این مقاله دربارهٔ فهرستی از کنیه‌ها و لقب‌های امام حسین(ع) است. برای آشنایی با امام حسین(ع)، مدخل امام حسین علیه‌السلام را ببینید.
فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسین(ع) مجموعه لقب‌ها و کنیه‌های امام حسین(ع)، امام سوم شیعیان، که در زیارت‌نامه‌ها و روایات گوناگون در منابع شیعه و سنی ذکر شده است.
در منابع شیعه[۱] و اهل سنت[۲] آمده است که پیامبر(ص) نام «حسین» را بر او نهاد و این نامگذاری به فرمان خداوند انجام شد.[۳] دو نام حسن و حسین معادل شَبَّر و شَبیر (یا شَبّیر)، نام پسران هارون است.[۴] در مناقب ابن‌شهرآشوب آمده است که نام امام حسین(ع) در تورات، شَبِیر و در انجیل طَاب بود.[۵]
القاب و اوصاف امام حسین(ع) را نشان از جایگاه و مقام والای او نزد خدا و پیامبر اکرم(ص) و امامان شیعه دانسته‌اند.[۶]
کنیه‌ها
کنیه حسین بن علی(ع)، اباعبدالله است[۷] که گفته شده پیامبر اکرم (ص) هنگام ولادت بر او نهاد.[۸] برخی اباعبدالله را تنها کنیه او ذکر کرده‌اند.[۹]
ابوعلی،[۱۰] ابُوالشُّهَداء (پدر شهیدان)، ابُوالاَحْرار (پدر آزادگان) و ابُوالمَجَاهِدین (پدر جهادکنندگان) از دیگر کنیه‌های او بیان شده است.[۱۱]
لقب‌ها
در منابع مختلف برای امام حسین(ع) القاب فراوانی نام برده شده[۱۲] که برخی از آنها با القاب امام حسن(ع) برادرش مشترک است؛ مانند سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة (دو سرور جوانان اهل بهشت).[۱۳] ابن‌طلحه شافعی در مطالب السؤول، لقب «سیدا شباب أهل الجنه» را برترین لقب و «زکی» را مشهورتر از دیگر القاب دانسته است.[۱۴]
| شماره | لقب | معنا |
| ۱. | سَیِّدالشُّهَدا[۱۵] | سرور شهیدان |
| ۲. | مِصباحُ الهُدی و سَفینةُ النَجاة[۱۶] | چراغ هدایت و کشتی نجات |
| ۳. | ثارالله[۱۷] | خون خدا |
| ۴. | سَیِّدَ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة [۱۸] | سرور جوانان اهل بهشت |
| ۵. | قَتِیلِ الْعَبَرَات[۱۹] | کشته اشک‌ها |
| ۶. | وَتْرَ الله المَوتُور فی السَّماوات و الاَرْض[۲۰] | یگانه خدا که در آسمان‌ها و زمین، کسی انتقامش را نگرفته |
| ۷. | وِتْر المَوتُور[۲۱] | یگانه‌ای که انتقامش گرفته نشده |
| ۸. | خامس اصحاب کساء[۲۲] | پنجمین تن از اصحاب کساء |
| ۹. | شهید الشّهداء[۲۳] | شهیدِ شهیدان |
| ۱۰. | قتیل الله[۲۴] | کشته خدا (کشته در راه خدا) |
| ۱۱. | قَتیل الکَفَرَة[۲۵] | کشتهٔ کافران |
| ۱۲. | قَتیلِ الاَْدْعِیآءِ[۲۶] | کشته‌شده دشمنان |
| ۱۳. | مظلوم[۲۷]/امام مظلوم[۲۸] | ستم‌دیده / امام ستم‌دیده |
| ۱۴. | َ الْمَظْلُومِ الْمُهْتَضَم [۲۹] | مظلومِ ستم‌دیده |
| ۱۵. | الْقَتِیلِ الْمَظْلُوم[۳۰] | کشته‌شدهٔ ستم‌دیده |
| ۱۶. | الْمَظْلُومِ بِلَا نَاصِر [۳۱] | مظلوم بدون یاور |
| ۱۷. | شهید[۳۲] / امام شهید[۳۳] | به شهادت رسیده |
| ۱۸. | أَسِيرِ الْکُرُبَات[۳۴] | اسیر غم‌ها |
| ۱۹. | رَشید[۳۵] | صاحب رشد |
| ۲۰. | شَهِید کَرْبَلا[۳۶] | |
| ۲۱. | سَاکِن کربلا[۳۷] | |
| ۲۲. | غَریب الغِرَباء[۳۸] | غریبِ غریبان |
| ۲۳. | طَریح الفَجَرَة[۳۹] | دور افکنده شده توسط فاجران (بدکاران) |
| ۲۴. | المَقْتُول بکَرْبَلاء [۴۰] | کشته شده در کربلا |
| ۲۵. | سِبْط رَسُول الله[۴۱] | نوه رسول خدا(ص) |
| ۲۶. | السِّبْط الثّانِی[۴۲] | نوه دوم |
| ۲۷. | سِبطٌ مِن الاَسباط[۴۳] | سبطی از اسباط |
| ۲۸. | السِّبْطِ الْمُنْتَجَب[۴۴] | نواده برگزیده |
| ۲۹. | السبط[۴۵] | نواده |
| ۳۰. | الامام الثالث[۴۶] | امام سوم |
| ۳۱. | بَابُ نَجَاةِ الْأُمَّة[۴۷] | دروازه نجات امت |
| ۳۲. | زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِین[۴۸] | زینت آسمان‌ها و زمین‌ها |
| ۳۳. | الداعی اِلی الله[۴۹] | دعوت کننده به خدا |
| ۳۴. | الدلیل علی الله[۵۰] | دلالت کننده بر خدا |
| ۳۵. | الدلیلُ علی ذاتِ الله[۵۱] | دلالت کننده بر ذات خدا |
| ۳۶. | قَتیل الظَّمَاء[۵۲] | کشتهٔ تشنه |
| ۳۷. | عَزیز الغُرَمَاء[۵۳] | |
| ۳۸. | التّابع لِمَرْضاتِ الله[۵۴] | تابع رضایت و خشنودی خدا |
| ۳۹. | مُبارَک[۵۵] | بابرکت و فرخنده |
| ۴۰. | وَفیّ[۵۶] | بسیار باوفا |
| ۴۱. | امام رضی[۵۷] | امام خشنود |
| ۴۲. | شافع الامة[۵۸] | شفاعت کننده امت |
| ۴۳. | صاحب المحنة الکبری[۵۹] | صاحب ابتلاء و امتحان بزرگ‌تر |
| ۴۴. | عبرة المؤمنین فی دار البلوی[۶۰] | درس عبرت مؤمنان در عالَم امتحان و گرفتاری (دنیا) |
