سید عبدالهادی شیرازی
 | کتابشناسی یا ارجاعات این مقاله ناقص است. میتوانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیشیعه کمک کنید. |
| سید عبدالهادی شیرازی
| |
|---|---|
 | |
| زادروز | ۱۳۰۵ق |
| زادگاه | سامرا |
| درگذشت | ۱۳۸۲ق |
| آرامگاه | عراق، نجف |
| محل زندگی | نجف |
| استادان | شیخ الشریعه اصفهانی، محمدکاظم خراسانی، میرزا محمدتقی شیرازی، محمدباقر استهباناتی. |
| نقش‌های برجسته | مرجع تقلید |
| آثار | کتاب الصّوم، کتاب الزّکوه، الاستصحاب، اجتماع الامر و النّهی، رساله فی اللباس المشکوک، کتاب النّجاسات و المطهّرات. |
سید عبدالهادی شیرازی (۱۳۰۵-۱۳۸۲ق) فقیه، اصولی و از مراجع تقلید شیعیان در سده چهاردهم قمری بود. وی پس از درگذشت سید ابوالحسن اصفهانی، مرجعیت را عهده‌دار شد. شیرازی در دوره عبدالکریم قاسم، حاکم عراق در مقابله با تبلیغات حزب بعث، فتوای ضد کمونیستی صادر کرد.
محتویات
زندگی نامه
سید عبدالهادی شیرازی، فرزند سید اسماعیل شیرازی در سال ۱۳۰۵ق در سامرا به دنیا آمد. با درگذشت پدرش در همان سال، سرپرستی او را سید محمدحسن شیرازی پسر عموی پدرش، برعهده گرفت.
درگذشت
سید عبدالهادی شیرازی در عصر جمعه ۱۰ صفر ۱۳۸۲ق در کوفه بر اثر بیماری تب درگذشت و در حرم امیرالمومنین به خاک سپرده شد.[۱]
تحصیلات
سید عبدالهادی در شهر سامرا تحصیلات مقدماتی خویش را با میرزا علی آقا (فرزند میرزای شیرازی) و میرزا محمدتقی شیرازی به پایان برد. وی در سال ۱۳۲۶ق راهی نجف شد و در درس آخوند خراسانی و شیخ الشریعه اصفهانی شرکت کرد و فلسفه و حکمت را از محمدباقر اصتهباناتی و درس اخلاق را از شیخ رضا تبریزی آموخت.[۲] سید عبدالهادی پس از بازگشت به سامرا، دوباره به درس سید علی آقا شیرازی رفت و بعد از مدتی وی با استاد دیگرش محمدتقی شیرازی رهبر مردم عراق در جریان انقلاب ضد انگلیسی، به کربلا مهاجرت کرد. وی بعدها به نجف اشرف رفت و پس از درگذشت شیخ الشریعه اصفهانی، تدریس طلاب حوزه نجف را به عهده گرفت.[۳] [۴]
اجازه روایی
وی از اساتیدی چون شیخ الشریعه اصفهانی، سید مهدی آل حیدر کاظمی، سید علی آقا شیرازی، علی یزدی نجفی و شیخ عباس قمی، اجازه نقل روایت داشت.[۵]
برخی از شاگردان
- محمدتقی جعفری تبریزی.
- حسین وحید خراسانی
- محمدرضا مظفر.
- محمود یوسفی غروی.
- ابوالحسن شیرازی.[۶]
- محمد سعید عاملی.
- سید باقر احسایی.
- شیخ محمد طاهر بن عبدالله.[۷]
آثار علمی
مرجعیت
سید عبدالهادی در مسجد شیخ انصاری در نجف نماز جماعت اقامه می‌کرد. در سال ۱۳۶۵ق با درگذشت سید ابوالحسن اصفهانی، حاج آقا حسین قمی عهده‌دار مرجعیت شیعیان گردید؛ ولی برخی از خواص علمای حوزه نجف، سید عبدالهادی شیرازی را جهت تصدی این امر شایسته‌تر دانسته و از ایشان خواستند این منصب دینی را به عهده بگیرند. سید عبدالهادی با وجود اکراه، این مسئولیت را پذیرفت و رساله وی منتشر شد.[۱۰][۱۱]
فتوای ضد کمونیسم
سید عبدالهادی شیرازی از مراجع تقلیدی مخالف حکومت و سلطه جابرانه حزب کمونیست عراق بود. در سال ۱۳۷۹ق سید محسن حکیم و سید عبدالهادی شیرازی فتوا به گمراهی حزب کمونیست دادند.[۱۲] [یادداشت ۱]
نابینایی
سید عبدالهادی شیرازی در سال ۱۳۶۹ق بر اثر بیماری از هر دو چشم نابینا شد. وی را برای ادامه معالجات به تهران آوردند؛ ولی معالجه سودبخش واقع نشد. سید عبدالهادی در زمان حضور در ایران با علما و بزرگان دو حوزه مشهد و قم به خصوص با آیت الله بروجردی دیدار داشت. پس از رحلت آیت الله بروجردی، بسیاری از مقلدین وی به صف مقلدین آیت الله شیرازی پیوستند.[۱۳]
پانویس
- ↑ گلشن ابرار، ج۴، ص۴۴۵.
- ↑ گلشن ابرار، ج۴، ص۴۳۷.
- ↑ گلشن ابرار، ج۴،ص۴۳۷.
- ↑ دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، ص ۳۱۰.
- ↑ گلشن ابرار،جلد ۴، ص۴۳۸.
- ↑ گلشن ابرار، ج۴، ص۴۴۲.
- ↑ حرزالدین، شیخ محمد؛ معارف الرجال/ قم، کتابخانه آیه‌الله نجفی مرعشی، ۱۴۰۵ ق، ج ۲، ۸۱. بنقل از الشیعه.
- ↑ الطهرانی، آقا بزرگ؛ نقباء البشر فی قرن الرابع عشر/ مشهد، دارالمرتضی، ۱۴۰۴ ق، قسم الثالث من الجزء الاول، ۱۲۵۵.بنقل از الشیعه.
- ↑ پژوهشکده باقرالعلوم.
- ↑ الطهرانی، آقا بزرگ؛ نقباء البشر فی قرن الرابع عشر/ مشهد، دارالمرتضی، ۱۴۰۴ ق، قسم الثالث من الجزء الاول، ۱۲۵۳و۱۲۵۴، بنقل از الشیعه.
- ↑ گلشن ابرار، ج۴، ص۴۴۰.
- ↑ حرزالدین، معارف الرجال، ج۲، ص۷۸.
- ↑ الطهرانی، آقا بزرگ؛ نقباء البشر فی قرن الرابع عشر/ مشهد، دارالمرتضی، ۱۴۰۴ ق، قسم الثالث من الجزء الاول، ۱۲۵۳و۱۲۵۴. بنقل از الشیعه؛ دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، ص ۳۱۱.
منابع
- حرزالدین، محمد، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء (۳ جلد)، علق علیه حفیده محمدحسین حرزالدین، منشورات مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی، قم ۱۴۰۵ق *حرزالدین، محمد، معارف الرجال فی تراجم العلماء و الادباء (۳ جلد)، علق علیه حفیده محمدحسین حرزالدین، منشورات مکتبة آیة الله العظمی المرعشی النجفی، قم ۱۴۰۵ق
- دوانی، علی، مفاخر شیعه، ج یازده، تهران، ۱۳۸۹.
- گلشن ابرار، جلد۴، چاپ اول، قم ۱۳۸۴.
- پژوهشکده باقرالعلوم.
- سایت الشیعه.
