آستان قدس رضوی
| آستان قدس | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| نوع فعالیت | اداری • خدماتی |
| گستره فعالیت | اداری • فرهنگی • اقتصادی |
| اهداف | اداره حرم امام رضا(ع)، املاک و موقوفات و سازمانها و مؤسسات وابسته به آن |
| مکان | مشهد |
| ساختمان مرکزی | سازمان مرکزی آستان قدس رضوی |
| رئیس/مسئول | احمد مروی |
| جانشین | مصطفی فیضی |
| سایر | |
| منابع مالی | نذورات • موقوفات • فعالیتهای اقتصادی |
| وبگاه | آستان قدس رضوی |
آسْتان قُدْس رَضَوی نهاد اداری-خدماتی بزرگ غیردولتیِ ادارهکنندهٔ حرم امام رضا(ع)، املاک و موقوفات و سازمانها و مؤسسات وابسته به آن.
گفته شده تشکیلات آستان قدس رضوی دستکم از دوره صفویان وجود داشته و این دوره، دورهٔ گسترش و تثبیت نظام دیوانی آستان قدس رضوی بوده است. در دورهٔ قاجار، آستان قدس دستخوش اصلاحات اداری و مالی شده، اما در مقاطعی با آشفتگی اوضاع سیاسی، سامان آن هم رو به ضعف نهاده است. در دورهٔ پهلوی اول و دوم تلاشهای بسیاری برای تغییر نظام اداری آستان صورت گرفته، پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فعالیتهای آستان گسترش و سرعت بیشتری یافته است.
در برخی منابع، بعضی مشاغل و اصطلاحات آستان قدس در دورههای مختلف تاریخی توصیف شده است: از میان مشاغل، تولیت و نیابت تولیت و خدمه، و از میان اصطلاحات، کشیک و تشریفات. دارالشفا و مهمانسرا از جمله زیرمجموعههای خدماتی آستان قدس رضوی است که گفته میشود قدمت آنها به دورهٔ صفویان برمیگردد.
قدیمیترین و شاخصترین بخش فرهنگی آستان قدس، کتابخانه آن دانسته شده است که از سدهٔ نهم قمری تا دورهٔ قاجاریان بهعنوان نهادی مستقل و سازمانیافته فعالیت میکرده است. در دورهٔ پهلوی، فعالیتهای مذهبی آستان محدود شد، اما نقش فرهنگی آن با توسعهٔ کتابخانه، موزه و برنامههای آموزشی و پژوهشی تقویت گردید. در دورهٔ جمهوری اسلامی، عرصه فعالیتهای فرهنگی گسترش قابل توجه یافت. بر اساس گزارشی، پانزده نهاد، فعالیتهای فرهنگی آستان را اجرا میکنند؛ از جمله مؤسسهٔ کتابخانه و موزهٔ ملی ملک و بنیاد پژوهشهای اسلامی.
گزارش شده که آستان قدس رضوی برای تأمین پشتوانهٔ مالی، فعالیتهای اقتصادی گستردهای در سه محور خدمات، صنعت و معدن و کشاورزی، و عمران دارد. طبق آماری، ۸۴ شرکت زیرنظر آستان فعالیت میکنند و بیش از ۱۲ هزار نفر در شرکتها و مؤسسات تابعهٔ آن مشغول به کار هستند؛ از جمله شرکت نفت و گاز رضوی، و شرکت نان رضوی.
معرفی، جایگاه و اهداف
آستان قدس رضوی نهاد اداری-خدماتی بزرگ غیردولتیِ ادارهکنندهٔ حرم امام رضا(ع)، املاک و موقوفات و سازمانها و مؤسسات وابسته به آن است.[۱] این نهاد دارای تشکیلات کهنی است که گفته شده ساختار، مناصب و آیینهای آن دارای ارزشهای فرهنگی است.[۲]
بهگفتهٔ عزیزالله عُطارِدی، محقق شیعه، آستان قدس رضوی در طول تاریخ خود مستقل بوده و دولتها در آن دخالتی نداشتهاند و امور اداری، انتظامات و خدمات آن توسط کارگزاران آستان انجام میگرفته،[۳] و نیز متولیان آستان تنها در برابر حاکم کشور مسئولیت داشته و هیچکدام از مقامات حکومت حق مداخله در امور را نداشتهاند؛[۴] چنانکه در سفرنامهٔ یک روس، در سال ۱۲۷۴ق، از استقلال آستان قدس از حکومت یاد شده و اینکه نوعی حکومت در حکومت است.[۵]
گفته شده که اصطلاح «آستان قدس رضوی» از اوایل دورهٔ صفویه پدید آمده و برای خواندن اماکن حرم بهکار رفته است؛[۶] اما رواج بیشتر این نام در دورههای متأخر بوده است.[۷] پیش از آن، عبارتهای «روضهٔ مقدسهٔ رضویه»، «آستان روضهٔ منوره» و «آستان مقدس» برای این اماکن و تشکیلات به کار میرفته است.[۸]


تشکیلات
تشکیلات اداری آستان قدس رضوی دارای پیشینهای از دوره صفوی است که در دورههای مختلف پس از آن تا دوره جمهوری اسلامی، دچار تغییر و تحول و گسترش شده است.[۹]
قبل از صفویان
بهگفتهٔ علی مؤتمن، پژوهشگر آستان قدس، اطلاعات قابلتوجه و مستندی درباره تشکیلات و چگونگی اداره حرم امام رضا تا قبل از دورهٔ صفویه، در دست نیست.[۱۰] با این حال، با اتکا به یکی از آثار شیخ صدوق، سابقهٔ تشکیلات برای ادارهٔ حرم امام رضا(ع)،[۱۱] به حدود دوران دفن امام رضا(ع) در بقعه هارونیه برگردانده شده[۱۲] و گفته شده که در این دوران حرم دارای خادم بوده و آنان طبق برنامهای درهای حرم را شبها میبسته و در روز میگشودهاند.[۱۳]
گزارش شده که آستان قدس رضوی از قرن سوم تا دوران صفویان، تحت نظر نقبای سادات زیدی، موسوی و رضوی اداره میشده،[۱۴] و در این دوران، تشکیلات آستان هر چند در ابتدا ساده بوده، بهمرور، بهخصوص در دوره تیموریان، رو به گسترش نهاده است؛ آنچنان که با اتکا به گزارش فضل بن روزبهان خُنْجِی، فقیه و ادیب سنی دوازدهامامی دستگاه ازبکان، در سال ۹۱۱ق، وجود تشکیلات منسجم و مستقل برای آستان قدس، نتیجه گرفته شده است.[۱۵]

از صفویان تا افشاریان
گفته شده که تشکیلات مختصر اما رو به گسترش آستان قدس رضوی در دورهٔ تیموریان، در آغاز قرن دهم قمری، وارد دورهٔ صفویه شد[۱۶] و با رسمیشدن تشیع، توجه حکومت به امور آستان قدس افزایش یافت[۱۷] و این توجه موجب افزایش زائران و غنای آستان از نظر مالی و گسترش تشکیلات آن شد.[۱۸]
در دورهٔ طهماست اول صفوی، که دورهٔ تثبیت نظام دیوانی ایران دانسته شده، تشکیلات دیوانی آستان هم گسترش و تثبیت یافت.[۱۹] گفته شده که شکلگیری منسجم کشیکهای منظم در این دوره و از سال ۱۰۱۰ق محتمل است؛[۲۰] و این روند کمابیش گسترش یافته، تا آنکه در «دستورالملوک میرزا رفیعا»، از متون دیوانی دورهٔ صفویه، از تشکیلات منسجم و خدمات قابلتوجه آستان در دوران شکوفایی آن یاد شده است.[۲۱]
گزارش شده که در پنج سال پایانی حکومت نادرشاه افشار، تشکیلات آستان دچار ضعف شد؛[۲۲] زیرا نادر تعداد کشیکهای آستان را از پنج به سه رساند.[۲۳]

قاجاریان
گزارشهایی مبنی بر تلاشهای اولین تا سومین پادشاهان قاجار، آقامحمدخان،[۲۴] فتحعلیشاه[۲۵] و محمدشاه،[۲۶] برای انتظام امور آستان قدس در منابع آمده است؛ انتظامی که گاه با شورشی دچار خلل میشده است.[۲۷] گفته شده که با آغاز حکومت ناصرالدین شاه، در ۱۲۶۴ق، تا اندازهای آرامش در خراسان برقرار شد و انتظام و رونق نسبی به آستان بازگشت.[۲۸]
بهنوشتهٔ عطاردی، در دورهٔ ناصری، عضدالملک قزوینی متولی وقت آستان برای ساماندهی به وضعیت موقوفاتْ طوماری (طومار عضدالملک) از موقوفات را تا سال ۱۲۷۳ق تهیه کرد.[۲۹] در این طومار اعضای خدمهٔ آستان شامل چهل خادم، بیست فراش، پنج کفشدار، سه مؤذن و ۲۲ دربان گزارش شده است.[۳۰] در حدود یک دهه بعد (۱۲۸۳ق)، تعداد خدمهٔ رسمی و غیررسمی، از اعیان و کارگزاران حکومتی، بیش از هزار نفر گزارش شده است.[۳۱] همچنین، اولین نظامنامهٔ ادارهٔ آستان بهکوشش متولی وقت، محمدتقیمیرزا رکنالدوله، تدوین شد.[۳۲]
گفته شده که پس از انقلاب مشروطه و در سال ۱۳۲۵ق، با تشکیل وزارت معارف و اوقاف، امور آستان قدس به آن واگذار شد.[۳۳] این وزارتخانه نیز در ۲۷ ذیقعدهٔ ۱۳۲۹ق برای اصلاح امور آستان قانونی نوشت که در آن متولی آستان را، بهموجب اجازه شاه و از طریق مجلس شورای ملی، به وزارت اوقاف واگذار کرد و وزارت اوقاف نیز نایِبُ التُّولیَّه را مکلف به اصلاح تشکیلات داخلی و حفظ اموال آستان کرد.[۳۴]
بهگزارش مؤتمن، در اواخر دورهٔ قاجاریان بهتبع پریشانی اوضاع کلی ایران، انتظام امور در آستان هم رو به ضعف نهاد؛ بهطوری که برخی املاک و مستغلات آستان به تملک دیگران درآمد.[۳۵]
پهلوی
بنابر برخی منابع، در دورهٔ پهلوی اول و دوم تلاشهای بسیاری برای تغییر ساختار اداری آستان قدس رضوی صورت گرفت؛[۳۶] بهگزارش محمد احتشام کاویانیان، از پژوهشگران و کارگزاران حرم، شاه در این دوره با عنوان تولیت عظمی خوانده شد و عنوان متولیباشی آستان به نایبالتولیه عظمی تغییر کرد.[۳۷]
بهگزارش مؤتمن، اولین نایبالتولیهٔ آستان در این دوره، محمدولی اسدی (فعالیت: ۱۳۰۴-۱۳۱۴ش)، در اقداماتی اصلاحی شمار خادمان را کاهش داد و اولین بودجه آستان قدس را بهطرز جدید تنظیم کرد.[۳۸] اسدی، پس از لغو تشکیلات سابق آستان و القاب و عناوین مربوط به آن، نظامنامهٔ اداری جدیدی تدوین کرد: نظامنامه اساسی آستانه که در ۱۶ مرداد ۱۳۰۵ش به نایبالتولیه ابلاغ شد.[۳۹] گزارش شده که در دورهٔ نیابت تولیت فتحالله پاکروان (فعالیت: ۱۳۱۴-۱۳۲۰ش) شیوهٔ خدمت موروثی ملغی شد، قدرت کشیکها کاهش یافت و ادارهٔ تشریفات، مسئول حفظ انتظامات و مراقبت امور داخلی حرم شد.[۴۰]