| ۴۵. | طَیِّب[۶۱] | پاک |
| ۴۶. | مُطَهَّر[۶۲] | پاکیزه / پاک شده |
| ۴۷. | بَرّ[۶۳] | نیکوکار |
| ۴۸. | زَکیّ[۶۴] | پاکیزه |
| ۴۹. | سَیِّد[۶۵] | آقا |
| ۵۰. | اَحَدُ الکاظِمَیْن[۶۶] | یکی از دو کاظم (فروبرنده خشم) |
| ۵۱. | خازن الکتاب المسطور[۶۷] | خزانه‌دار کتاب نوشته شده |
| ۵۲. | وَارِثَ التَّوْرَاةِ وَ الْإِنْجِيلِ وَ الزَّبُور[۶۸] | وارث تورات، انجیل و زبور |
| ۵۳. | أَمِینَ الرَّحْمَن[۶۹] | امین رحمان |
| ۵۴. | عَمُودَ الدِّین[۷۰] | ستون دین |
| ۵۵. | بَابَ حِکْمَةِ رَبِ الْعَالَمِین[۷۱] | درب حکمت پروردگار عالَم |
| ۵۶. | شَرِیکَ الْقُرْآن[۷۲] | شریک قرآن |
| ۵۷. | ابْنِ زَمْزَمَ وَ الصَّفَا[۷۳] | فرزند زمزم و صفا |
| ۵۸. | ابْنِ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى[۷۴] | فرزند سدرة المنتهی |
| ۵۹. | ابْنِ جَنَّةِ الْمَأْوَى[۷۵] | فرزند جنّة المأوی |
| ۶۰. | ولی[۷۶] | سرپرست و صاحب اختیار |
| ۶۱. | يَعْسُوبِ الدِّين[۷۷] | پیشوای دین |
| ۶۲. | خَالِصَة الله[۷۸] | پاک‌شدهٔ خداوند |
| ۶۳. | عَیْبَةَ عِلْمِ اللَّه[۷۹] | گنجینه علم خدا |
| ۶۴. | حبیب الله[۸۰] | دوست و حبیب خدا |
| ۶۵. | موضع سر الله[۸۱] | محل رازهای الهی |
| ۶۶. | اَمِین الله[۸۲] | امانت‌دار خدا |
| ۶۷. | سَفِیر الله[۸۳] | فرستاده و پیام‌آور خدا |
| ۶۸. | باب الله[۸۴] | دروازه ورود به بارگاه خدا/باب رحمت پروردگار |
| ۶۹. | صَفِیّ الله[۸۵] | برگزیده خدا |
| ۷۰. | وَلِیّ الله[۸۶] | ولی خدا |
| ۷۱. | خَلِیل الله[۸۷] | دوست خدا |
| ۷۲. | حُجَّة الله [۸۸] | حجت خدا |
| ۷۳. | صَریع العَبْرَة السّاکِبَة[۸۹] | افتادهٔ (کشته) اشکِ جاری شده |
| ۷۴. | مَنْ جُعِلَ الشِّفَاءُ فِي تُرْبَتِه[۹۰] | کسی که خداوند شفا را در خاکِ قبرِ او قرار داد |
| ۷۵. | مَنِ الْإِجَابَةُ تَحْتَ قُبَّتِه[۹۱] | کسی که (محلِّ) اجابتِ دعا در زیرِ بارگاه اوست |
| ۷۶. | مَنْ بَكَتْهُ مَلَائِكَةُ السَّمَاء[۹۲] | کسی که فرشتگانِ آسمان بر او گریستند |
| ۷۷. | مَنْ ذُرِّيَّتُهُ الْأَزْكِيَاء[۹۳] | کسی که خاندانش پاک و مطهّرند |
| ۷۸. | مقتول[۹۴] | کشته شده |
| ۷۹. | اَلشَّهيدُ السَّعيد [۹۵] | شهید سعادتمند |
| ۸۱. | أفضَلُ ثِقاتِ الله [۹۶] | برترین افراد مورد وثوق خداوند و قابل اعتماد در پیشگاه او |
| ۸۲. | اَلمَشغول ليلاً و نهاراً بِطاعة الله [۹۷] | پرداختن در شبانه روز به طاعت الهی |
| ۸۳. | الثاري بنفسه لله[۹۸] | تقدیم کننده جانش برای خدا |
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۷.
- ↑ نگاه کنید به: ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، دار الفکر، ج۱۳، ص۱۷۱ و ج۱۴، ص۱۱۴ و ۱۱۷؛ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۲۴۸.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۳۹۷؛ ابن‌سعد، الطبقات الكبرى، ۱۴۱۰ق، ج۱۰، ص۲۴۴.
- ↑ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج۱۳، ص۱۷۱ و ج۱۴، ص۱۱۷؛ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۰.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۷؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸؛ ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، دار الفکر، ج۱۴، ص۱۱۵، ۱۲۰-۱۲۳.
- ↑ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۳۵.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۲۴۸؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۳۶.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید به: ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸؛ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ نگاه کنید به: شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۷.
- ↑ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۲۴۸.
- ↑ نگاه کنید به: حِمْیری، قرب الاسناد، ۱۴۱۳ق، ص۹۹و۱۰۰؛ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۶۷، ۷۰، ۹۱ و ۱۰۹-۱۱۱.
