محمدتقی آملی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←اساتید: ویکی‌سازی |
جز تمیزکاری |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
| نقش‌های برجسته = از علمای [[شیعه]] | | نقش‌های برجسته = از علمای [[شیعه]] | ||
| سبک = | | سبک = | ||
| استادان | | استادان = [[آقا ضیاء عراقی]]؛[[سید ابوالحسن اصفهانی]]؛[[میرزای نائینی]] | ||
| شاگردان = | | شاگردان = | ||
| شهر خانگی = | | شهر خانگی = | ||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
محمد تقی آملی فرزند مولامحمد آملی، در [[۱۲ ذی‌القعده]] سال ۱۳۰۴ق در تهران متولد شد. | محمد تقی آملی فرزند مولامحمد آملی، در [[۱۲ ذی‌القعده]] سال ۱۳۰۴ق در تهران متولد شد. | ||
آملی | آملی [[شنبه]] [[۲۹ شوال]] سال ۱۳۹۱ق برابر با [[۲۷ آذر]] ۱۳۵۰ش در [[تهران]] درگذشت و در [[حرم امام رضا(ع)]]، در مقبره [[میرزا حسین فقیه سبزواری]] به خاک سپرده شد.<ref>عابدی، ص۹۲</ref> | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
نسخهٔ ۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۰:۲۸
 | کتابشناسی یا ارجاعات این مقاله ناقص است. میتوانید با اصلاح نحوهٔ ارجاع به منابع بر طبق شیوهنامهٔ ارجاع به منابع، به ویکیشیعه کمک کنید. |
 | |
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| نام | محمد تقی آملی |
| زادروز | ۱۲ ذی‌القعده ۱۳۰۴ق |
| محل زندگی | تهران |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | آقا ضیاء عراقی؛سید ابوالحسن اصفهانی؛میرزای نائینی |
| آثار | حاشیه بر منظومه ، حاشیه بر شرح اشاراتو... |
شیخ محمّدتقی آملی (۱۳۰۴-۱۳۹۱ق/۱۸۸۷-۱۹۷۱م)، فقیه امامی. در نجف از محضر استادانی چون میرزای نایینی، و آقا ضیاء عراقی (اراکی) و آقا سید ابوالحسن اصفهانی علم آموخت و به تهران بازگشت و به تحقیق و تدریس مشغول شد و در تهران درگذشت.
ولادت و درگذشت
محمد تقی آملی فرزند مولامحمد آملی، در ۱۲ ذی‌القعده سال ۱۳۰۴ق در تهران متولد شد.
آملی شنبه ۲۹ شوال سال ۱۳۹۱ق برابر با ۲۷ آذر ۱۳۵۰ش در تهران درگذشت و در حرم امام رضا(ع)، در مقبره میرزا حسین فقیه سبزواری به خاک سپرده شد.[۱]
اساتید
قسمتی از دروس معقول و منقول را نزد پدرش آقاشیخ محمد آملی (۱۲۶۳-۱۳۳۶) که خود از فیلسوفان به شمار می رفت، تحصیل کرد. پس از آن نزد عالمان دیگری مانند شیخ عبدالنبی نوری و میرزا حسن کرمانشاهی درس خواند. در ۱۳۴۰ق به نجف اشرف رفت و تا ۱۳۵۳ق از محضر استادانی چون میرزای نائینی، و آقا ضیاء عراقی و سید ابوالحسن اصفهانی بهره یافت. در اخلاق نزد میرزا علی آقا قاضی تحصیل کرد.[۲]
بازگشت به تهران
آملی به تهران بازگشت و به تصنیف و تدریس مشغول شد. آملی فقیهی گوشه نشین بود. از پذیرفتن مسئولیت ریاست گریزان بود و تا پایان زندگی نیز از نوشتن رساله فتوایی خودداری کرد. جمعی از فقهای فاضل از محضرش بهره می‌بردند و بسیار گرامی‌اش می‌داشتند. وی در تهران درگذشت.[۳]
تالیفات
- حاشیه بر منظومه ملاهادی سبزواری
- حاشیه بر شرح اشارات ابن سینا
- حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری
- شرح عروه الوثقی، کتاب الصّلوه (تقریرات میرزای نائینی)[۴]
جستارهای وابسته
پانویس
منابع
- آقابزرگ، طبقات اعلام الشّیعه، قرن ۴، ۱/۲۶۷-۲۶۸.
- سازمان اوقاف، «مختصری از شرح احوال و آثار استاد محمدتقی آملی »، معارف اسلامی، س ۱، شم ۲، اسفند ۱۳۴۵، ص۵۴.
- عابدی، یحیی، زندگی نامه مرحوم آیت الله شیخ محمد تقی آملی، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، ۱۳۸۰ش
- مطهری، مرتضی، خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران، ۱۳۵۴، ۲/۶۱۸.
- مطهری، مرتضی، مجموعه آثار (14): خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران: صدرا، 1377ش.
پیوند به بیرون
- منبع مقاله: دایرة المعارف بزرگ اسلامی