برخی از اقدامات اصلاحی در آستان قدس در زمان پهلوی دوم چنین بیان شده است:
- در سال ۱۳۲۱ش، با توجه نارضایتی خدمه، تشکیلات کشیکها احیا شد و تنها امور انضباطی و تشریفاتی بهعهدهٔ ادارهٔ تشریفات قرار گرفت؛[۴۱]
- در سال ۱۳۲۸ش، بنابر نیازهای جدید آستان، آییننامهای جدید با عنوان «آییننامهٔ سازمان و خدمات آستان قدس» تدوین و تصویب شد؛[۴۲]
- در سال ۱۳۴۱ش، کمیسیونهایی برای رسیدگی به امور آستان تشکیل شد تا به تقاضاها و شکایتها رسیدگی کند؛[۴۳]
- در دورهٔ زمانی ۱۳۴۴ تا ۱۳۴۶ش، سمت مدیریت كل حوزهٔ حرم بهمنظور نظارت بر امور کتابخانه، خزانه و موزه و ادارهٔ تشریفات و خدمه آستان قدس ایجاد شد؛[۴۴]
- در سالهای ۱۳۴۶ و ۱۳۴۷ش، بار دیگر نظامنامهٔ تشکیلات اداری آستان قدس مورد بازنگری قرار گرفت؛[۴۵]
- در اوایل دههٔ ۱۳۵۰ش، از سوی سازمان برنامه کشور، تشکیلات سازمان جدید آستان قدس تنظیم شد.[۴۶] در رأس این تشکیلات، نیابت تولیت عظمی و قائممقام او قرار داشت؛ نیابت تولیت، چهار معاونت اداری، طرح و برنامه و آموزش، مالی و تدارکاتی و فنی و امور املاک داشت.[۴۷]

دورهٔ جمهوری اسلامی
گفته شده که پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فعالیتهای آستان قدس رضوی گسترش و سرعت بیشتری یافت.[۴۸] یکی از تغییرات این دوره، انتخاب تولیت برای ادارهٔ امور آستان قدس و ملغیشدن جایگاه نایبالتولیه بود.[۴۹] این تغییر موجب استقلال مدیریت آستان و قدرتیافتن قائممقام تولیت، بهعنوان نمایندهٔ منصوب تولیت، تلقی شده است.[۵۰]
بنابر برخی گزارشها، با گسترش اماکن حرم و شبانهروزیشدن آن در این دوره، تعداد کشیکها به هشت نوبت افزایش یافت، و بدین ترتیب تعداد کارکنان هر کشیک افزایش یافت.[۵۱]
بر اساس منابع موجود، در دورهٔ جمهوری اسلامی، تولیت آستان قدس، با مشورت هیأت امنا و شورای انقلاب فرهنگی، سیاستهای کلان و مدیران عالی آستان را تعیین میکند.[۵۲] سازمان مرکزی آستان قدس زیرنظر قائممقام تولیت فعالیت میکند و شش معاونت اصلی دارد: معاونت توسعهٔ مدیریت و پشتیبانی، معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی، معاونت امور حقوقی و موقوفات، معاونت املاک و اراضی، معاونت اماکن متبرکه و امور زائران، و معاونت فنی و عمران موقوفات.[۵۳]
بر این اساس، مدیریت سازمان مرکزی آستان نیز زیرنظر قائممقام تولیت اداره میشود.[۵۴] این سازمان پنج حوزهٔ مدیریت حسابرسی داخلی و ممیزی، مدیریت نظارت و بازرسی و رسیدگی به شکایات، مدیریت دفتر مرکزی تهران، مدیریت حراست و مدیریت اراضی حریم حرم امام رضا(ع) را در اختیار دارد.[۵۵] همچنین، شورای توسعه مدیریت و سرمایهٔ انسانی، شورای فناوری اطلاعات و ارتباطات، مشاوران و کمیسیون مشارکتها و عمران موقوفات نیز زیرنظر قائممقام آستان اداره میشود.[۵۶] اداره کل روابط عمومی، نذورات کل، دبیرخانه کل، خزانهداری کل و هستهٔ مرکزی گزینش از دیگر بخشهای ادارهٔ مرکزی گزارش شده است.[۵۷]

مشاغل و اصطلاحات
در برخی منابع، بعضی مشاغل و اصطلاحات آستان قدس در دورههای مختلف تاریخی توصیف شده است:
تولیت و نیابت تولیت
تولیت بهمعنای واگذاری ریاست آستان قدس رضوی و موقوفات آن بههمراه مدیریت حرم امام رضا(ع) به شخصی دارای شرایط است.[۵۸] بهنوشته برخی منابع، آستان از ابتدا دارای متولی بوده،[۵۹] و در دورههای مختلف عموماً تولیت حرم امام رضا(ع) با پادشاهان و حاکمان بوده و آنان افرادی را بهعنوان نایب خود (نایِبُ التُّولیَّه) منصوب میکردهاند.[۶۰]
خدمه
از میان مشاغل آستان قدس رضوی، مشاغل مربوط به حرم امام رضا(ع) در قالب عبارت «خدمه» تعریف شده است.[۶۱] خدمه مجموعهٔ خدمتگزاران حرم بودهاند که مطابق آداب و رسوم مقررْ، در بقعه، رواقها، صحنها و کفشداریهای و سایر اماکن حرم انجام وظیفه میکنند.[۶۲]
با تکیه بر اطلاعات پراکندهٔ برخی منابع[۶۳] گفته شده که از نخستین سالهای پس از شهادت امام رضا(ع) تا قرن دهم قمری حضور خادمانی در حرم قابل تأیید است.[۶۴] بر اساس گزارشی از دورهٔ قاجاریان، تعداد خدمهٔ حرم در سال ۱۳۰۰ق، ۱۲۰۰ نفر بوده است.[۶۵]
گفته شده که پس از انقلاب اسلامی، با توسعه اماکن حرم و افزایش زائران، بر تعداد خدمهٔ حرم افزوده شده است.[۶۶] بر اساس گزارشی از سال ۱۳۹۳ش، خدمه در هشت کشیک بهصورت رسمی، افتخاری و تَشَرُّفی، زیرنظر مدیریت امور خدمه، خدمت میکنند.[۶۷] طبق گزارشی از سال ۱۳۹۷ش، خدمه، برحسب نوع و مکان خدمت، شامل خادم، فَرّاش، حافظ (حُفّاظ)، کفشدار، دربان، خادم علمی و خادم فرهنگی هستند.[۶۸]

سایر مشاغل
بهغیر از خدمه، در منابع هر دوره، از برخی دیگر از مشاغل آستان قدس رضوی یاد شده است:
- دورهٔ صفویان: مستوفی، بیماردار، حکیم، مهماندار، سرکار عمارت، صاحبنسق، کتابدار، سقا، توپچی، علمدار، سفرهچی، طَبّاخ، پیشخدمت، قصاب، مُطَهِّر، بناء، بیلدار، باغبان، نجار، چاهخو (مُقَنّی)، سقا و جاروکش.[۶۹]
- دورهٔ افشاریان: ناظر کل، مستوفی، همقلم، مُحَرِر دفتر، طبیب، تحویلدار، یَساول، ضابط نذورات، کشیکنویس، صاحب جمع شَمّاعْخانه (شمعسازی)، مشعلدار، سفرهچینباشی، شربتدار، کلیددار کتابخانه، صَحّاف، مصحح، طباخ، سقاباشی، بخورسوز، بنا، بیلدار و خاکش.[۷۰]
- دورهٔ قاجاریان: ناظر کل، ناظم کل، قائممقام، وزیر اعظم، امین کل، ضابط کل اسناد، سررشتهدار، براتنویس، محرر اجارات، منجمباشی، ملکالشعراء، معاونالفقراء، کشیکنویس، ایشیکآقاسیباشی، صاحبنسق، مدیر املاک، ضابط املاک، مشیر املاک، ناظم موقوفات، تحویلدار، ساعتساز، روضهخوان، نوابالزیارة، طغرانویس، مُذَهِّبباشی، زرگرباشی، کتیبهنویس، رئیس کتابخانه، معینالکتاب، کتابدار، صحاف، خازنالتولیه، خزانهدار، چراغچیباشی، دربان چراغخانه، معمارباشی، نقاشباشی، کَحّال (چشمپزشک)، طبیب و جراحباشی.[۷۱]
گفته شده که در دورهٔ پهلوی اول و دوم و جمهوری اسلامی، بهدلیل ایجاد نهاد اداری برای آستان، بهجز خدمهٔ آستان، سایر مشاغل با عناوین جدید اداری جایگزین شدند؛ برای نمونه، روشنایی حرم، که در دورهٔ قاجار بر عهدهٔ چراغچیباشی قرار داشت،[۷۲] طبق گزارشی در دورهٔ پهلوی دوم برعهدهٔ واحد روشنایی قرار گرفت.[۷۳] به گفتهٔ عطاردی، این واحد پس از انقلاب گسترش یافت و به ادارهٔ روشنایی تبدیل شد.[۷۴]
کشیک
اصطلاح کشیک در آستان قدس رضوی به مجموع خدمه (خادم، فراش، دربان، کفشدار و مؤذن) اطلاق شده که در مدت معین (یک شبانهروز در هفته) در داخل اماکن حرم خدمت میکنند.[۷۵] آغاز نظام کشیکی در آستان از دورهٔ صفویه دانسته شده است.[۷۶] گفته شده که این نظام در دورههای مختلف، بهتبع شرایط سیاسی روز و تعداد زائران، دچار تغییر میشده است؛[۷۷] برای نمونه، احتشام کاویانیان گزارش کرده که پس از واقعه مسجد گوهرشاد، محمدولی اسدی، نایبالتولیه وقت، برای رفع اتهام از خود نظام کشیکی را با اخراج خدمه برچید و سازمان ادارهٔ تشریفات را جایگزین آن کرد.[۷۸] بهگفته او، این تغییر تا سقوط پهلوی اول پابرجا بود و بعد از آن با اعتراض و پیگیری خدمه، بار دیگر نظام کشیکی احیا شد.[۷۹]
بهگزارش برخی منابع، آیین تحویل کشیک هر ۲۴ ساعت یکبار، طی مراسمی خاص، انجام میگیرد: هر روز، یک ساعت پس از طلوع آفتاب، خدمهٔ کشیک در محلهایی مشخص گرد هم میآیند.[۸۰] سرکشیک یا معاون کشیک با قرائت خطبه در حمد الهی و ثنای امام رضا(ع) و انجام سجدهٔ شکر کشیک را تحویل میدهد.[۸۱]
گفته شده که بهسبب کمبود اسناد، از تعداد اعضای کشیکها در دورهٔ صفوی اطلاع دقیقی در دست نیست.[۸۲] بر اساس طومار علیشاهی، تعداد اعضای هر کشیک در دورهٔ افشاریان ۶۸ تن برآورد شده که شامل سرکشیک و خادمباشی، ۱۷ خادم، ۲۰ فراش، ۵ کفشدار، ۲ مدرس، ۳ بخورسوز، ۱۴ دربان و ۵ مؤذن بوده است.[۸۳] بر اساس طومار عضدالملک، گزارش شده که در دورهٔ قاجار با احداث صحن نو (آزادی) اعضای کشیکها افزایش یافت و به ۱۰۱ تن رسید.[۸۴] بهگزارش احتشام کاویانیان، در اوایل دورهٔ پهلوی (۱۳۰۵ش) تعداد اعضای کشیکها ۱۷۰۰ نفر بود، که محمدولی اسدی، نایبالتولیه وقت، این تعداد را به نصف تقلیل داد.[۸۵]
بهنقل از برخی منابع، با گسترش اماکن حرم بعد از انقلاب اسلامی و بهخدمتگرفتن خدام تشرفی و افتخاری، تعداد خدمه افزایش یافت.[۸۶] بر طبق گزارشی از سال ۱۳۹۹ش، تعداد اعضای کشیک بر طبق آخرین آمار شامل حدود ۱۰۰۰ خادم، ۴۲۵ فراش، ۶۰ حافظ، ۱۲۲۰ دربان و ۱۸۶۰ کفشدار است.[۸۷]

