حسین حلی: تفاوت میان نسخهها
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
جز ←پیوند به بیرون: ویرایش و تصحیح |
||
خط ۱۲۵: | خط ۱۲۵: | ||
==پیوند به بیرون== | ==پیوند به بیرون== | ||
*منبع مقاله: [http:// | * منبع مقاله: [http://rch.ac.ir/article/Details?id=7871&&searchText دانشنامه جهان اسلام] | ||
{{فقیهان شیعه}} | {{فقیهان شیعه}} | ||
نسخهٔ ۱۰ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۲۱
کتابشناسی یا ارجاعات این مقاله ناقص است. میتوانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیشیعه کمک کنید. |
شناسنامه | |
---|---|
زادروز | ۱۳۰۹ق |
شهر تولد | نجف |
کشور تولد | عراق |
تاریخ درگذشت | ۱۳۹۴ق / ۱۳۵۳ش |
آرامگاه | نجف |
اطلاعات علمی و مذهبی | |
اساتید | آقا ضیاء عراقی و میرزا محمدحسین نائینی |
شاگردان | حسن سعید تهرانی، محمدتقی حکیم، سید محمدسعید حکیم و... |
تألیفات | رسالة فی اخذ الاجرة علی الواجبات، رسالة فی الحاق ولد الشبهة بالزواج الدائم، رسالة فی حکم بیع جلد الضب و طهارته و قبوله التذکیة و... |
شیخ حسین حلّی، فقیه شیعه قرن چهاردهم، از شاگردان میرزا محمدحسین نائینی و آقا ضیاءالدین عراقی است. او استاد سید محمدتقی حکیم، سید محمدسعید حکیم و سید رضی شیرازی بوده است.
زندگی نامه
حسین در حدود ۱۳۰۹ در نجف به دنیا آمد. وی اهل عیفار (منطقهای در عراق، در نزدیکی حلّه) و از طایفه طفیل بود. پدرش، علی بن حسین حلی (متوفی ۱۳۴۴) عالمی پرهیزکار بود که در جوانی حلّه را ترک کرده، در نجف سکونت گزید.[۱] حسین برادر شاعر و فاضلی به نام حسن داشت که از وی بزرگتر بود و در ۱۳۳۷ در جوانی براثر بیماری درگذشت. از او دو اثر، کتاب فی علمالصرف و دیوان شعر، باقی مانده است.[۲]
حسین حلّی در سال ۱۳۹۴ق / ۱۳۵۳ش در نجف درگذشت.[۳] قبر وی در حجره شماره ۲۱ صحن حرم امام علی(ع) قرار دارد.[۴] او را پرهیزکار، خوشخلق و متواضع توصیف کرده و گفتهاند که از ریاست و زعامت دوری میجست.[۵]
فعالیتهای علمی
حسین از کودکی به تحصیل علوم حوزوی روی آورد و پس از طی دوره مقدمات، به تحصیل در دوره سطوح عالی مشغول شد. مهمترین و اصلیترین استاد او در این مرحله میرزا محمدحسین نائینی بود که حلّی مدتی طولانی در جلسات درس وی حضور یافت و از شاگردان برجسته و نزدیک او بود. حلّی مدتی نیز در جلسات درس آقا ضیاء الدین عراقی شرکت کرد.[۶]
وی فردی دقیق، مسلط بر مبانی فقهی و اصولی گوناگون و خوشبیان بود و بسیار عمیق و محققانه و به شکل دستهبندی شده و منظم تدریس میکرد.[۷]
شاگردان
حلّی شاگردان بسیاری پرورش داد، از جمله:
آثار
حلّی چندین اثر در فقه و اصول تألیف کرده است. برخی آثار فقهی او که تعدادی از آنها درباره موضوعات جدید است، عبارتاند از:
- رسالة فی اخذ الاجرة علی الواجبات
- رسالة فی الحاق ولد الشبهة بالزواج الدائم
- رسالة فی حکم بیع جلد الضب و طهارته و قبوله التذکیة
- رسالة فی عمل اهل کل افق علی افقهم و حکم المسافر بالطائرة من بلاد الی اخری
- رسالة فی معاملة الدینار بأزیدَ مِنه
- رسالة فی معاملة الیانَصیب و البیمة الشائعة فی هذا العَصْر
- رسالة فی الوضع
- رسالة فی قاعدة الفراش
- رسالة فی قاعدة من ملک
نوشته دیگر وی السؤال و الجواب است. این اثر دو جلدی، درباره موضوعات گوناگون از جمله تفسیر، فقه، اصول فقه، لغت و ادبیات است. حلّی بر برخی آثار مهم نیز حاشیه نوشته است.[۸]
تقریرات درس حلی
شماری از شاگردان حلّی تقریرات درسهای فقه و اصول او را تنظیم کردهاند.
