نماز امام زمان

نماز امام زمان از نمازهای مستحبی است که آیه إیاكَ نَعْبُدُ وَ إیاكَ نَسْتَعین در آن صد بار تکرار می‌شود. در آداب مسجد جمکران به خواندن این نماز توصیه شده است. این نماز را سید بن طاووس نقل کرده و سند آن را یکی از توقیعات امام مهدی(عج) بیان کرده است.

چگونه‌خواندن

نماز امام مهدی(عج)، دو رکعت است.^[۱] در هر رکعت هنگام خواندن سوره حمد، آیه «إیاكَ نَعْبُدُ وَ إیاكَ نَسْتَعین» صد بار تکرار می‌شود و پس از آن، سوره توحید خوانده می‌شود.^[۲] در برخی منابع آمده است که هر کدام از ذکرهای رکوع (سُبْحانَ رَبِّی العَظیمِ وَ بِحَمْدِهِ) و سجده (سُبْحانَ رَبِّی الاَعْلیٰ وَ بِحَمْدِهِ) هفت بار تکرار شود^[۳] و در برخی عدد خاصی ذکر نشده است.^[۴]

پس از پایان نماز یک بار «لا إلهَ اِلّا الله» گفته شده و تسبیحات حضرت زهرا خوانده می‌شود، پس از آن به سجده رفته و صد بار صلوات فرستاده می‌شود.^[۵]

سند نماز

سید بن طاووس (درگذشت: ۶۶۴ق) این نماز را در دو کتاب خود نقل کرده است:

در کتاب جمال الاسبوع بدون ذکر سند^[۶]
در کتاب مهج الدعوات مستند به یکی از توقیعات امام مهدی(عج) در کتاب کنوز النجاح، نوشته امین الاسلام طبرسی. سند این توقیع در کنوز النجاح چنین است: احمد بن الدَّربِی از خَزامَه از ابی‌عبدالله حسین بن محمد بزوفری از ناحیه مقدسه.^[۷]

علامه مجلسی نیز در بحارالانوار ضمن حکایت حسن بن مُثله و ساخت مسجد جمکران، این نماز را از کتاب تاریخ قم نقل می‌کند.^[۸]

در برخی منابع حدیثی همچون الدعوات قطب راوندی (درگذشت: ۵۷۳ق)،^[۹] و هدایة الامة شیخ حر عاملی (درگذشت: ۱۱۰۴ق)^[۱۰] این نماز به عنوان روایت نقل نشده است.

ثواب نماز

در حکایت حسن بن مثله در ساخت مسجد جمکران، ثواب خواندن نماز امام زمان(عج) در این مسجد معادل خواندن آن در خانه خدا بیان شده است.^[۱۱]

نماز حاجت

دستور نماز امام زمان(عج) در دو جا آمده است: یکی در نماز حاجتی که از ناحیه مقدسه وارد شده و دومی در دستور نماز مسجد جمکران وارد شده است.^[۱۲] در مهج الدعوات^[۱۳] و البلد الامین^{[نیازمند منبع]} توقیعی از ناحیه مقدسه به این مضمون نقل شده است: هرکس حاجتی از خدا دارد، شب جمعه پس از نیمۀ آن غسل کرده و نماز بالا را به جای آورد و پس از آن، دعای خاص این نماز را خوانده و حاجت خود را از خدا بخواهد که همه حاجات او برآورده خواهد شد.

سید بن طاووس در جمال الاسبوع گفته است پس از این نماز دعای الهی عَظُمَ البَلاء خوانده شود.^[۱۴] نویسندگان «دانشنامه امام مهدی» معتقدند این نماز و دعا هر کدام سند خود را داشته و ترکیب آن به این صورت از سوی خود سید بن طاووس است.^[۱۵]