تشریفات
اصطلاح تشریفات ناظر به انجام اموری خاص، مطابق رسم و سنت، در حوزهٔ اماکن آستان قدس رضوی برای گرامیداشت شأن و منزلت امام رضا(ع) یا احترام و اکرام شخصیتهایی که به زیارت میروند به کار میرود.[۸۸] بر اساس گزارشهایی،[۸۹] گفته شده که تشریفات در آستان قدس پیش از صفویان نیز وجود داشته، اما از این دوره تولیت آن به یکی از شئون سلطنتی و افتخارات پادشاهان ایران تبدیل شده است.[۹۰] همین، علتی دانسته شده که بهتدریج جلوههای سلطنتی و تشریفاتی در این تشکیلات پدید آید.[۹۱]
بر اساس گزارش احتشام کاویانیان، ادارهای به نام «تشریفات» در سال ۱۳۱۴ش در آستان تأسیس شد و برگزاری مجالس و مراسم آستان از جمله وظایف آن قرار گرفت.[۹۲] در سال ۱۳۷۲ش، سامانه تشریفات آستان با نام «معاونت اماکن متبرکه و تشریفات آستان قدس رضوی» شناخته شد. این نام، در سال ۱۳۸۲ش، به «مدیریت انتظامات و تشریفات در حوزهٔ اماکن متبرکه» تغییر یافت.[۹۳]
زیرمجموعههای خدماتی
پارهای از زیرمجموعههای خدماتی آستان قدس رضوی چنین معرفی شده است:

دارالشفا
دارالشِفا، مرکز درمانی وابسته به آستان قدس رضوی است که سابقهٔ تاریخی آن به اوایل دورهٔ صفویان برمیگردد.[۹۴] گزارش شده که دارالشفاء، پس از دورههایی از ضعف اداری، در اواخر دورهٔ قاجاریان بههمت دکتر امیرخان امیراعلم، رئیس مجلس حفظالصحهٔ دولتی، مرمت و تجهیز شد؛ بهطوری که به یکی از بیمارستانهای مجهز شرق ایران تبدیل شد.[۹۵] گفته شده که با احداث بیمارستان امام رضا(ع) در دورهٔ پهلوی اول دارالشفای حرم در این بیمارستان ادغام شد.[۹۶]
در سال ۱۳۲۷ش، فعالیتهای دارالشفا در قالب مرکز درمانی کوچکی در طبقهٔ بالای مهمانسرای حضرت در بست بالا (بست شیخ طوسی) ادامه یافته،[۹۷] و پس از تخریب این ساختمان، دارالشفا به ضلع جنوبی صحن انقلاب (محل رواق دارالحکمه) منتقل شد،[۹۸] و در اواخر سال ۱۳۵۹ش، ساختمان جدید دارالشفا متصل به صحن آزادی به بهرهبرداری رسید.[۹۹] همچنین در سال ۱۳۸۸ش، دارالشفای حرم به ساختمان مجهزی در ضلع شرقی بست خیابان شیرازی منتقل شده[۱۰۰] که خدمات مختلف پزشکی و درمانی، در قالب درمانگاههای تخصصی و عمومی، به بیماران ارائه میشود.[۱۰۱]
مهمانسرا
مهمانسرا، از زیرمجموعههای آستان قدس رضوی، محلی برای پذیرایی از زائران، مستمندان، خدام و کارکنان حرم امام رضاست و گفته شده قدمتی بیش از ۵۰۰ سال دارد.[۱۰۲] از نظر اداری، این مهمانسرا توسط ادارهٔ امور مهمانسرا، از زیرمجموعههای معاونت اماکن متبرکه و امور زائران، اداره میشود.[۱۰۳] مهمانسرای حرم در دورههای مختلف به نامهای مطبخ (صفویان و افشاریان)، کارخانهٔ مبارکه (قاجاریان)، مهمانسرای حضرتی و مهمانسرای حضرت (دورهٔ پهلوی) خوانده میشده است.[۱۰۴]
قدیمیترین اطلاع دربارهٔ مهمانسرای آستان به دورهٔ تیموریان برگردانده شده است.[۱۰۵] بنابر منابع موجود، در سال ۱۳۵۳ش، ساختمان جدیدی برای مهمانسرای حرم امام رضا ساخته شد،[۱۰۶] که پس از انقلاب اسلامی تجدید بنا گردید و بنای دیگری هم در غرب صحن غدیر به آن اضافه شد.[۱۰۷]
طبق گزارشی از سال ۱۳۹۴ش، در مهمانسرای آستان، با استفاده از موقوفات و نذورات، روزانه بالغ بر ۶ هزار غذا پخته میشود[۱۰۸] و دعوتنامهٔ مهمانسرا همهروزه توسط نمایندگان آستان قدس در محلهای مختلف اسکان زائران توزیع میشود.[۱۰۹]

اداره آگاهی حرم
ادارهٔ آگاهی حرم، از زیرمجموعههای آستان قدس رضوی است که عهدهدار امنیت مجموعه حرم امام رضا(ع) است.[۱۱۰] دفتر آگاهی حرم مطهر در سال ۱۳۶۶ش با هدف ایجاد محیط امن و آرام برای زائران در صحن انقلاب اسلامی تأسیس شد.[۱۱۱] از سال ۱۳۸۰ش، قوه قضائیه ایران برای تسریع در رسیدگی به جرائم در حوزه اماکن حرم، دادگاه ویژه حرم مطهر را تشکیل داد.[۱۱۲]
گفته شده که با توجه به گستردگی حوزه اماکن حرم، در سال ۱۳۸۳ش، بخش آگاهی حرم مطهر به اداره آگاهی ارتقا یافت و شامل سه بخش کشف جرائم، امور اجتماعی و مشاوره و تجسس و پیگیری امور حقوقی زائران شد.[۱۱۳] بر اساس گزارشی از سال ۱۳۹۳ش، این اداره با تجهیز به سیستم مرکزی رایانه، ثبت سوابق و اثر انگشت، شبکه داخلی و دوربین مداربسته، بهصورت شبانهروزی مشغول به کار است.[۱۱۴]
مؤسسه امداد آستان قدس رضوی
مؤسسه امداد آستان قدس رضوی از مؤسسات زیرمجموعهٔ آستان است که در سال ۱۳۵۹ش با هدف ارائهٔ خدمات اجتماعی، فرهنگی و رفاهی به فقرا تشکیل شده است.[۱۱۵] فعالیتهای این مؤسسه شامل کمکهای نقدی و غیرنقدی به نیازمندان، حمایت از دانشآموزان محروم و یتیم، برقراری مستمری برای خانوادههای بیسرپرست و اطعام نیازمندان در مناسبتهای مذهبی است.[۱۱۶] هزینههای این مؤسسه از محل موقوفات آستان قدس و کمک مؤسسات وابسته تأمین میشود.[۱۱۷]

فعالیتهای فرهنگی
فعالیتهای فرهنگی آستان قدس رضوی در دورههای مختلف تاریخی در منابع ذکر و گزارش شده است:[۱۱۸]
تا دورهٔ پهلوی
گفته شده که قدیمیترین بخش فرهنگی آستان قدس و شاخصترین و مشهورترین سازمان آن کتابخانه است[۱۱۹] که طبق گزارشی، از سدهٔ نهم قمری، نهادی مستقل و سازمانیافته بوده است.[۱۲۰] تاریخ قدیمیترین قرآن وقفی در کتابخانه، ۳۲۷ق است و پس از آن نسخههای متعددی از قرآن و آثار تفسیری به آن افزوده شده است.[۱۲۱] همچنین گفته شده که در دورهٔ صفوی، با وقف نسخههای ارزشمند توسط شخصیتهایی چون شیخ بهایی و شاه عباس اول، اهمیت کتابخانه افزایش یافت و به مرکز مراجعه عالمان و طلاب در مشهد تبدیل شد.[۱۲۲]
گزارش شده که در دورهٔ قاجار، کتابخانه دارای تشکیلات اداری کامل بوده و به مرکزی فرهنگی و هنری برای دسترسی عمومی به منابع علمی بدل شده است.[۱۲۳] همچنین، در این زمان نسخهها نهتنها نگهداری، بلکه تکثیر و مرمت میشده و هنرمندان صحاف، مُذَهِّب و مرمتگر در کنار کتابداران در این کتابخانه مشغول به کار بودهاند.[۱۲۴]
طبق گزارشی، از دورهٔ صفوی به بعد، فعالیتهای دینی و تبلیغی در آستان، مانند قرائت قرآن، روضهخوانی و مجالس مذهبی، رونق فراوانی داشته،[۱۲۵] و این فعالیتها با پشتوانهٔ موقوفات خاص پشتیبانی میشده است.[۱۲۶]