- مشهورترین آنها بُحُوث فقهیة، اثر عزالدین بحرالعلوم است. این اثر حاصل درسهای حلّی درباره برخی مسائل جدید فقهی، از جمله بیمه، بلیت بخت آزمایی، اوراق نقدی، عملیات بانکی، سرقفلی، احداث راهها و خیابانهای جدید، قاعده الزام و حقوق زوجیت و آثار وضعی آن است. مؤلف با بهرهگیری از منابع جدید، نکاتی را به دروس حلّی افزوده و پارهای از مباحث کتاب را با پرسش و استفتاء از حلّی تألیف کرده است.[۹] این اثر نخستینبار در ۱۳۸۴/ ۱۳۴۳ش در نجف و پس از آن، بارها در عراق، لبنان و ایران چاپ شد.
- دلیل العروةالوثقی، اثر حسن سعید تهرانی، یکیدیگر از تقریرات دروس حلّی در مبحث طهارت است که بارها در عراق و ایران چاپ شده است.[۱۰]
- بخش هشتم کتاب نموذج فیالفقه الجعفری،[۱۱] اثر سید عباس مدرسی یزدی هم به تقریرات درس حلّی در مبحث بیع اختصاص دارد.
پانویس
- ↑ آلمحبوبه، ج ۳، ص ۲۸۳۲۸۴؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلامالشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۴، ص ۱۴۲۳ ۱۴۲۴
- ↑ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلامالشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۱، ص ۴۱۴۴۱۵؛آقابزرگ طهرانی، الذریعة، ج ۹، قسم ۱، ص ۲۴۱؛حلّی، قسم ۲، ص ۲۰۲۲۰۳
- ↑ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلامالشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۲، ص ۶۰۳۶۰۴؛ امینی، ۱۴۱۳، ج ۱، ص ۴۴۲
- ↑ فتلاوی، مشاهير المدفونين في الصحن العلوی الشريف، ص۱۱۶-۱۱۷.
- ↑ آلمحبوبه، ج۳، ص۲۸۳؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلامالشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۲، ص ۶۰۳۶۰۴؛ امینی، ۱۴۱۳، ج۱، ص۴۴۲
- ↑ آلمحبوبه، ج۳، ص۲۸۳؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلامالشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم۲، ص۶۰۳؛ طباطبائیحکیم، ج۳، ص۵۴
- ↑ آلمحبوبه، ج۳، ص۲۸۳؛ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلامالشیعة: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، قسم ۲، ص ۶۰۳۶۰۴؛ امینی، ۱۴۱۳، ج۱، ص۴۴۲
- ↑ آلمحبوبه، ج ۳، ص ۲۸۳۲۸۴؛ نیز رجوع کنید به موسوعة طبقات الفقهاء، ج ۱۴، قسم ۱، ص ۲۲۲۲۲۳
- ↑ بحرالعلوم، ص ۱۱۱۲
- ↑ امینی، ۱۳۸۵، ص ۱۷۰؛عواد، ج ۱، ص ۳۴۳
- ↑ چاپ ۱۴۱۰/ ۱۳۶۸ش، قم
منابع
- آقابزرگ طهرانى، محمدمحسن، الذریعة الى تصانیف الشیعة، چاپ علىنقى منزوى و احمد منزوى، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
- آقابزرگ طهرانى، محمدمحسن، طبقات اعلامالشیعة: نقباء البشر فى القرن الرابع عشر، مشهد، قسم ۱ـ۴، ۱۴۰۴.
- آلمحبوبه، جعفربن باقر، ماضى النجف و حاضرها، بیروت ۱۴۰۶/۱۹۸۶.
- امینى، محمدهادى، معجمالمطبوعات النجفیة: منذ دخول الطباعة الى النجف حتى الآن، نجف ۱۳۸۵/۱۹۶۶.
- امینى، محمدهادى، معجم رجال الفکر و الادب فى النجف خلال الف عام، (نجف) ۱۴۱۳/۱۹۹۲.
- بحرالعلوم، عزالدین، بحوث فقهیة من محاضرات آیةاللّه العظمى الشیخ حسین الحلّى، بغداد ۱۴۱۰.
- حکیم، محمدتقى، الاصول العامة للفقه المقارن، قم ۱۴۱۸/۱۹۹۷.
- حلّى، یوسف، تاریخالحلة، نجف ۱۳۸۵/۱۹۶۵، چاپ افست قم ۱۳۷۲ش.
- سبحانى، جعفر و دیگران، موسوعة طبقات الفقهاء، قم: مؤسسة الامام الصادق، ۱۴۱۸ـ۱۴۲۴.
- فتلاوی، کاظم عبود، مشاهير المدفونين في الصحن العلوي الشريف، قم، الاجتهاد، ایران، ١۴٢٧ق.
- طباطبائى حکیم، محمدسعید، المحکم فى اصول الفقه، قم ۱۴۱۴/۱۹۹۴.
- عواد، کورکیس، معجمالمؤلفین العراقیین فى القرنین التاسع عشر و العشرین، بغداد ۱۹۶۹.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: دانشنامه جهان اسلام