عزالدین آملی
عزّالدّین بن جعفر بن شمسالدّین آملی معروف به عزالدین آملی (درگذشته ۹۰۴ق) فقیه شیعی اهل مازندران در قرن دهم قمری. وی از همدرسان محقق کَرَکی و ابراهیم بن سلیمان قطیفی بود. وی شرح نهج البلاغه ابن میثم را ترجمه کرده است.
تحصیل
عزالدین، از معاصران و همدرسان محقق کَرَکی (درگذشت۹۴۰ق) و ابراهیم بن سلیمان قطیفی (د پس از ۹۴۵ق) بوده است و هر سه تن از شاگردان علی بن هلال جزایری بودهاند. آملی در سال ۹۰۴ق در ساری درگذشت و در همانجا مدفون شد.[۱]
تالیفات
از آثار عزالدین آملی از این کتابها یاد شده است:
- رساله حسنیه[۲]؛ در اصول دین و فروع عبادی آن به فارسی که آن را برای تاجالدین آقا حسن وزیر مازندران نوشته است.
- ترجمه شرح نهجالبلاغه تألیف ابن میثم بحرینی (درگذشت۶۷۹ق) که آن را در ۹۴۴ق به پایان رسانیده است. نسخههایی خطی از نیمه اول این کتاب در کتابخانههای آستان قدس رضوی و سپهسالار (سابق) موجود است. عبدالحسین امینی از آن به شرح فارسی بر نهج البلاغه یاد کرده است.[۳]
- شرح یک رباعی از شهابالدین عمر سهروردی (درگذشت: ۶۳۲ق)، صوفی و صاحب کتاب عوارف المعارف، که چاپ شده است.
- لمعه در نکاح دائم و متعه به فارسی که در ۴ باب تألیف شده و نسخههایی خطی از آن در کتابخانه مرکزی و ملی ملک موجود است. ملامیر قاری گیلانی آن را به عربی ترجمه کرده و در کتاب زبدة الحقایق که در سال ۱۰۰۰ق نوشته، گنجانیده است.
پانویس
یادداشت
منابع
- آستان قدس، فهرست، ج۱، ص۲۵.
- آقابزرگ، الذریعه، ج۱، ص۲۲۲-۲۲۳، ج۴، ص۲۱۳، ج۷، ص۲۰، ج۹، ص۴۷۸، ج۱۲، ص۲۵، ج۱۴، ص۱۳۵، ج۱۸، ص۳۵۳.
- افندی اصفهانی، عبداللـه، ریاض العلماء به کوشش محمود مرعشی و احمد حسینی، قم، ۱۴۰۱ق، ج۳، ص ۳۱۲.
- سپهسالار، خطی، ج۲، ص۵۷.
- کحاله، عمررضا، معجم المؤلفین، بیروت، ج۶، ص۲۷۹.
- مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانه الادب، انتشارات خیام، چاپ سوم، ۱۳۶۹ش.
- امینی، عبدالحسین، الغدیر، مرکز الغدیر، قم، ۱۴۱۶ق.