در زمینهٔ آموزشی، گزارش شده که در زمان شاه طهماسب اول صفوی مکتبخانهای در آستان دایر بوده که ابتدا به کودکان یتیم اختصاص داشته و بعدها دامنهٔ فعالیتش گسترش یافته است.[۱۲۷] علاوه بر این، یکی از عوامل تأثیرگذار بر فضای فرهنگی آستان، مدارس علمیهٔ اطراف آن بوده است؛[۱۲۸] از جمله مدارس بالاسر، پریزاد و دودر که در دورهٔ تیموریان در نزدیکی بقعه تأسیس شدند.[۱۲۹] همچنین در دورهٔ صفوی و قاجار مدارس پرشماری در اطراف صحنها ایجاد گردید که نقش مهمی در رونق علمی و فرهنگی شهر مشهد داشتند.[۱۳۰]
رسیدگی به امور مدیریتی مدارس، اقامت طلاب و استادان در اطراف حرم، رفتوآمد علمی و فرهنگی آنان در این فضا و ارتباطشان با کتابخانه، بخشی از تعاملات گسترده میان آستان و مراکز آموزشی محسوب شده است.[۱۳۱]
دورهٔ پهلوی

گفته شده که در دورهٔ پهلوی اول، بهتبع تغییرات سیاسی و اجتماعی و نوسازی گسترده، نظامات ادارهٔ فرهنگی آستان قدس هم دچار تغیرات قابلتوجه شد؛[۱۳۲] از جمله مکتبخانههای آستان قدس به مدارس جدید تبدیل و به دولت واگذار شد،[۱۳۳] مدارس علمیهٔ تحت پوشش آستان تعطیل شد،[۱۳۴] از نفوذ روحانیت در آستان کاسته شد،[۱۳۵] تدریس علوم دینی در حرم منع شد[۱۳۶] و بهطور کلی فعالیتهای مذهبی آستان کاهش یافت.[۱۳۷]
در مقابل، کتابخانهٔ آستان، بهدلیل هماهنگی با مؤسسات تمدنی جدید، بیشتر مورد توجه قرار گرفت و نقش مهمتری یافت.[۱۳۸]گزارش شده که در سال ۱۳۱۶ش، بنای جدید موزه و کتابخانه ساخته شد تا آثار نفیس حرم به نمایش گذاشته شود و شرایط نگهداری کتابها بهبود یابد؛ مجموعهای که بخش عمدهای از آن، نسخههای خطی بود.[۱۳۹]

گفته شده که در دورهٔ پهلوی دوم، بهخصوص ده سال پایانی آن، رویکرد فرهنگی و خدمات فرهنگی در آستان قوت و شدت یافت؛[۱۴۰] از جمله انتشار نشریه اختصاصی آستان قدس رضوی با عنوان «نامهٔ آستان قدس»،[۱۴۱] دعوت از محمدتقی ادیب نیشابوری (درگذشتهٔ ۱۳۵۵ش) برای تدریس در رواق مقبرهٔ شیخ بهایی،[۱۴۲] و دعوت از جلالالدین اِعْتِضادی (خوشنویس، درگذشتهٔ ۱۳۶۰ش) برای برگزاری کلاس هنری در آستان.[۱۴۳]
غنیتر شدن کتابخانهٔ آستان در سالهای ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۰ش،[۱۴۴] تأسیس بخش فرهنگی مستقل در آستان با عنوان «مدیر کل فرهنگی آستان قدس» بهسرپرستی احمدعلی رجایی بخارایی (ادیب و استاد بازنشستهٔ دانشگاه مشهد، درگذشتهٔ ۱۳۵۷ش)،[۱۴۵] تأسیس «سازمان امور فرهنگی و کتابخانههای آستان قدس» در سال ۱۳۵۱ش،[۱۴۶] انتشار آثار تحقیقی درباره موضوعات مختلف آستان،[۱۴۷] وقف کتابخانههای باارزش برای آستان قدس،[۱۴۸] برگزاری مجالس وعظ و خطابه با هدف آشنایی زائران و جوانان با معارف اسلامی در رواق دارالزهد[۱۴۹] و برگزاری کلاس برای زیارتنامهخوانان آستان[۱۵۰] از دیگر فعالیتهای فرهنگی آستان ذکر شده است.
مهمترین اقدام فرهنگی در این دوره، تأسیس ساختمانهای جدید برای موزه و کتابخانه آستان بیان شده است.[۱۵۱] گزارش شده که ساختمان موزه با نگاهی مدرن به معماری سنتی ایران در پنج طبقه ساخته شد و از بهروزترین امکانات برای تجهیز آن استفاده شد.[۱۵۲]
دورهٔ جمهوری اسلامی
گفته شده که فعالیتهای فرهنگی در دورهٔ جمهوری اسلامی گسترش قابلتوجهی در آستان قدس رضوی یافت؛[۱۵۳] از جمله تأسیس ساختمان جدید کتابخانهٔ آستان قدس، تأسیس دانشگاه علوم اسلامی رضوی، گسترش فعالیتهای پژوهشی و انتشاراتی و راهاندازی مجموعهای از مراکز فرهنگی و آموزشی.[۱۵۴]
در بخش مدیریت فرهنگی آستان، گزارش شده که در سال ۱۳۵۹ش ادارهٔ امور فرهنگی جایگزین مدیریت امور فرهنگی و اجتماعی دورهٔ پهلوی شد.[۱۵۵] این اداره شامل چهار بخش اصلی بوده که مهمترین فعالیت آن چاپ و انتشار کتابهای تبلیغی و تحقیقی بوده است.[۱۵۶] در سال ۱۳۶۳ش نیز ادارهٔ امور فرهنگی به معاونت امور فرهنگی ارتقا یافت[۱۵۷] و شامل دو ادارهٔ کتابخانه مرکزی و ادارهٔ امور فرهنگی بوده که دومی در سال ۱۳۷۶ش، بهدلیل گسترش زمینه فعالیتها، به مدیریت تبلیغات و ارتباطات اسلامی ارتقا یافت و سه ادارهٔ روابط بینالملل، تبلیغات اسلامی و آموزش علوم قرآنی، زیر نظر این مدیریت قرار گرفتند.[۱۵۸]
گزارش شده که در سال ۱۳۷۸ش، تولیت وقت آستان قدس تشکیلاتی بهنام دبیرخانهٔ شورای عالی فرهنگی را ایجاد کرد که سیاستگذاریهای کلان برای فعالیتهای فرهنگی آستان از جمله وظایف اصلی آن است.[۱۵۹] این شورا که متشکل از شخصیتهای برجسته فرهنگی حوزوی و دانشگاهی است وظیفه دارد چشمانداز بیستسالهٔ آستان را تدوین کند، اساسنامههای مؤسسات فرهنگی زیرمجموعه را تصویب کند و در میان این مؤسسات همگرایی ایجاد نماید.[۱۶۰]

زیرمجموعههای فرهنگی
بر اساس گزارشی از سال ۱۳۹۴ش، فعالیتهای فرهنگی آستان قدس رضوی با تکیه بر ۱۵ نهاد انجام میشود که عبارتند از:[۱۶۱]
سازمان کتابخانهها، موزهها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی
سازمان کتابخانهها، موزهها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، در سال ۱۳۷۷ش، از ادغام ادارهٔ کل کتابخانهٔ مرکزی و مرکز اسناد و ادارهٔ موزههای آستان قدس رضوی تشکیل شده است.[۱۶۲] قدیمیترین و مهمترین بخش این سازمانْ کتابخانهٔ مرکزی آستان قدس رضوی است.[۱۶۳] بخشهای دیگر عبارتند از: معاونت امور کتابخانههای وابسته، مدیریت اسناد و مطبوعات و معاونت امور موزهها.[۱۶۴]
در بخش کتابخانه، این سازمان علاوه بر مدیریت کتابخانهٔ مرکزی، مدیریت کتابخانههای متعلق به آستان، از جمله ۱۷ کتابخانه در شهر مشهد، ۲۱ کتابخانه در سایر نقاط ایران و کتابخانهٔ راجای محمودآباد در کشور هند را بر عهده دارد.[۱۶۵] بهجز کتابخانهٔ راجای محمودآباد، کتابخانهٔ وزیری و مروج یزد، هرندی کرمان و مسجد گوهرشاد از جمله مهمترین این کتابخانههاست.[۱۶۶]
این سازمان در بخش موزه، علاوه بر مدیریت موزهٔ مرکزی آستان و بخش پژوهش و بخش حفاظت و مرمت آثار فرهنگی، مدیریت ۱۲ گنجینهٔ تخصصی را بر عهده دارد:[۱۶۷] گنجینهٔ قرآن و نفایس، گنجینهٔ تاریخ حرم رضوی، موزهٔ فرش، گنجینههای تمبر و اسکناس، گنجینههای سکه و مدال، گنجینهٔ آثار اهدایی به مقام معظم رهبری، گنجینهٔ آبزیان، گنجینهٔ نجوم، ساعت، ظروف و هنرهای تجسمی و گنجینهٔ مردمشناسی.[۱۶۸]

مؤسسهٔ کتابخانه و موزهٔ ملی ملک
مؤسسهٔ کتابخانه و موزهٔ ملی ملک، نهادی برای اداره کتابخانه و موزهای است که از موقوفات حسین ملک برای آستان قدس رضوی است.[۱۶۹] کتابخانه ملی ملک از بزرگترین و باارزشترین کتابخانههای وقفی ایران دانسته شده[۱۷۰] و همچنین موزه ملک هم شامل مجموعههایی بسیار نفیس از نقاشی، سکه، تمبر، خوشنویسی، آثار لاکی و سایر هنرهای تزئینی توصیف شده است.[۱۷۱]
بنیاد پژوهشهای اسلامی
آستان قدس رضوی، در سال ۱۳۶۳ش، برای توسعه و نشر فرهنگ اسلامی و معارف اهلبیت(ع)، مرکزی علمی-تحقیقاتی با عنوان بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی تأسیس کرد.[۱۷۲] بر اساس اساسنامه، محورهای اصلی فعالیت این بنیاد شامل مواردی چون نشر علوم اسلامی و معارف فقهی در قالب پژوهشهای بنیادی، احیا و انتشار آثار و منابع علمی اسلامی و ارتقای سطح علمی پژوهشگران در حوزهٔ علوم اسلامی است.[۱۷۳]
بر اساس گزارشی از سال ۱۳۹۴ش، این مرکز دارای ۱۸ گروه پژوهشی است.[۱۷۴] بر اساس گزارش دیگری از سال ۱۳۹۰ش، این بنیاد بیش از ۱۱۰۰ عنوان کتاب منتشر کرده است.[۱۷۵] انتشار تقویم آستان قدس رضوی و فصلنامهٔ علمی-ترویجی مشکوة از دیگر فعالیتهای این بنیاد است.[۱۷۶]
دانشگاه علوم اسلامی رضوی
دانشگاه علوم اسلامی رضوی یکی از مراکز علمی-آموزشی وابسته به آستان قدس رضوی است که در سال ۱۳۶۳ش در کنار حرم امام رضا(ع) تأسیس شده است.[۱۷۷] برخی این دانشگاه را در زمرهٔ معتبرترین و بزرگترین مراکز تعلیم و تربیت محصلان علوم اسلامی بهشمار بردهاند.[۱۷۸]
گزارش شده که این دانشگاه با هدف تربیت نیروی انسانی کارآمد در زمینهٔ علوم اسلامی، بههمت تولیت وقت آستان، عباس واعظ طبسی، تأسیس شده[۱۷۹]و شیوهٔ آموزش این دانشگاه در آغاز بهروال مرسوم حوزههای علمیه بوده، اما بهسبب نیاز طلاب به مدرک، در سال ۱۳۷۴ش، برقراری سه رشتهٔ فلسفه و کلام اسلامی، علوم قرآنی، و حقوق در این دانشگاه از سوی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری تصویب شد.[۱۸۰] گزارش شده که تا سال ۱۳۸۶ش، رشتههای تحصیلی این دانشگاه به ۸ رشته در مقاطع کارشناسی تا دکترا افزایش یافته است.[۱۸۱]

