رضی‌الدین آبی
برای دیگر کاربردها آبی را ببینید.
رضی‌الدین محمد بن محمد بن زید بن داعی حسینی (متوفی۶۵۴ق) فقیه و محدّث امامی است که به گفته شهید اول سند استخاره با تسبیح به او می‌رسد.[۱] نسب رضی‌الدین به امام سجاد(ع) می‌رسد و نیاکانش از قریه آوه (عربی: آبه) برخاسته‌اند و از چندین نسل پیش از خود او مجاور نجف گشته‌اند.[۲]
او از سید بن طاووس و محقق حلی بلاواسطه[۳]، و به واسطه پدربزرگ و جدّ پدرش از سید مرتضی و شیخ طوسی و سَلاّر و ابن بَرّاج روایت کرده است.[۴] و فقیهانی مانند شهید اول به چند واسطه از او روایت کرده‌اند.[۵] او در حرم امام علی(ع) مدفون است.[۶]
پانویس
یادداشت
منابع
- امین، محسن، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ۱۴۰۳ق.
- آقابزرگ، طبقات أعلام الشیعه (القرن السابع)، بیروت، دارالکتاب العربی، ۱۹۷۲م، ص۱۷۲.
- افندی اصفهانی، عبدالله، ریاض العلماء، به کوشش محمود مرعشی و احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق، ج۵، ص۱۵۷.
- حُرّ عاملی، محمد بن حسن، أمل الآمل، به کوشش احمد حسینی، بغداد، مکتبه الأندلس، ۱۳۸۵ق، ج۲، ص۳۰۳.
- خوانساری، محمدباقر، روضات الجنّات، به کوشش اسدالله اسماعیلیان، قم، دهاقانی(اسماعیلیان)، ۱۳۹۰-۱۳۹۲ق.
- خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، ۱۹۸۳م، ج۱۷، ص۲۰۸.
- شهید اول، محمد بن مکی، ذکری الشیعه فی احکام الشریعه، قم، مؤسسه آل البیت علیهم‌السلام، ۱۴۱۹ق.
- قمی، عباس، سفینه البحار، بیروت، دارالمرتضی، ج۱، ص۵۵.
- قمی، عباس، الکنی و الألقاب، تهران، ۱۳۹۷ق، ج۲، ص۹.
- قمی، عباس، هدیة الأحباب، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۱.
- مدرس، محمدعلی، ریحانة الأدب، تبریز، ۱۳۴۶ش، ج۱، ص۶۵.
- نوری، حسین، مستدرک الوسائل، قم، اسماعیلیان، ج۳،ص۴۴۴.