تورک
تَوَرُّک در نماز قرار دادنِ پای چپ زیر ساق پای راست و نشستن بر ران چپ است. این نوع نشستن در هنگام تشهد نماز، مستحب است.[۱]صاحب عروه تورک را نشستن بر ران چپ و نهادن پشت پای راست بر کف پای چپ دانسته است.[۲]برخی فقها این‌گونه نشستن را در غیر حال تشهد در نماز جلسه استراحت مانند نشستن میان دو سجده و یا پیش از برخاستن برای رکعت بعد مستحب دانسته‌اند. [۳] صاحب جواهر تورک را برای زنان مستحب ندانسته است. [۴]
- براساس گزارش حماد بن عیسی در نمازی که امام صادق(ع) به او آموزش داد امام بین دو سجده به حالت تورک نشسته است یعنی پشت پای راست را بر کف پای چپش قرار داده است. [۵][یادداشت ۱]
- تورُّک در حال قیام در نماز که سنگینی بدن را گاه بر پای راست و گاه بر پای چپ نهادن و یا گذاشتن دستها بر بالای ران و تکیه کردن بر آن مکروه شمرده شده است.[۶]
- این‌گونه نشستن در غیر حالت نماز کراهت ندارد و امامان گاهی این‌گونه می‌نشستند. [۷]
پانویس
- ↑ خویی، شرح عروة الوثقی، ۱۴۱۸ق، ص ۱۷۷ و ۳۴۳.
- ↑ طباطبائی یزدی، العروة الوثقى، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵۷۴.
- ↑ حلی، المعتبر فی شرح المختصر، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۱۴و ۲۲۸؛ نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۸۰.
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۰، ص۱۸۲.
- ↑ کلینی، کافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۳۱۲.
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۱۱، ص۹۱؛ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی،۱۴۲۰ق، ج۳، ص۳۸.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۷، ص۴۸.
یادداشت
- ↑ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ السُّجُودِ فَلَمَّا اسْتَوَى جَالِساً قَالَ اللَّهُ أَكْبَرُ ثُمَّ قَعَدَ عَلَى فَخِذِهِ الْأَيْسَرِ وَ قَدْ وَضَعَ ظَاهِرَ قَدَمِهِ الْأَيْمَنِ عَلَى بَطْنِ قَدَمِهِ الْأَيْسَرِ
منابع
- حلی، جعفر بن حسن، المعتبر فی شرح المختصر، قم، موسسه سيد‌الشهداء(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۷ق.
- خویی، سید ابوالقاسم، شرح عروة الوثقی، تحقیق محمدرضا موسوی خلخالی، قم، نشر توحید، ۱۴۱۸ق/۱۹۹۸م.
- طباطبائی يزدی، سيد محمدكاظم، العروة الوثقى، تحقيق: مؤسسة النشر الإسلامی، جماعة المدرسین، الطبعة الأولى، ۱۴۲۰ق.
- نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، بیروت، دار إحياء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش.