نماز امام علی(ع)

نماز امام علی(ع) نمازی مستحبی و منتسب به امام علی(ع) است.^[۱] سید ابن طاووس در روایتی از امام صادق(ع) نقل کرده که این نماز در چهار رکعت (دو نماز دو رکعتی) خوانده می‌شود و هر کس آن را ادا کند، گناهانش مانند کسی که تازه از مادر متولد شده، آمرزیده می‌شود و حاجت‌هایش برآورده خواهد شد.^[۲] در این نماز، در هر رکعت، یک‌بار سوره حمد و پنجاه بار سوره توحید قرائت می‌شود.^[۳]
سپس بعد از پایان نماز، دعایی را می‌خواند که به تسبیح امام علی(ع) مشهور بوده و آن دعا چنین است:^{[یادداشت ۱]}^[۴]

به‌گفته شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان، خواندن این چهار رکعت در شب و روز جمعه وارد شده و اگر بعد از نماز، جمله «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی النَّبِی الْعَرَبِی وَ آلِهِ» را بگوید، گناهان گذشته و آینده‌اش آمرزیده شود و مانند کسی است که دوازده مرتبه ختم قرآن کرده و خداوند، گرسنگی و تشنگی قیامت را از او رفع کند.^[۵]

پانویس

↑ مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۴۰۶.
↑ سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸.
↑ سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸.
↑ سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸-۲۵۰.
↑ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۶ش، ص۵۸.

یادداشت

↑ سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَبِیدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ ینْفَدُ مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یشَارِک أَحَداً فِی أَمْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ إِلَهَ غَیرُهُ وَ تَدْعُو بَعْدَ ذَلِک فَتَقُولُ یا مَنْ عَفَی عَنِ السَّیئَاتِ وَ لَمْ یجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَک یا اللَّهُ یا اللَّهُ نَفْسِی نَفْسِی أَنَا عَبْدُک یا سَیدَاهْ أَنَا عَبْدُک بَینَ یدَیک یا رَبَّاهْ إِلَهِی بِکینُونَتِک یا أَمَلاَهْ یا رَحْمَانَاهْ یا غِیاثَاهْ عَبْدُک عَبْدُک لاَ حِیلَةَ لَهُ یا مُنْتَهَی رَغْبَتَاهْ یا مُجْرِی الدَّمِ فِی عُرُوقِی عَبْدُک یا سَیدَاهْ یا مَالِکاهْ أَیا هُوَ أَیا هُوَ یا رَبَّاهْ عَبْدُک عَبْدُک لاَ حِیلَةَ لِی وَ لاَ غِنَی بی‌عَنْ نَفْسِی وَ لاَ أَسْتَطِیعُ لَهَا ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّی وَ اضْمَحَلَّ کلُّ مَظْنُونٍ عَنِّی أَفْرَدَنِی الدَّهْرُ إِلَیک فَقُمْتُ بَینَ یدَیک هَذَا الْمَقَامَ یا إِلَهِی بِعِلْمِک کانَ هَذَا کلُّهُ فَکیفَ أَنْتَ صَانِعٌ بی‌وَ لَیتَ شِعْرِی کیفَ تَقُولُ لِدُعَائِی أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لاَ فَإِنْ قُلْتَ لاَ فَیا وَیلِی وَ یا وَیلِی وَ یا وَیلِی یا عَوْلِی یا عَوْلِی یا عَوْلِی یا شِقْوَتِی یا شِقْوَتِی یا شِقْوَتِی یا ذُلِّی یا ذُلِّی یا ذُلِّی إِلَی مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ کیفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَی‌ای شَیءٍ أَلْجَأُ وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ یجُودُ عَلَی بِفَضْلِهِ حِینَ تَرْفِضُنِی یا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ کمَا هُوَ الظَّنُّ بِک وَ الرَّجَاءُ لَک فَطُوبَی لِی أَنَا السَّعِیدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَی لِی وَ أَنَا الْمَرْحُومُ یا مُتَرَحِّمُ یا مُتَرَئِّفُ یا مُتَعَطِّفُ یا مُتَحَنِّنُ یا مُتَمَلِّک یا مُقْسِطُ لاَ عَمَلَ لِی أَبْلُغُ نَجَاحَ حَاجَتِی أَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذِی جَعَلْتَهُ فِی مَکنُونِ غَیبِک وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَک فَلاَ یخْرُجُ مِنْک إِلَی شَیءٍ سِوَاک أَسْأَلُک بِهِ وَ بِک وَ بِک وَ بِهِ فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِک لاَ شَیءَ لِی غَیرُ هَذَا وَ لاَ أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَی مِنْک یا کینُونُ یا مُکوِّنُ یا مَنْ عَرَّفَنِی نَفْسَهُ یا مَنْ أَمَرَنِی بِطَاعَتِهِ یا مَنْ نَهَانِی عَنْ مَعْصِیتِهِ یا مَدْعُوُّ یا مَسْئُولُ یا مَطْلُوباً إِلَیهِ رَفَضْتُ وَصِیتَک الَّتِی أَوْصَیتَنِی وَ لَمْ أُطِعْک وَ لَوْ أَطَعْتُک فِیمَا أَمَرْتَنِی لَکفَیتَنِی مَا قُمْتُ إِلَیک فِیهِ وَ أَنَا مَعَ مَعْصِیتِی لَک رَاجٍ فَلاَ تَحُلْ بَینِی وَ بَینَ مَا رَجَوْتُ یا مُتَرَحِّمُ لِی أَعِذْنِی مِنْ بَینِ یدَی وَ مِنْ خَلْفِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ کلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بی‌اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیدِی وَ بِعَلِی وَلِیی وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِینَ عَلَیهِمُ السَّلاَمُ أَئِمَّتِی اجْعَلْ عَلَینَا صَلَوَاتِک وَ رَأْفَتَک وَ رَحْمَتَک وَ أَوْسِعْ عَلَینَا مِنْ رِزْقِک وَ اقْضِ عَنَّا الدَّینَ وَ جَمِیعَ حَوَائِجِنَا یا اللَّهُ یا اللَّهُ یا اللَّهُ إِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.