مؤسسهٔ آفرینشهای هنری
مؤسسه آفرینشهای هنری از زیرمجموعههای فرهنگی-هنری آستان قدس رضوی است[۱۸۲] که فعالیتهای خود را در سال ۱۳۶۹ش، بهطور محدود، در حیطهٔ ادبیات و چهار گروه هنری خط، نقاشی، عکس و فیلم آغاز کرد.[۱۸۳] گزارش شده که در سال ۱۳۷۷ش، با گسترش دامنهٔ فعالیتهای آن به مؤسسهای مستقل ارتقا یافت.[۱۸۴]
هدف اصلی این مؤسسه بهرهگیری از ظرفیتهای هنری برای بازتاب و تبیین معارف اهلبیت(ع) و معرفی ابعاد هنری معماری اسلامی اماکن و نفایس آستان قدس رضوی معرفی شده است.[۱۸۵] همچنین، پرورش استعدادهای هنری جوانان، آموزش رشتههای مختلف هنری و ارتقای سطح هنرهای موجود در مجموعهٔ آستان از دیگر محورهای فعالیت این مؤسسه است.[۱۸۶] برگزاری انجمن ادبی شعر رضوی، تأسیس و ادارهٔ مرکز آموزشی مکتب هنر رضوان، نگارخانهٔ رضوان و مجتمع فرهنگی هنری امام خمینی از دیگر فعالیتهای این مؤسسه بوده است.[۱۸۷]
دانشگاه امام رضا(ع)

دانشگاه امام رضا(ع) مؤسسهای غیرانتفاعی برای گسترش آموزش عالی در رشتههای غیرپزشکی است که با هدف مشارکت در پیشبرد و گسترش آموزش عالی تأسیس شده است.[۱۸۸] این دانشگاه، در سال ۱۳۶۶ش، بهاهتمام تولیت وقت آستان قدس، عباس واعظ طبسی، تأسیس شده[۱۸۹] بر اساس گزارشی از سال ۱۳۹۳ش، این دانشگاه دارای سه دانشکدهٔ علوم انسانی و مدیریت، مهندسی، و علوم حسابداری است که در سه مقطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری دانشجو میپذیرد.[۱۹۰]
شرکت بهنشر
شرکت بهنشر، در سال ۱۳۶۵ش، برای نشر و توزیع آثار مؤسسههای فرهنگی آستان قدس رضوی تأسیس شد.[۱۹۱] هدف از تأسیس این شرکت چاپ و انتشار انواع کتاب و محصولات فرهنگی، خرید، فروش و توزیع کتاب در داخل و خارج ایران و راهاندازی فروشگاههای کتاب و محصولات فرهنگی بیان شده است.[۱۹۲] این شرکت تا ۱۳۸۴ش با انتشار بیش از ۱۵۰۰ عنوان کتاب و شرکت فعال در نمایشگاههای کتاب چندین بار بهعنوان ناشر برگزیده انتخاب شده است.[۱۹۳]
معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی

معاونت تبلیغات و ارتباطات اسلامی در آستان قدس رضوی، در سال ۱۳۸۱ش، بهمنظور ترویج معارف اسلامی و پاسخگویی به نیازهای معنوی زائران تأسیس شده است.[۱۹۴] این معاونت شامل مدیریت پژوهش و برنامهریزی و شش ادارهٔ آموزش علوم قرآنی و حدیث، پاسخگویی به سؤالات دینی و اطلاعرسانی، امور فرهنگی و غنیسازی اوقات فراغت زائران، ارتباطات اسلامی و امور زائران غیرایرانی، تبلیغات اسلامی و مناسبتهای ویژه و امور صوتی تصویری و خدمات رایانهای است.[۱۹۵]
طبق گزارشی، در میان این ادارات ششگانه، ادارهٔ تبلیغات اسلامی و مناسبتهای ویژه، علاوه بر ساماندهی و اجرای نمازهای جماعت در حرم امام رضا(ع)، رسیدگی به امور زیارتنامهخوانها و هیئتهای مذهبی، برگزاری مراسم دعا و زیارت، سخنرانی و مداحی، بیان احکام و برگزاری مراسم ویژه، مانند اعتکاف و تحویل سال نو را به عهده دارد.[۱۹۶]
ادارهٔ امور صوتی-تصویری و خدمات رایانهای، عهدهدار پوشش صوتی و تصویری مراسم و سخنرانیهای حرم، ایجاد آرشیو محصولات صوتی و تصویری، تکثیر محصولات فرهنگی برای زائران و ارائه خدمات سختافزاری و نرمافزاری به ادارههای حوزهٔ معاونت معرفی شده است.[۱۹۷]
مؤسسهٔ آستانهٔ حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه شهید مدرس
مؤسسهٔ آستانهٔ حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه شهید مدرس، ادارهکنندهٔ امور موقوفات آرامگاه حسین بن موسی بن جعفر(ع) در شهر طبس و آرامگاه سید حسن مدرس در شهر کاشمر است.[۱۹۸] گزارش شده که پس از زلزله سال ۱۳۵۷ش طبس و تخریب آرامگاه حسین بن موسی، آستان قدس رضوی بهدستور امام خمینی، مأمور بازسازی این آرامگاه شد.[۱۹۹] سرانجام بنای آرامگاه در سال ۱۳۶۳ش ساخته و تحویل متولیان محلی شد.[۲۰۰]
همچنین، در سال ۱۳۶۷ش، آرامگاهی بر مزار سید حسن مدرس احداث شد و گفته شده که با توجه به درخواستهای مردمی و ضرورت نظارت یکپارچه، مسئولیت ادارهٔ هر دو مجموعه در تیرماه ۱۳۷۳ش با موافقت مقام معظم رهبری به آستان سپرده شد.[۲۰۱] در پی این واگذاری، مؤسسه آستانه حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه سید حسن مدرس، در سال ۱۳۷۶ش، تأسیس شد و بهعنوان یکی از زیرمجموعههای رسمی آستان بهثبت رسید.[۲۰۲]
مؤسسهٔ چاپ آستان قدس رضوی

مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، در سال ۱۳۶۲ش، با هدف چاپ و نشر آثار علمی و دینی و ارائهٔ خدمات به نهادهای وابسته به آستان و سایر نهادها تأسیس شد.[۲۰۳] این مؤسسه، از سال ۱۳۷۶ش، با واگذاری بخش انتشارات و توزیع به شرکت بهنشر، فعالیت خود را صرفاً بر حوزهٔ چاپ متمرکز ساخت.[۲۰۴]
بنیاد فرهنگی رضوی
بنیاد فرهنگی رضوی (تأسیس: مهر ۱۳۶۵ش)، عهدهدار تأسیس و مدیریت مجتمعهای آموزشی غیرانتفاعی با هدف فراهمآوردن امکانات و تسهیلات آموزشی برای تربیت نیروی انسانی معرفی شده است.[۲۰۵] بر اساس گزارشی از سال ۱۳۹۳ش، این بنیاد با احداث ۱۲ واحد آموزشی در ۳۴۶۲۴ مترمربع زیربنا، به ارائهٔ خدمات آموزشی از مقطع دبستان تا دبیرستان میپردازد.[۲۰۶]
مؤسسهٔ خدمات مشاورهای، جوانان و پژوهشهای اجتماعی
مؤسسهٔ خدمات مشاورهای، جوانان و پژوهشهای اجتماعی، در سال ۱۳۷۶ش، با هدف ارتقای آگاهیهای دینی، اجتماعی و سیاسی جوانان و بررسی و حل مشکلات آنان تأسیس شد.[۲۰۷] همچنین، نظرسنجی از افکار عمومی دربارهٔ خدمات آستان قدس رضوی از دیگر وظایف این سازمان بیان شده است.[۲۰۸]
مؤسسهٔ فرهنگی قدس
مؤسسهٔ فرهنگی قدس، مسئول انتشار روزنامهٔ قدس و ماهنامهٔ بینالمللی زائر است.[۲۰۹] این مؤسسه، در سال ۱۳۶۶ش، بهمنظور فعالیت در عرصهٔ فرهنگ جمهوری اسلامی ایران و اعتلای سطح بینش عقیدتی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی عامهٔ مردم از طریق انتشار نشریات ادواری تأسیس شد.[۲۱۰] نخستین شمارهٔ روزنامهٔ قدس در ۲۸ آذر ۱۳۶۶ در سطح استان خراسان منتشر شد و در سال ۱۳۷۵ش در شمار روزنامههای کثیرالانتشار ایران قرار گرفت.[۲۱۱] آغاز انتشار ماهنامهٔ بینالمللی زائر هم سال ۱۳۷۳ش بوده است.[۲۱۲]
مؤسسهٔ تربیت بدنی آستان قدس رضوی

