محمدشفیع بوشهری
اطلاعات فردی | |
---|---|
نام کامل | سید محمد شفیع بن سید محمدتقی موسوی بوشهری |
تاریخ تولد | ۱۲۷۰ق |
محل زندگی | نجف و بوشهر |
تاریخ وفات | ۱۳۲۹ق |
شهر وفات | نجف |
اطلاعات علمی | |
استادان | میرزای شیرازی |
محل تحصیل | عتبات عالیات |
محمد شفیع بوشهری (۱۲۷۰-۱۳۲۹ق)، عالم شیعی قرن سیزدهم و چهاردهم، از شاگردان میرزای شیرازی و مرجع مردم بوشهر بود.
تولد، نسب، تحصیلات
بوشهری در ۱۲۷۰ق، در کازرون متولد شد و تحت تربیت پدرش، سیدمحمدتقی موسوی، پرورش یافت. در ۱۲۹۱ق با پدرش به بوشهر رفت و از آنجا به عتبات عراق مشرف گردید و در سامرا نزد سید محمد حسن شیرازی (۱۲۳۰ـ۱۳۱۲ق) معروف به «میرزای بزرگ»، به تحصیل فقه و اصول پرداخت و از شاگردان سرشناس میرزا شد. وی در حوزۀ درس عدهای از فضلا، از جمله میرزاعلی آقا، فرزند میرزای شیرازی، نیز حاضر میشد، و تا ۱۳۱۰ق در سامرا بود و همان سال به بوشهر بازگشت. بوشهری در طب نیز اطلاعات وسیعی کسب کرد به طوری که معالجات عجیبی از او مشاهده میشد. وی در بوشهر به تدریس و نشر احکام پرداخت و مرجع امور مردم از خاص و عام گردید.
وفات
در ۱۳۲۹ق با خانوادهاش به زیارت عتبات رفت و در نجف بیمار شد و روز هفتم ربیع الاول همان سال وفات یافت و در وادی السلام به خاک سپرده شد. بوشهری در فقه و اصول بسیار متبحر بود و تألیفاتی از او باقی مانده است.
فرندان
یکی از فرزندان بوشهری به نام سید محمدتقی، از فضلای سرشناس به شمار میرفت و از شاگردان میرزا محمدتقی شیرازی و علاّمه حاج حسن کُبّه بود. فرزند دیگر بوشهری، سید محمد مهدی، نه ماه پس از پدر در سامرا درگذشت و همانجا مدفون شد.[۱]
پانویس
- ↑ آقابزرگ طهرانی، طبقات اعلام الشیعة، جزء۱، قسم ۲، ص۸۴۰ـ۸۴۱؛ همو، میرزای شیرازی، ص۱۴۷ـ۱۴۸.
یادداشت
منابع
- آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعة، جزء۱: نقباء البشر فی القرن الرابع عشر، مشهد، ۱۴۰۴ق.
- آقابزرگ طهرانی، محمدمحسن، میرزای شیرازی: ترجمه هدیة الرازی الی الامام المجدد الشیرازی، تهران، ۱۳۶۲ش.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: دانشنامۀ جهان اسلام