عبدالله بن بکیر
| مشخصات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | عبدالله بن بُکَیر شیبانی |
| محل زندگی | کوفه |
| مشخصات دینی | |
| از یاران | امام صادق (ع) |
| فعالیت‌ها | نقل روایت، از اصحاب اجماع |
| مشایخ | بکیر بن اعین، عمویش زرارة بن اعین، حمزة بن حمران، حمران بن اعین، عبید بن زرارة، حفص بن ابی عیسی |
| شاگردان | ابن ابی عمیر، صفوان بن یحیی، حسن بن محبوب، حسن بن فضال، فضالة بن ایوب، علی بن رئاب |
عبدالله بن بُکَیر شیبانی، یکی از بزرگان خاندان آل أَعیَن است.[۱] به فقه و وثاقتش اعتراف شده و او را از اصحاب اجماع می‌دانند.[۲] وی، فطحی‌مذهب است؛ اما در وثاقت (=قابل اعتماد بودن احادیث) او تردیدی نشده است.[۳]
نام و کنیه
اسم وی عبدالله و کنیه‌اش ابوعلی شیبانی نقل شده است.[۴]
وثاقت عبدالله بن بکیر
علامه حلی می‌گوید: من به روایت‌های او (عبداللّه بن بکیر) اعتماد می‌کنم؛ اگرچه فاسد المذهب است.[۵]
شیخ الطائفه می‌نویسد: طائفه شیعه به اخبار فطحی‌ها، مثل عبداللّه بن بکیر و... عمل کرده‌اند.[۶]
البته گفتنی است که برخی از فقها، چون شهید ثانی و محقق حلی، روایت‌های او را به‌دلیل فطحی بودن وی نپذیرفته‌اند.[۷]
عبداللّه بن بکیر بن اعین، کثیر الحدیث و کثیر الروایه بوده است.[۸] شیخ طوسی و نجاشی برای او کتابی ذکر کرده‌اند [۹] و نیز ابن ندیم می‌نویسد که وی کتابی در اصول داشته است.[۱۰] ابن عقده، مسند عبداللّه بن بکیر را نوشته است.[۱۱] شیخ مفید، او را از فقهای بزرگی می‌داند که حلال و حرام الهی و فتاوا و احکام از آنها اخذ می‌شود و موردی برای طعن و ذمّشان نیست.[۱۲]
استادان
مشایخ او بزرگانی هستند چون: پدرش بکیر بن اعین، عموهایش زرارة بن اعین، حمران بن اعین، پسر عمویشحمزة بن حمران، عبید بن زرارة، حفص بن ابی عیسی.[۱۳]
شاگردان و راویان
جمع بسیاری نیز از او روایت نقل می‌کنند که از آن جمله‌اند:
ابن ابی عمیر، صفوان بن یحیی، حسن بن محبوب، علی بن اسباط، حسن بن فضال، فضالة بن ایوب، عبدالله بن مغیرة، جعفر بن بشیر، عباس بن عامر، علی بن رئاب، علاء بن رزین، عبدالرحمان بن ابی نجران، عبدالله بن جبلة، عبدالله بن حماد انصاری، مروان بن مسلم، موسی بن قاسم، نصر بن سوید صیرفی، زیاد بن مروان قندی و...[۱۴]
فرزندان عبدالله
عبداللّه، سه پسر به نام‌های حَسّان (محمد)، حسن و علی داشت که در زمره عالمان بوده‌اند.
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ رسالة أبی غالب الزراری، تحقیق سید محمدرضا حسینی جلالی، ص۴۱۲، ش۳۹.
- ↑ کشی، رجال، ص۳۴۵.
- ↑ طوسی، فهرست، ص۱۷۳.
- ↑ نجاشی، رجال نجاشی، ۲۱۳-۵۸۱۔
- ↑ حلی، خلاصة الأقوال، ص۱۹۵.
- ↑ طوسی، عدّة الأصول، ص۵۶.
- ↑ شهید ثانی، مسالک، ج۱، ص۲۳؛ محقق حلی، المعتبر، ص۶۰.
- ↑ نجاشی، رجال النجاشی، ص۲۲۲.
- ↑ شیخ طوسی، فهرست، ص۱۷۴؛ نجاشی، رجال النجاشی، ص۲۲۲.
- ↑ ابن ندیم، الفهرست، ص۳۳۱.
- ↑ أبی‌غالب، رسالة، ص۲۱۵.
- ↑ مصنفات شیخ مفید، ج۹ (جوابات أهل موصل فی العدد والرؤیة)، ص۲۵ و ۳۷.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۳۳.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ج۱۱، ص۱۳۳.
منابع
- حلی، یوسف بن مطهر، خلاصه الاقوال، قم، مؤسسه نشر الفقاهة.
- حلی، ابن داود، رجال ابن داوود، نجف، منشورات مطبعة الحیدریة.
- شهید ثانی، مسالک الافهام، قم، مؤسسه المعارف الاسلامیة.
- نجاشی، رجال نجاشی، قم، مؤسسه النشر الاسلامی وابسته به جامعه اسلامی قم.
- ابن ندیم، الفهرست، بی‌تا، بی‌جا.
- ابوغالب، رسالة فی آل اعین، مطبعة ربانی.
- خویی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بی‌جا، ۱۴۱۳ق-۱۹۹۲م.
- محقق حلی، المعتبر، قم، مؤسسه سیدالشهداء (ع).