مؤسسهٔ تربیت بدنی آستان قدس رضوی، در سال ۱۳۷۳ش، با هدف توسعه فعالیتهای ورزشی و ارتقای سلامت جسمی و روحی کارکنان آستان و عموم مردم پایهگذاری شده است.[۲۱۳] توسعهٔ زیرساختهای ورزشی و اجرای برنامههای فرهنگی-ورزشی از جمله وظایف این سازمان تعریف شده است.[۲۱۴] این مؤسسه، از زمان تأسیس تا سال ۱۳۹۳ش، با اختصاص ۲۰ هزار متر مربع فضا و بهرهگیری از تجهیزات روزآمد زمینهٔ فعالیت در ۲۸ رشتهٔ ورزشی را فراهم کرده است.[۲۱۵] ساخت ورزشگاه امام رضا(ع) از جمله فعالیتهای این سازمان است.[۲۱۶]
مرکز آموزش ضمنخدمت کارکنان آستان قدس رضوی
مرکز آموزش ضمنخدمت کارکنان آستان قدس رضوی، در سال ۱۳۶۵ش، برای آموزش کارکنان آستان قدس با هدف اشاعهٔ علوم و معارف اسلامی، ارتقای سطح دانش و مهارتهای شغلی و تخصصی کارکنان آستان و برگزاری برنامههای آموزشی مطابق با نیازهای سازمانی تأسیس شده است.[۲۱۷] اجرای دورههای بلندمدت آموزشی در مقطع کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد و دورههای آموزشی ویژهٔ خادمان حرم امام رضا(ع) از جمله مهمترین فعالیتهای این مرکز است.[۲۱۸]
موقوفات
موقوفات حرم امام رضا(ع) مجموعه اموال منقول و غیرمنقول وقفشده برای حرم امام رضا(ع) خوانده شده که تحت نظر آستان قدس رضوی اداره میشود.[۲۱۹] آستان قدس رضوی یکی از نهادهای موقوفاتی بزرگ جهان برشمرده شده که طی قرنها با تکیه بر وقفیات ارادتمندان به امام رضا(ع) شکل گرفته است.[۲۲۰]
بهگفتهٔ عطاردی، پیشینهٔ وقف برای حرم امام رضا(ع) دقیقاً روشن نیست،[۲۲۱] ولی بر اساس برخی شواهد به اوایل قرن چهارم قمری برگردانده شده است.[۲۲۲] در برخی منابع، سیر تاریخی وقف برای حرم، موقفیات آستان قدس و نحوهٔ ادارهٔ آنها در دورههای مختلف گزارش شده است.[۲۲۳] از سال ۱۳۸۳ش، امور مربوط به ادارهٔ موقوفات حرم بر عهدهٔ معاونت امور حقوقی و موقوفات آستان قدس رضوی قرار گرفته است.[۲۲۴]
موقوفات غیرمنقول زیر نظر آستان قدس رضوی در برخی نقاط ایران[۲۲۵] و نقاطی از خراسان بزرگ، پاکستان، هندوستان و قفقاز[۲۲۶] نشان داده شده که برخی از آنها در طول تاریخ از میان رفته است.[۲۲۷] موقوفات حسین ملک (درگذشت: ۱۳۵۱ش)، تاجر و واقف ایرانی، بزرگترین موقوفهٔ آستان قدس برشمرده شده است.[۲۲۸] این موقوفه از سال ۱۳۱۶ش تا سال ۱۳۴۰ش در هفت مرحله، با وقف کتابخانه و اموال منقول و املاک، شکل گرفته است.[۲۲۹]

فعالیتهای اقتصادی
بهنقل از برخی منابع، آستان قدس رضوی، برای تأمین پشتوانهٔ مالی لازم جهت تحقق اهداف خود، فعالیتهای اقتصادی گستردهای دارد.[۲۳۰] گفته شده که این فعالیتها از طریق سرمایهگذاری در عرصههای تجاری و تولیدی، تأسیس شرکتهای مستقل و مشارکت در پروژههای خارج از آستان انجام میگیرد تا درآمد لازم برای مصارف مذهبی، فرهنگی و اجتماعی تأمین شود.[۲۳۱]
بهگزارش برخی منابع، در سال ۱۳۷۷ش، سازمان اقتصادی رضوی بهمنظور هماهنگی و بهینهسازی فعالیتهای اقتصادی و بازرگانی شرکتها و مؤسسات زیرمجموعهٔ آستان قدس تأسیس شد.[۲۳۲] جداسازی فعالیتهای اقتصادی از فرهنگی و اجتماعی، بهبود تصمیمگیری با تفویض اختیار، حذف موازیکاری، بهرهبرداری بهینه از منابع و احیای موقوفات از نتایج تأسیس این سازمان برشمرده شده است.[۲۳۳]
گزارش شده که فعالیتهای اقتصادی سازمان اقتصادی رضوی در سه محور خدمات، صنعت و معدن و کشاورزی و عمران تعریف شده است.[۲۳۴] ورود به سرمایهگذاری کلان و تخصصیسازی فعالیتهای اقتصادی از اهداف استراتژیک این سازمان در این زمینهها بهشمار رفته است.[۲۳۵] طبق آماری از سال ۱۳۹۴ش، ۸۴ مؤسسه و شرکت زیر نظر این سازمان فعالیت میکنند که ۲۳ واحد با سهام بالای پنجاه درصد و ۲۱ واحد با سهام کمتر از پنجاه درصد وابسته به آن است؛[۲۳۶] بیش از دوازده هزار نفر نیز، بهصورت مستقیم و غیرمستقیم، در شرکتها و مؤسسات تابعهٔ آن مشغول بهکار هستند.[۲۳۷]

برخی از مهمترین شرکتها و مؤسسات اقتصادی زیرمجموعه آستان قدس رضوی چنین برشمرده شدهاند:
- کارخانهٔ قند آبکوه (تأسیس: ۱۳۱۳ش)
- شرکت نان رضوی (تأسیس: ۱۳۴۶ش)
- شرکت فرآوردهای غذایی رضوی (تأسیس: ۱۳۵۱ش)
- شرکت فرش آستان قدس رضوی (تأسیس: ۱۳۶۰ش)
- شرکت مسکن و عمران قدس رضوی (تأسیس: ۱۳۶۲ش)
- شرکت داروسازی ثامن (تأسیس: ۱۳۶۳ش)
- شرکت مهندسی آب و خاک قدس رضوی (تأسیس: ۱۳۷۱ش)
- سازمان باغات آستان قدس رضوی (تأسیس: ۱۳۷۲ش)
- شرکت مهندسان مشاور معماری و شهرسازی آستان قدس رضوی (تأسیس: ۱۳۷۳ش)
- شرکت کشاورزی رضوی (تأسیس: ۱۳۷۴ش)
- مؤسسهٔ منطقهٔ ویژهٔ اقتصادی سرخس (تأسیس: ۱۳۷۵ش)
- شرکت بتن و ماشین قدس رضوی (تأسیس: ۱۳۷۶ش)
- شرکت فناوری اطلاعات و ارتباطات رضوی (تأسیس: ۱۳۷۷ش)
- شرکت پخش رضوی (تأسیس: ۱۳۸۴ش)
- شرکت نفت و گاز رضوی (تأسیس: ۱۳۸۶ش).[۲۳۸]

کتابشناسی
دربارهٔ آستان قدس رضوی و نظامات اداری آن آثاری نوشته شده که در برخی منابع از آنها یاد شده است؛ از جمله:
- راهنما یا تاریخ آستان قدس: اثری ارزشمند از علی مؤتمن، منتشرشده در سال ۱۳۴۸ش، که در آن به تاریخ عمومی ساختمان حرم و تشکیلات آستان قدس پرداخته شده است.[۲۳۹]
- پیشنویس فهرست موقوفات آستان قدس: نوشتهٔ عبدالحمید مولوی، از کارگزاران آستان در دورهٔ پهلوی، که در آن اطلاعات ارزشمندی دربارهٔ ۱۰۷۶ رقبهٔ از موقوفات آستان، با تکیه بر اسناد و وقفنامهها، در ۷ جلد گرد آمده است.[۲۴۰]
- آستان قدس رضوی؛ دیروز و امروز: کتابی دربارهٔ پیشینه آستان قدس و تحولات آن در دورهٔ پهلوی که در سال ۱۳۵۶ش بهچاپ رسیده است.[۲۴۱] در برخی فصول این کتاب به وضعیت آستان در روزگار پهلوی دوم، نوسازیها و شرح خدمات اداری، عمرانی، مذهبی، فرهنگی، اجتماعی، بهداشتی و صنعتی انجامشده در این دوره پرداخته شده است.
- تاریخ آستان قدس رضوی: کتابی دوجلدی، نوشتهٔ عزیزالله عطاردی، که در سال ۱۳۷۱ش بههمت انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و انتشارات عُطارد بهطبع رسیده است.[۲۴۲] در قسمت عمدهای از این کتاب به موقوفات آستان و وجوه مختلف فعالیتهای آن در زمینههای فرهنگی، اقتصادی، کشاورزی و صنعتی پرداخته شده است.[۲۴۳]
- انقلاب اسلامی در آستان قدس رضوی: کتابی که در سال ۱۳۶۴ش برای ارائهٔ کارنامهٔ هفتسالهٔ آستان قدس در سالهای نخستین استقرار جمهوری اسلامی ایران توسط روابط عمومی آستان قدس بهچاپ رسیده است.[۲۴۴]
- دائرةالمعارف آستان قدس رضوی: دانشنامهای دوجلدی تدوینشده توسط بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی که مداخل آن دربارهٔ موضوعات مختلف مرتبط با حرم امام رضا(ع) و آستان قدس رضوی تدوین شده است.[۲۴۵]
- تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار: نوشتهٔ رضا نقدی که سال ۱۳۹۹ش در بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی بهچاپ رسیده است.[۲۴۶]
پانویس
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۱.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۶۹۴-۶۹۵.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۶۹۵.
- ↑ خانیکوف، سفرنامه خانیکوف، ۱۳۷۵ش، ص۱۱۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۱.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۵۵.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۲۵۴.
- ↑ صدوق، عیون اخبار الرضا، انتشارات جهان، ج۲، ص۲۸۰.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۰.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۰.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۲۲۴؛ حسنآبادی و یحیایی، «تولیت»، ص۳۱۲.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۲؛ فضلالله بن روزبهان خنجی، مهمانخانه بخارا، ۱۳۵۵ش، ص۳۳۹-۳۴۰، ۳۴۶.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۲.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۲-۷۳.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۲-۷۳.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۳.
- ↑ حسنآبادی، «نگاهی کوتاه به تاریخچه تشکیلات اداری اماکن متبرکه»، ص۱۰۴.
- ↑ میرزا رفیعا، دستورالملوک، ۱۳۸۵ش، ص۱۷۵-۱۷۷.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۲.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۲۵۷؛ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۲-۴۳.
- ↑ سپهر، ناسخ التواریخ، ۱۳۵۱ش، ج۱، ص۸۳.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۱۰۶-۱۰۸.
- ↑ هدایت، تاریخ روضة الصفای ناصری، ۱۳۸۰ش، ج۱۰، ص۸۲۵۷.
- ↑ هدایت، تاریخ روضة الصفای ناصری، ۱۳۸۰ش، ج۱۰، ص۸۳۶۹-۸۳۷۱.
- ↑ نقدی، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، ۱۳۹۹ش، ص۶۸.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۶۰۳-۶۰۶.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۳.
- ↑ حکیم الممالک، روزنامه سفر خراسان، ۱۳۵۶ش، ص۱۹۴.
- ↑ حسنآبادی، «نگاهی کوتاه به تاریخچه تشکیلات اداری اماکن متبرکه»، ص۱۱۰-۱۱۹.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۶.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۵۴.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۲۶۳.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۶.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۴۳۹.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۲۶۷.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۲۶۷.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۵۵.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۵۵.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۲۶۸.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۵۵.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۵۵.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۳۰۴.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۵۸۵-۵۸۷.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۵۸۵-۵۸۷.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۵۵.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۶.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۶.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۶.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۶.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۷.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۷.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۷.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۷.
- ↑ نقدی، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، ۱۳۹۹ش، ص۳۷۰.
- ↑ نقدی، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، ۱۳۹۹ش، ص۳۷۰.
- ↑ فیض، بدر فروزان، ۱۳۲۴ش، ص۴۴۳.
- ↑ حسینی، «خدمه»، ص۳۸۰.
- ↑ حسینی، «خدمه»، ص۳۸۰.
- ↑ صدوق، عیون اخبار الرضا، انتشارات جهان، ج۲، ص۲۸۰؛ فضلالله بن روزبهان خنجی، مهمانخانه بخارا، ۱۳۵۵ش، ص۳۴۶.
- ↑ حسینی، «خدمه»، ص۳۸۰.
- ↑ ناصرالدین شاه قاجار، سفرنامه خراسان، ۱۳۶۱ش، ص۱۷۴-۱۷۷.
- ↑ حسینی، «خدمه»، ص۳۸۲.
- ↑ حسینی، «خدمه»، ص۳۸۲.
- ↑ در این قطعه از بهشت، ۱۳۹۷ش، ص۲۱۱.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۴-۴۵.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۷.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۷.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۴۷.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۲۵-۳۲۶.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۳۲۵-۳۲۶.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۵۹.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۵۹.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۵۹.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۳۷۵.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۳۷۵–۳۸۲.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۶۰.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۶۰.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۶۰.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۶۱.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۶۱.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۳۷۵.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۶۱.
- ↑ حسنآبادی، «کشیک»، ص۳۶۱.
- ↑ نادری، «تشریفات»، ص۲۹۶.
- ↑ فضلالله بن روزبهان خنجی، مهمانخانه بخارا، ۱۳۵۵ش، ص۳۴۶.
- ↑ نادری، «تشریفات»، ص۲۹۶.
- ↑ نادری، «تشریفات»، ص۲۹۶.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۳۶۲.
- ↑ نادری، «تشریفات»، ص۲۹۶.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۴۹۷؛ قصابیان، «دارالشفاء»، ص۴۴۳؛ «معرفی دارالشفاء امام رضا (ع)»، سایت مؤسسه درمانی آستان قدس رضوی.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۴۰۳؛ قصابیان، «دارالشفاء»، ص۴۴۵
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۰۴؛ قصابیان، «دارالشفاء»، ص۴۴۶
- ↑ قصابیان، «دارالشفاء»، ص۴۴۳
- ↑ قصابیان، «دارالشفاء»، ص۴۴۶
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۱۴-۵۱۵؛ قصابیان، «دارالشفاء»، ص۴۴۶.
- ↑ قصابیان، «دارالشفاء»، ص۴۴۶.
- ↑ عالمزاده، حرم رضوی به روایت تاریخ، ۱۳۹۵ش، ص۱۶۸-۱۶۹.
- ↑ سوزنچی کاشانی، «مهمانسرا»، ص۵۷۱.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۵۳.
- ↑ سوزنچی کاشانی، «مهمانسرا»، ص۵۷۱.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۴۱۶.
- ↑ سوزنچی کاشانی، «مهمانسرا»، ص۵۷۳.
- ↑ سوزنچی کاشانی، «مهمانسرا»، ص۵۷۶؛ عالمزاده، حرم رضوی به روایت تاریخ، ۱۳۹۵ش، ص۱۷۱.
- ↑ عالمزاده، حرم رضوی به روایت تاریخ، ۱۳۹۵ش، ص۱۷۰.
- ↑ عالمزاده، حرم رضوی به روایت تاریخ، ۱۳۹۵ش، ص۱۷۰-۱۷۱.
- ↑ فخاری، «آگاهی حرم مطهر، اداره»، ص۶۹.
- ↑ فخاری، «آگاهی حرم مطهر، اداره»، ص۶۹.
- ↑ فخاری، «آگاهی حرم مطهر، اداره»، ص۶۹.
- ↑ فخاری، «آگاهی حرم مطهر، اداره»، ص۶۹.
- ↑ فخاری، «آگاهی حرم مطهر، اداره»، ص۶۹.
- ↑ داوطلب، «امداد آستان قدس رضوی، مؤسسه»، ص۱۴۲.
- ↑ داوطلب، «امداد آستان قدس رضوی، مؤسسه»، ص۱۴۲.
- ↑ داوطلب، «امداد آستان قدس رضوی، مؤسسه»، ص۱۴۲.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹-۸۴.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹-۸۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۰.
- ↑ پسندیده، حوزه علمیه خراسان، ۱۳۸۵ش، ص۸۸-۱۳۵.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۱.
- ↑ جهانپور، تاریخچه مکتبخانهها و مدارس قدیم آستان قدس رضوی، ص۱۴۲.
- ↑ جهانپور، تاریخچه مکتبخانهها و مدارس قدیم آستان قدس رضوی، ص۱۴۲.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۱.
- ↑ احتشام کاویانیان، شمسالشموس...، ۱۳۵۴ش، ص۳۱۵.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۲.
- ↑ ارشادسرابی، «نامهٔ آستان قدس، مجله»، ص۵۹۲.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۲۱۰.
- ↑ راهجیری، تذکره خوشنویسان معاصر، ۱۳۴۶ش، ج۱، ص۱۴۳.
- ↑ پیرنیا، گذر عمر، ۱۳۸۲ش، ص۳۳۳-۳۳۴.
- ↑ پیرنیا، گذر عمر، ۱۳۸۲ش، ص۳۳۴.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۳.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۳.
- ↑ پیرنیا، گذر عمر، ۱۳۸۲ش، ص۳۳۸-۳۴۱.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۳.
- ↑ پیرنیا، گذر عمر، ۱۳۸۲ش، ص۳۴۲.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۳.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۸۳.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۴.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۴.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۳.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۳.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۴.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۴.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۴.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۵.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۵.
- ↑ رداد، «کتابخانهها، موزهها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی»، ص۳۱۷.
- ↑ رداد، «کتابخانهها، موزهها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی»، ص۳۱۷.
- ↑ رداد، «کتابخانهها، موزهها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی»، ص۳۱۷.
- ↑ طاهر چهارجوی، «کتابخانههای وابستهٔ آستان قدس رضوی»، ص۳۱۷.
- ↑ طاهر چهارجوی، «کتابخانههای وابستهٔ آستان قدس رضوی»، ص۳۱۹.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۹.
- ↑ کفیلی، «موزههای آستان قدس رضوی»، ص۵۴۹-۵۵۴.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۱.
- ↑ مرتضوی، «کتابخانه و موزهٔ ملی ملک»، ص۳۱۴.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۱.
- ↑ بنیاد پژوهشهای اسلامی، کتابنامه بنیاد پژوهشهای اسلامی، ۱۳۸۶ش، ص۷؛ آژیر، «بنیاد پژوهشهای اسلامی»، ص۲۱۷.