منابع

سید بن طاووس، علی بن موسی، جمال الاسبوع بکمال العمل المشروع، تهران، دارالرضی، ۱۴۰۸ق.
قمی، عباس، مفاتیح الجنان، قم، مشعر، ۱۳۸۶ش.
مجلسی، محمدباقر، زاد المعاد، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۲۳ق.

[1] مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۴۰۶.

[2] سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸.

[3] سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸.

[5] سید بن طاووس، جمال الاسبوع، ۱۴۰۸ق، ص۲۴۸-۲۵۰.

[6] قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۶ش، ص۵۸.

[4] سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَبِیدُ مَعَالِمُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ تَنْقُصُ خَزَائِنُهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ اضْمِحْلاَلَ لِفَخْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ ینْفَدُ مَا عِنْدَهُ سُبْحَانَ مَنْ لاَ انْقِطَاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ یشَارِک أَحَداً فِی أَمْرِهِ سُبْحَانَ مَنْ لاَ إِلَهَ غَیرُهُ وَ تَدْعُو بَعْدَ ذَلِک فَتَقُولُ یا مَنْ عَفَی عَنِ السَّیئَاتِ وَ لَمْ یجَازِ بِهَا ارْحَمْ عَبْدَک یا اللَّهُ یا اللَّهُ نَفْسِی نَفْسِی أَنَا عَبْدُک یا سَیدَاهْ أَنَا عَبْدُک بَینَ یدَیک یا رَبَّاهْ إِلَهِی بِکینُونَتِک یا أَمَلاَهْ یا رَحْمَانَاهْ یا غِیاثَاهْ عَبْدُک عَبْدُک لاَ حِیلَةَ لَهُ یا مُنْتَهَی رَغْبَتَاهْ یا مُجْرِی الدَّمِ فِی عُرُوقِی عَبْدُک یا سَیدَاهْ یا مَالِکاهْ أَیا هُوَ أَیا هُوَ یا رَبَّاهْ عَبْدُک عَبْدُک لاَ حِیلَةَ لِی وَ لاَ غِنَی بی‌عَنْ نَفْسِی وَ لاَ أَسْتَطِیعُ لَهَا ضَرّاً وَ لاَ نَفْعاً وَ لاَ أَجِدُ مَنْ أُصَانِعُهُ تَقَطَّعَتْ أَسْبَابُ الْخَدَائِعِ عَنِّی وَ اضْمَحَلَّ کلُّ مَظْنُونٍ عَنِّی أَفْرَدَنِی الدَّهْرُ إِلَیک فَقُمْتُ بَینَ یدَیک هَذَا الْمَقَامَ یا إِلَهِی بِعِلْمِک کانَ هَذَا کلُّهُ فَکیفَ أَنْتَ صَانِعٌ بی‌وَ لَیتَ شِعْرِی کیفَ تَقُولُ لِدُعَائِی أَ تَقُولُ نَعَمْ أَمْ تَقُولُ لاَ فَإِنْ قُلْتَ لاَ فَیا وَیلِی وَ یا وَیلِی وَ یا وَیلِی یا عَوْلِی یا عَوْلِی یا عَوْلِی یا شِقْوَتِی یا شِقْوَتِی یا شِقْوَتِی یا ذُلِّی یا ذُلِّی یا ذُلِّی إِلَی مَنْ وَ مِمَّنْ أَوْ عِنْدَ مَنْ أَوْ کیفَ أَوْ مَا ذَا أَوْ إِلَی‌ای شَیءٍ أَلْجَأُ وَ مَنْ أَرْجُو وَ مَنْ یجُودُ عَلَی بِفَضْلِهِ حِینَ تَرْفِضُنِی یا وَاسِعَ الْمَغْفِرَةِ وَ إِنْ قُلْتَ نَعَمْ کمَا هُوَ الظَّنُّ بِک وَ الرَّجَاءُ لَک فَطُوبَی لِی أَنَا السَّعِیدُ وَ أَنَا الْمَسْعُودُ فَطُوبَی لِی وَ أَنَا الْمَرْحُومُ یا مُتَرَحِّمُ یا مُتَرَئِّفُ یا مُتَعَطِّفُ یا مُتَحَنِّنُ یا مُتَمَلِّک یا مُقْسِطُ لاَ عَمَلَ لِی أَبْلُغُ نَجَاحَ حَاجَتِی أَسْأَلُک بِاسْمِک الَّذِی جَعَلْتَهُ فِی مَکنُونِ غَیبِک وَ اسْتَقَرَّ عِنْدَک فَلاَ یخْرُجُ مِنْک إِلَی شَیءٍ سِوَاک أَسْأَلُک بِهِ وَ بِک وَ بِک وَ بِهِ فَإِنَّهُ أَجَلُّ وَ أَشْرَفُ أَسْمَائِک لاَ شَیءَ لِی غَیرُ هَذَا وَ لاَ أَحَدَ أَعْوَدُ عَلَی مِنْک یا کینُونُ یا مُکوِّنُ یا مَنْ عَرَّفَنِی نَفْسَهُ یا مَنْ أَمَرَنِی بِطَاعَتِهِ یا مَنْ نَهَانِی عَنْ مَعْصِیتِهِ یا مَدْعُوُّ یا مَسْئُولُ یا مَطْلُوباً إِلَیهِ رَفَضْتُ وَصِیتَک الَّتِی أَوْصَیتَنِی وَ لَمْ أُطِعْک وَ لَوْ أَطَعْتُک فِیمَا أَمَرْتَنِی لَکفَیتَنِی مَا قُمْتُ إِلَیک فِیهِ وَ أَنَا مَعَ مَعْصِیتِی لَک رَاجٍ فَلاَ تَحُلْ بَینِی وَ بَینَ مَا رَجَوْتُ یا مُتَرَحِّمُ لِی أَعِذْنِی مِنْ بَینِ یدَی وَ مِنْ خَلْفِی وَ مِنْ فَوْقِی وَ مِنْ تَحْتِی وَ مِنْ کلِّ جِهَاتِ الْإِحَاطَةِ بی‌اللَّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَیدِی وَ بِعَلِی وَلِیی وَ بِالْأَئِمَّةِ الرَّاشِدِینَ عَلَیهِمُ السَّلاَمُ أَئِمَّتِی اجْعَلْ عَلَینَا صَلَوَاتِک وَ رَأْفَتَک وَ رَحْمَتَک وَ أَوْسِعْ عَلَینَا مِنْ رِزْقِک وَ اقْضِ عَنَّا الدَّینَ وَ جَمِیعَ حَوَائِجِنَا یا اللَّهُ یا اللَّهُ یا اللَّهُ إِنَّک عَلی کلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ.

[۱]

[۲]

[۳]

[یادداشت ۱]

[۴]

[۵]