سوره مائده: تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی
(←منابع) |
(←معرفی) |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
سوره مائده جزو [[سوره‌های مدنی]] و در [[ترتیب نزول]]، صد و سیزدهمین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] نازل شده است. این سوره در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی قرآن]]، پنجمین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۸.</ref> و در [[جزء (قرآن)|جزء]] ششم و هفتم [[قرآن]] جای دارد. بنابر روایتی از امام علی(ع) هنگامی كه سوره مائده بر پیامبر(ص) نازل شد، ايشان بر اسبی سوار بودند، وحى بر ايشان سنگينى كرد، حيوان ايستاد و در آن حال پيامبر(ص) بى‌هوش شد.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۲۷۱.</ref> | سوره مائده جزو [[سوره‌های مدنی]] و در [[ترتیب نزول]]، صد و سیزدهمین سوره‌ای است که بر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] نازل شده است. این سوره در [[چینش کنونی قرآن|چینش کنونی قرآن]]، پنجمین سوره است<ref>معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۶۸.</ref> و در [[جزء (قرآن)|جزء]] ششم و هفتم [[قرآن]] جای دارد. بنابر روایتی از امام علی(ع) هنگامی كه سوره مائده بر پیامبر(ص) نازل شد، ايشان بر اسبی سوار بودند، وحى بر ايشان سنگينى كرد، حيوان ايستاد و در آن حال پيامبر(ص) بى‌هوش شد.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۲۷۱.</ref> | ||
*'''نامگذاری''' | *'''نامگذاری''' | ||
'''مائده''' به معنای سفره غذا یا خود غذاست.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه «مید»، ص۷۸۲.</ref> این سوره را به این دلیل مائده نامیده‌اند که داستان نزول مائده براى [[حواریون|یاران]] [[عیسی مسیح|حضرت عیسی]] را بیان می‌کند ([[آیه]] ۱۱۴)<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴،ص۲۴۱.</ref> و این واژه دو بار (آیات ۱۱۲ و ۱۱۴) در این سوره به کار رفته است و در هیچ سوره‌ی دیگری استعمال نشده است. نام‌های دیگر این سوره '''عقود''' به معنای پیمان‌ها و قراردادها و '''مُنقِذه''' به معنای رهاننده و نجات‌دهنده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۳۷.</ref>سیوطی در [[الاتقان]] از | '''مائده''' به معنای سفره غذا یا خود غذاست.<ref>راغب اصفهانی، مفردات، ذیل واژه «مید»، ص۷۸۲.</ref> این سوره را به این دلیل مائده نامیده‌اند که داستان نزول مائده براى [[حواریون|یاران]] [[عیسی مسیح|حضرت عیسی]] را بیان می‌کند ([[آیه]] ۱۱۴)<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۴،ص۲۴۱.</ref> و این واژه دو بار (آیات ۱۱۲ و ۱۱۴) در این سوره به کار رفته است و در هیچ سوره‌ی دیگری استعمال نشده است. نام‌های دیگر این سوره '''عقود''' به معنای پیمان‌ها و قراردادها و '''مُنقِذه''' به معنای رهاننده و نجات‌دهنده است.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۳۷.</ref>سیوطی در [[الاتقان]] از ابنُ الغُرْس(درگذشت:۸۹۴ق.) نقل کرده وجه نامگذاری این است که این سوره صاحبش را از فرشتگانی که مأمور به عذاب هستند نجات می‌دهد. | ||
<ref>سیوطی، الاتقان،۱۴۱۶ق، ۱۹۹۶م، ج۱، ص۱۵۲.</ref> | <ref>سیوطی، الاتقان،۱۴۱۶ق، ۱۹۹۶م، ج۱، ص۱۵۲.</ref> | ||
*'''تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها''' | *'''تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها''' | ||