- ↑ بنیاد پژوهشهای اسلامی، کتابنامه بنیاد پژوهشهای اسلامی، ۱۳۸۶ش، ص۷.
- ↑ نقدی، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، ص۸۵.
- ↑ آژیر، «بنیاد پژوهشهای اسلامی»، ص۲۱۸.
- ↑ آژیر، «بنیاد پژوهشهای اسلامی»، ص۲۱۸.
- ↑ عالمزاده، حرم رضوی به روایت تاریخ، ۱۳۹۵ش، ص۱۶۳.
- ↑ پسندیده، حوزه علمیه خراسان، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۷۹.
- ↑ پسندیده، حوزه علمیه خراسان، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۳۷۹-۳۸۰.
- ↑ خاوری، «دانشگاه علوم اسلامی رضوی»، ص۴۶۳.
- ↑ خاوری، «دانشگاه علوم اسلامی رضوی»، ص۴۶۳.
- ↑ ایزانلو، «آفرینشهای هنری، مؤسسه»، ص۶۵.
- ↑ ایزانلو، «آفرینشهای هنری، مؤسسه»، ص۶۵.
- ↑ ایزانلو، «آفرینشهای هنری، مؤسسه»، ص۶۵.
- ↑ ایزانلو، «آفرینشهای هنری، مؤسسه»، ص۶۵.
- ↑ ایزانلو، «آفرینشهای هنری، مؤسسه»، ص۶۵.
- ↑ ایزانلو، «آفرینشهای هنری، مؤسسه»، ص۶۵-۶۶.
- ↑ رداد، «دانشگاه امام رضا»، ص۴۶۲.
- ↑ رداد، «دانشگاه امام رضا»، ص۴۶۲.
- ↑ رداد، «دانشگاه امام رضا»، ص۴۶۲.
- ↑ عربزاده، «بهنشر، شرکت»، ص۲۲۸.
- ↑ عربزاده، «بهنشر، شرکت»، ص۲۲۸.
- ↑ عربزاده، «بهنشر، شرکت»، ص۲۲۸.
- ↑ خوراکیان، «تبلیغات و ارتباطات اسلامی، معاونت»، ص۲۸۱.
- ↑ خوراکیان، «تبلیغات و ارتباطات اسلامی، معاونت»، ص۲۸۱.
- ↑ خوراکیان، «تبلیغات و ارتباطات اسلامی، معاونت»، ص۲۸۱.
- ↑ خوراکیان، «تبلیغات و ارتباطات اسلامی، معاونت»، ص۲۸۱.
- ↑ اخوان مهدوی، «آستانهٔ حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه شهید مدرس، مؤسسه»، ص۵۸.
- ↑ اخوان مهدوی، «آستانهٔ حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه شهید مدرس، مؤسسه»، ص۵۸.
- ↑ اخوان مهدوی، «آستانهٔ حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه شهید مدرس، مؤسسه»، ص۵۸.
- ↑ اخوان مهدوی، «آستانهٔ حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه شهید مدرس، مؤسسه»، ص۵۸.
- ↑ اخوان مهدوی، «آستانهٔ حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه شهید مدرس، مؤسسه»، ص۵۸.
- ↑ طاهر چهارجوی، «چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی»، ص۳۲۵.
- ↑ طاهر چهارجوی، «چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی»، ص۳۲۵.
- ↑ عربزاده، «بنیاد فرهنگی رضوی»، ص۲۲۰.
- ↑ عربزاده، «بنیاد فرهنگی رضوی»، ص۲۲۰.
- ↑ محمدزادهٔ مقدم، «خدمات مشاورهای، جوانان و پژوهشهای اجتماعی، مؤسسه»، ص۳۷۹.
- ↑ محمدزادهٔ مقدم، «خدمات مشاورهای، جوانان و پژوهشهای اجتماعی، مؤسسه»، ص۳۷۹.
- ↑ جوشقانی، «قدس، مؤسسه فرهنگی»، ص۲۱۰.
- ↑ جوشقانی، «قدس، مؤسسه فرهنگی»، ص۲۱۰.
- ↑ جوشقانی، «قدس، مؤسسه فرهنگی»، ص۲۱۰-۲۱۱.
- ↑ جوشقانی، «قدس، مؤسسه فرهنگی»، ص۲۱۱.
- ↑ غلامی، «مؤسسهٔ تربیت بدنی آستان قدس رضوی»، ص۲۹۲.
- ↑ غلامی، «مؤسسهٔ تربیت بدنی آستان قدس رضوی»، ص۲۹۲.
- ↑ غلامی، «مؤسسهٔ تربیت بدنی آستان قدس رضوی»، ص۲۹۲.
- ↑ غلامی، «مؤسسهٔ تربیت بدنی آستان قدس رضوی»، ص۲۹۲.
- ↑ عربزاده، «آموزش ضمن خدمت کارکنان آستان قدس رضوی، مرکز»، ص۷۱.
- ↑ عربزاده، «آموزش ضمن خدمت کارکنان آستان قدس رضوی، مرکز»، ص۷۱.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶؛ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۴؛ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۴.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۵۶.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۳۳۴-۳۵۰؛ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۳-۶۲۶؛ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ نقدی و ایزدی، «موقوفات»، ص۵۶۱.
- ↑ مؤتمن، راهنما، ۱۳۴۸ش، ص۳۳۴.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۵.
- ↑ عطاردی، تاریخ آستان قدس رضوی، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۵۵۵-۵۵۶.
- ↑ مرتضوی، «موقوفات ملک، سازمان»، ص۵۶۲.
- ↑ مرتضوی، «موقوفات ملک، سازمان»، ص۵۶۲-۵۶۳.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۸.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۸.
- ↑ عزیزیان، «اقتصادی رضوی، سازمان»، ص۱۲۰.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۸-۷۹.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹.
- ↑ نعمتی، «آستان قدس رضوی»، ص۷۹.
- ↑ نقدی، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، ۱۳۹۹ش، ص۳۱.
- ↑ نقدی، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، ۱۳۹۹ش، ص۳۱.
- ↑ آزاد، «آستان قدس رضوی؛ دیروز و امروز، کتاب»، ص۵۶.
- ↑ آزاد، «تاریخ آستان قدس رضوی»، ص۲۷۴.
- ↑ آزاد، «تاریخ آستان قدس رضوی»، ص۲۷۴.
- ↑ علیزاده، «انقلاب اسلامی در آستان قدس رضوی»، ص۶۳۶.
- ↑ سوهانیان و ارشادسرابی، «آشنایی با دائرةالمعارف آستان قدس رضوی بنیاد پژوهشهای اسلامی»، ص۵۱.
- ↑ نقدی، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، ۱۳۹۹ش، ص۲.
منابع
- آزاد، اسدالله، «تاریخ آستان قدس رضوی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- آزاد، اسدالله، «آستان قدس رضوی؛ دیروز و امروز، کتاب»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- آژیر، حمیدرضا، «بنیاد پژوهشهای اسلامی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- احتشام کاویانیان، محمد، شمسالشموس یا انیسالنفوس (تاریخ آستان قدس)، مشهد، بینا، ۱۳۵۴ش.
- اخوان مهدوی، علی، «آستانهٔ حسین بن موسی الکاظم(ع) و آرامگاه شهید مدرس، مؤسسه»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- ارشادسرابی، اصغر، «نامهٔ آستان قدس، مجله»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- ایزانلو، رمضانعلی، «آفرینشهای هنری، مؤسسه»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- بنیاد پژوهشهای اسلامی، کتابنامه بنیاد پژوهشهای اسلامی، مشهد: بنياد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۳۸۶ش.
- پسندیده، محمود، حوزه علمیه خراسان، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۳۸۵ش.
- پیرنیا، باقر، گذر عمر (خاطرات سیاسی باقر پیرنیا)، تهران، انتشارات کویر، ۱۳۸۲ش.
- جوشقانی، محمدمهدی، «قدس، مؤسسه فرهنگی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- جهانپور، فاطمه، تاریخچهٔ مکتبخانهها و مدارس قدیم آستان قدس رضوی با تکیه بر اسناد (صفویهٔ تا قاجاریه)، مشهد، سازمان کتابخانهها، موزهها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی، ۱۳۸۷ش.
- حسنآبادی، ابوالفضل و علی یحیایی، «تولیت»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- حسنآبادی، ابوالفضل، «کشیک»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- حسنآبادی، ابوالفضل، «نگاهی کوتاه به تاریخچه تشکیلات اداری اماکن متبرکه»، در نشریه مشکوة، شماره ۹۰، خرداد ۱۳۸۵ش.
- حسینی، سید حسن، «خدمه»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- حکیمالممالک، علینقی، روزنامه سفر خراسان، تهران، انتشارات فرهنگ ایرانزمین، ۱۳۵۶ش.
- خانیکوف، نیکولای ولادیمیروویچ، سفرنامه خانیکوف (گزارش سفر به بخش جنوبی آسیای مرکزی)، ترجمه اقدس یغمایی و ابوالقاسم بیگناه، مشهد، مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۷۵ش.
- خاوری، یعقوب، «دانشگاه علوم اسلامی رضوی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- خوراکیان، امیر، «تبلیغات و ارتباطات اسلامی، معاونت»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- داوطلب، «امداد آستان قدس رضوی، مؤسسه»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- در این قطعه از بهشت (راهنمای خادمان و زائران امام رضا)، مشهد، مؤسسه چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۹۷ش.
- راهجیری، علی، تذکره خوشنویسان معاصر، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۴۶ش.
- رداد، ایرج، «دانشگاه امام رضا»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- رداد، ایرج، «کتابخانهها، موزهها و مرکز اسناد آستان قدس رضوی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- سپهر، محمدتقی بن محمدعلی، ناسخ التواریخ (سلاطین قاجاریه)، تحقیق محمدباقر بهبودی، قم، مؤسسهٔ مطبوعاتی دینی، ۱۳۵۱ش.
- سوزنچی کاشانی، علی، «مهمانسرا»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- سوهانیان حقیقی، محمد، و اصغر ارشادسرابی، «آشنایی با دائرةالمعارف آستان قدس رضوی بنیاد پژوهشهای اسلامی»، در آینهٔ پژوهش، شمارهٔ ۹۶، بهمن و اسفند ۱۳۸۴ش.
- صدوق، علی بن محمد، عیون اخبار الرضا، تحقیق مهدی لاجوردی، تهران، انتشارات جهان، بیتا.
- طاهر چهارجوی، محمد، «چاپ و انتشارات آستان قدس رضوی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- طاهر چهارجوی، محمد، «کتابخانههای وابستهٔ آستان قدس رضوی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- عالمزاده، بزرگ، حرم رضوی به روایت تاریخ، مشهد، بهنشر (انتشارات آستان قدس رضوی)، ۱۳۹۵ش.
- عربزاده، محمد، «بنیاد فرهنگی رضوی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- عربزاده، محمد، «بهنشر، شرکت»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- عربزاده، محمد، «آموزش ضمن خدمت کارکنان آستان قدس رضوی، مرکز»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- عزیزیان، مهدی، «اقتصادی رضوی، سازمان»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- عطاردی، عزیزالله، تاریخ آستان قدس رضوی، تهران، سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و انتشارات عطارد، ۱۳۷۱ش.
- علیزاده، حسین، «انقلاب اسلامی در آستان قدس رضوی»، در دانشنامه امام رضا(ع) (ج۲: احمد بن موسی بن سعد-ایوب بن یقطین)، قم، مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی، ۱۳۹۶ش.
- غلامی، زینب، «مؤسسهٔ تربیت بدنی آستان قدس رضوی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- فخاری، حسین، «آگاهی حرم مطهر، اداره»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- فضلالله بن روزبهان خنجی، مهمانخانه بخارا (تاریخ پادشاهی محمد شیبانی)، تحقیق محمد ستوده، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۵۵ش.
- فیض، عباس، بدر فروزان (تاریخ آستانه قدس رضوی)، قم، بنگاه چاپ قم، ۱۳۲۴ش.
- قصابیان، محمدرضا، «دارالشفاء»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- کفیلی، حشمت، «موزههای آستان قدس رضوی»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- مؤتمن، علی، راهنما یا تاریخ آستان قدس رضوی، تهران، بینا، ۱۳۴۸ش.
- محمدزادهٔ مقدم، جواد، «خدمات مشاورهای، جوانان و پژوهشهای اجتماعی، مؤسسه»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- مرتضوی، مرضیه، «کتابخانه و موزهٔ ملی ملک»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- مرتضوی، مرضیه، «موقوفات ملک، سازمان»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- «معرفی دارالشفاء امام رضا(ع)»، سایت مؤسسهٔ درمانی آستان قدس رضوی، تاریخ بازدید: ۱۵ شهریور ۱۴۰۴ش.
- میرزا رفیعا، محمدرفیع بن حسن، دستورالملوک میرزا رفیعا، محمداسماعیل مارتسینکووسکی، تهران، مرکز چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه، ۱۳۸۵ش.
- نادری، فرجالله، «تشریفات»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- ناصرالدینشاه قاجار، سفرنامه خراسان، به خط میرزا محمدرضا کلهر، تهران، انتشارات بابک، ۱۳۶۱ش.
- نعمتی، بهزاد، «آستان قدس رضوی»، در دانشنامه امام رضا(ع) (ج۱: آب-احمد بن موسی)، قم، مرکز بین المللی ترجمه و نشر المصطفی، ۱۳۹۴ش.
- نقدی، رضا، و صابر ایزدی، «موقوفات»، در دائرة المعارف آستان قدس رضوی (ج۲: ش-ی)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- نقدی، رضا، «آستان قدس رضوی، پیشینه و تشکیلات»، در دائرةالمعارف آستان قدس رضوی (ج۱: آ-س)، مشهد، بنیاد پژوهشهای آستان قدس رضوی، ۱۳۹۳ش.
- نقدی، رضا، تاریخ و تشکیلات آستان قدس رضوی در عصر قاجار، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی آستان قدس رضوی، ۱۳۹۹ش.
- هدایت، رضاقلیخان، تاریخ روضة الصفای ناصری، تحقیق جمشید کیانفر، تهران، انتشارات اساطیر، ۱۳۸۰ش.