صاحبة الحصاة
صاحِبَةُ الحَصاة به‌معنای «زن دارای سنگ‌ریزه‌ها»، لقب سه نفر از زنان صدر اسلام، یعنی ام‌غانم، ام‌اسلم و حبابه والبیه است. این زنان هر یک به صورت مجزا ملقب به صاحِبَةُ الحَصاة شدند و این لقب به این دلیل است که سنگ‌ریزه‌هایی برای آن سه نفر بر حقانیت و تعیین امام معصوم، شهادت داده است.[۱]
در برخی منابع آمده است مهجع بن الصلت بن عقبه بن سمعان بن غانم، از نوادگان ام غانم نزد امام حسن عسکری(ع) رفته و شهادت سنگ‌ریزه‌هایی بر حقانیت و امامت آن امام را مشاهده کرده است.[۲]
پانویس
- ↑ نک: بحرانی، مدینة معاجز، موسسة المعارف الاسلامیة، ج۴، ص۲۲۰؛ محلاتی، ریاحین الشریعه، دارالکتب الاسلامیه، ج۳، ص۳۶۱؛ طبرسی، إعلام الوری، دارالکتب الاسلامیه، ص۳۷۲ ؛ امین، أعیان الشیعة، دارالتعارف للمطبوعات، ج۳، ص۴۸۳؛ حسون، أعلام النساء المؤمنات، ۱۳۷۹ش، ص۲۰۸.
- ↑ محلاتی، ریاحین الشریعه، دارالکتب الاسلامیه، ج۳، ص۴۲۲ ؛ حَسّون، أعلام النساء المؤمنات، ۱۳۷۹ش، ص۲۰۷-۲۰۶؛ امین، أعیان الشیعة، دارالتعارف للمطبوعات، ج۳، ص۴۸۳؛ طبرسی، إعلام الوری، دارالکتب الاسلامیه، ص۳۷۲-۳۷۱.
منابع
- امین، محسن، أعیان الشیعة، تحقیق حسن امین، دارالتعارف للمطبوعات، بیروت.
- بحرانی، هاشم بن سلیمان، مدینة معاجز الائمة الاثنی عشر و دلائل الحجج علی البشر، تصحیح عزت‌الله مولائی نیا همدانی و سایرین، موسسة المعارف الاسلامیة، قم.
- طبرسی، فضل بن حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، با مقدمه حسن خرسان، دارالکتب الاسلامیه، تهران.
- حسون، محمد، مشکور، ام‌علی، أعلام النساء المؤمنات، اسوه، تهران، ۱۳۷۹ش.
- محلاتی، ذبیح الله، ریاحین الشریعه در ترجمه بانوان دانشمند شیعه، دارالکتب الاسلامیه، تهران.