ساقی کوثر: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
جز ←منابع |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ساقی کوثر'''، از | '''ساقی کوثر'''، از [[القاب علی بن ابیطالب(ع)]]، به معنای کسی که از [[حوض کوثر]] دیگران را سیراب میکند. | ||
ساقی کوثر، ترکیبی از ساقی و [[کوثر]] است. ساقی به معنای آبدهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد.<ref>[http://www.vajehyab.com/amid/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C فرهنگ لغت عمید، ذیل واژه «ساقی».]</ref><ref> [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C دهخدا، لغتنامه ذیل واژه «ساقی».]</ref> در گذشته ساقی به کسی میگفتند که آب را در پیاله میریخت و به دیگری میداد. [[کوثر]] نیز به معنای خیر کثیر است.<ref> نگاه کنید به خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.</ref> | ساقی کوثر، ترکیبی از ساقی و [[کوثر]] است. ساقی به معنای آبدهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد.<ref>[http://www.vajehyab.com/amid/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C فرهنگ لغت عمید، ذیل واژه «ساقی».]</ref><ref> [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C دهخدا، لغتنامه ذیل واژه «ساقی».]</ref> در گذشته ساقی به کسی میگفتند که آب را در پیاله میریخت و به دیگری میداد. [[کوثر]] نیز به معنای خیر کثیر است.<ref> نگاه کنید به خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.</ref> |
نسخهٔ ۳۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۲۹
ساقی کوثر، از القاب علی بن ابیطالب(ع)، به معنای کسی که از حوض کوثر دیگران را سیراب میکند.
ساقی کوثر، ترکیبی از ساقی و کوثر است. ساقی به معنای آبدهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد.[۱][۲] در گذشته ساقی به کسی میگفتند که آب را در پیاله میریخت و به دیگری میداد. کوثر نیز به معنای خیر کثیر است.[۳]
برخی از مفسران واژه کوثر در نخستین آیه سوره کوثر را همان حوض پیامبر(ص) میدانند که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است.[۴] بنابر روایات شیعه و اهل سنت، امام علی(ع) ساقی این حوض است.[۵]
در اشعار نیز از حضرت علی(ع) بهعنوان ساقی کوثر یاد شده است.[۶] الگو:شعر2
پانویس
الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود
منابع
- ابن یمین فریومدی، دیوان اشعار، تصحیح حسینعلی باستانی راد، بیجا، انتشارات کتابخانه سنائی، ۱۳۴۴ش.
- خرمشاهی، بهاءالدین، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، دوستان - ناهید، تهران، ۱۳۷۷ش.
- خوارزمی، موفق بن احمد، المناقب، چاپ مالک محمودی، قم، ۱۴۱۴ق.
- دیوان خواجه شمسالدین محمد حافظ شیرازی، باهتمام سید محمدرضا جلالی نائینی و نذیر احمد، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۱ش.
- سیوطی، عبدالرحمان بن ابیبکر، الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور، چاپ نجدت نجیب، بیروت ۱۴۲۱ق/۲۰۰۱م.
- طبری، احمد بن عبدالله، ذخائرالعقبی فی مناقب ذوی القربی، قاهره ۱۳۵۶، چاپ افست بیروت (بیتا.)
- عطار نیشابوری، فریدالدین محمد، منطق الطیر (مقامات الطیور)، به اهتمام سید صادق گوهرین، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۵۶ش.
- عمید، حسن، فرهنگ لغت عمید، سرپرست تألیف و ویرایش: فرهاد قربانزاده، ناشر: اَشجَع، چاپ نخست، ۱۳۸۹ش.
- ↑ فرهنگ لغت عمید، ذیل واژه «ساقی».
- ↑ دهخدا، لغتنامه ذیل واژه «ساقی».
- ↑ نگاه کنید به خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.
- ↑ سیوطی، الدر المنثور، ذیل کوثر، آیه۱.
- ↑ نگاه کنید به خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۹۴؛ طبری، ذخائر العقبی، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۸۶.
- ↑ نگاه کنید به ابن یمین، دیوان اشعار ابن یمین، ص۳۹-۴۰؛ حافظ شیرازی، دیوان، ص۷۴۳؛ مولوی، کلیات شمس تبریزی، غزل ۳۲۱۳، ص۱۱۸۹؛ عطار نیشابوری، منطق الطیر، ص۲۶.