پانویس

↑ کفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ۱۴۱۸ق،‌ ص۱۶۴؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱.
↑ سید ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، ۱۴۱۱ق، ص۲۹۴؛ کفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ۱۴۱۸ق،‌ص۱۶۴؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱.
↑ سید ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، ۱۴۱۱ق، ص۲۹۴؛‌ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱؛ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۹۸۹.
↑ قطب الدین راوندی، الدعوات، ۱۴۰۷ق،‌ ص۸۹؛ کفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ۱۴۱۸ق،‌ ص۱۶۴؛ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۸۱.
↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱؛ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۹۸۹.
↑ سید ابن طاووس، جمال الأسبوع، ۱۳۳۰ق، ص۲۸۰.
↑ سید ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، ۱۴۱۱ق، ص۲۹۴.
↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱.
↑ قطب الدین راوندی، الدعوات، ۱۴۰۷ق،‌ ص۸۹.
↑ حرعاملی، هدایة الامة، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۳۱۹.
↑ مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱.
↑ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۹۸۹؛‌ محمدی ری‌شهری و دیگران، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۶، پاورقی ص۲۴۹.
↑ سید ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، ۱۴۱۱ق، ص۲۹۴.
↑ سید ابن طاووس، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ۱۳۳۰ق، ص۲۸۰.
↑ محمدی ری‌شهری و دیگران، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۶، پاورقی ص۲۴۹.

منابع

‌ حرعاملی، محمد بن حسن، هدایة الامةإلی أحکام الأئمة(ع)، مشهد، مجمع البحوث الإسلامیة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
‌ سید ابن طاووس، رضی الدین علی، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، قم،‌ دار الرضی، چاپ اول، ۱۳۳۰ق.
سید ابن طاووس،‌ علی بن موسی، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، تحریر محمد حسن ابوطالب کرمانی، قم، دارالذخائر، ۱۴۱۱ق.
قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، الدعوات(سلوة الحزین)، قم، انتشارات مدرسه امام مهدی(عج)، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.
قمی، شیخ عباس،‌ مفاتیح الجنان، مترجم: حسین انصاریان، قم،‌ دارالعرفان،‌ ۱۳۸۸ش.
کفعمی، ابراهیم بن علی، البلد الأمین و الدرع الحصین، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.
مجلسی،‌ محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، دار احیاء‌التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
محمدی ری‌شهری، محمد و سیدمحمد کاظم طباطبایی و دیگران، دانشنامه امام مهدی(ع)، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، دارالحدیث، ۱۳۹۳ش.

[1] کفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ۱۴۱۸ق،‌ ص۱۶۴؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱.

[2] سید ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، ۱۴۱۱ق، ص۲۹۴؛ کفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ۱۴۱۸ق،‌ص۱۶۴؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱.

[3] سید ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، ۱۴۱۱ق، ص۲۹۴؛‌ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱؛ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۹۸۹.

[4] قطب الدین راوندی، الدعوات، ۱۴۰۷ق،‌ ص۸۹؛ کفعمی، البلد الأمین و الدرع الحصین، ۱۴۱۸ق،‌ ص۱۶۴؛ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۸۱.

[5] مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱؛ قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۹۸۹.

[6] سید ابن طاووس، جمال الأسبوع، ۱۳۳۰ق، ص۲۸۰.

[7] سید ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، ۱۴۱۱ق، ص۲۹۴.

[8] مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱.

[9] قطب الدین راوندی، الدعوات، ۱۴۰۷ق،‌ ص۸۹.

[10] حرعاملی، هدایة الامة، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۳۱۹.

[11] مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۳۱.

[12] قمی، مفاتیح الجنان، ۱۳۸۸ش، ص۹۸۹؛‌ محمدی ری‌شهری و دیگران، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۶، پاورقی ص۲۴۹.

[13] سید ابن طاووس، مهج الدعوات و منهج العبادات‌، ۱۴۱۱ق، ص۲۹۴.

[14] سید ابن طاووس، جمال الأسبوع بکمال العمل المشروع، ۱۳۳۰ق، ص۲۸۰.

[15] محمدی ری‌شهری و دیگران، دانشنامه امام مهدی، ۱۳۹۳ش، ج۶، پاورقی ص۲۴۹.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]