [[آقابزرگ تهرانی]]، نسخه‌شناس شیعه، صحیفه سجادیه را «اُختُ القرآن» (خواهر قرآن)، «انجیل اهل‌بیت»، «زَبور آل محمد» و «صحیفه کامله» لقب داده‌اند.<ref> آقابزرگ تهرانی، الذریعه، ۱۴۰۳ق، ج۱۵، ص۱۸-۱۹.</ref> به نظر [[سید علیخان مدنی|سید علیخان کبیر]] از شارحان صحیفه، به دلیل کافی بودن دعاهای این کتاب برای حوائج دنیا و آخرت و یا به دلیل اینکه این کتاب همه ویژگی‌های یک دعای کامل را دارد، به «صحیفه کامله» نامگذاری شده است.<ref>مدنی، ریاض السالکین، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۱۰۰.</ref> همچنین احتمال داده شده این نامگذاری برای متمایز شدن نسخه امامیه از نسخه زیدیه باشد؛ زیرا [[زیدیه]] نسخه‌ای از صحیفه را در اختیار دارند که تقریبا نصف نسخه‌ای است که [[امامیه]] نقل کرده‌اند و به همین دلیل نسخه امامیه کامل‌ است.<ref>حکیم، اعلام الهدایة، ۱۴۲۵ق، ج۶، ص۲۱۱.</ref> [[عمیر بن متوکل|فرزند متوکل]]، تنها کسی است که صحیفه را از پدرش نقل کرده است و راویان دیگر (۱. احمد بن مسلم مطهری، ۲. علی بن نعمان اعلم، ۳. محمد بن صالح، ۴. حسین بن اشکیب مروزی، ۵. عبیدالله بن فضل نبهانی، و ۶. علی بن حمّاد بن علاء) نیز از او روایت کرده‌اند.<ref>عمادی حائری، «صحیفه سجادیه»، ص۳۹۴-۳۹۵.</ref> صحیفه سجادیه روایت‌های متعددی دارد که روایت [[بهاء الشرف]]، معروف‌ترین این روایت‌ها است.<ref>صدرایی خویی، فهرستگان نسخه‌های خطی حدیث، ۱۳۸۲ش، ج۹، ص۴۵۶.</ref>

 

به گفته عزالدین جزائری در مقدمه خود بر شرح صحیفه سجادیه، این کتاب در [[هند#مدارس و حوزه‌های علمیه|حوزه‌های علمیه هندوستان]] تدریس می‌شده است.<ref>جزائری، شرح الصحیفة السجادیه، ۱۴۰۲ق، ص۱۹.</ref> گفته شده این کتاب در دوران مجلسی اول مشهور شد.<ref>طباطبایی، تاریخ حدیث شیعه، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۱۳۶.</ref> [[محمدتقی مجلسی]] به واسطه یک رؤیا یا [[مکاشفه]] و [[ملاقات با امام زمان]] در آن، به نسخه‌ای از صحیفه سجادیه دست یافت و چنان در ترویج آن کوشید که در خانه مردم، علاوه بر [[قرآن]]، یک صحیفه هم وجود داشت؛<ref>مجلسی، روضة المتقین، ۱۴۰۶ق، ج۱۴، ص۴۲۱.</ref> به گفته محمدتقی مجلسی نیمی از مردم [[اصفهان]]، به برکت انس با صحیفه سجادیه، [[مستجاب الدعوه]] شده بودند.<ref>مجلسی، روضة المتقین، ۱۴۰۶ق، ج۱۴، ص۴۲۱-۴۲۲.</ref> [[سید روح‌الله موسوی خمینی|امام خمینی]] هنگامی که در [[ترکیه]] تبعید بود، نامه‌ای به خانواده‌اش نوشت و از آنان درخواست کرد نسخه‌ای از صحیفه را برایش ارسال کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۸۹ش، ج۱، ص۴۲۸.</ref>