- ↑ شیخ صدوق، کمال الدین، ۱۳۹۵ق، ج۱،ص۲۶۵؛ بحرانی، مدینة المعاجز، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۵۲.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۷۶؛ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۷۶، ۱۹۵ و ۱۹۶ و۱۹۹.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۱۲.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۱۳؛ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۷۶؛ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۹۹.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۷۶.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۷؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۷.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۷۶؛ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۹۹.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۰۱.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۱۳؛ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۱۸؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۶۶.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۱۳؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸؛ شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۰۱؛ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۱۳؛ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴.
- ↑ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، مکتبة نینوی الحدیثة، ص۲۳۲.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۷؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۴۰۱.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۵۲؛ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۲۷؛ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۲۴۸.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۱۸.
- ↑ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، مکتبة نینوی الحدیثة، ص۲۳۲؛ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۲۴۸؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ شیخ صدوق، الامالی، ۱۳۷۶ش، ص۱۱۵؛ طبری آملی، بشارة المصطفى، ۱۳۸۳ق، ص۱۱۹.
- ↑ شیخ صدوق، عیون اخبار الرضا(ع)، ۱۳۷۸ق، ج۱، ص۵۹.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۱۳.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۱۳.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ص۷۱۴؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ص۷۱۴.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴؛ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، مکتبة نینوی الحدیثة، ص۲۳۲.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴؛ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، مکتبة نینوی الحدیثة، ص۲۳۲.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱؛ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۲۴۸؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱.
- ↑ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۲۴۸؛ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴.
- ↑ اربلی، کشف الغمة، ۱۳۸۱ق، ج۲، ص۴؛ ابن‌طلحه شافعی، مطالب السؤول، ۱۴۱۹ق، ص۲۴۸؛ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، مکتبة نینوی الحدیثة، ص۲۳۲.
- ↑ طبری آملی صغیر، دلائل الامامة، ۱۴۱۳ق، ص۱۸۱.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ سبط بن جوزی، تذکرة الخواص، مکتبة نینوی الحدیثة، ص۲۳۲؛ ابن‌شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۲۳؛ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ص۷۱۴.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۱۳.
- ↑ سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۷۱۲؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۱۳.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۱۳.
- ↑ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۵۴؛ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۱۳.
- ↑ شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۱۱۳.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۷۶؛ ابن‌قولویه، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۱۹۸.
- ↑ شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۳ق، ص۴۹۰؛ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۷.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۷.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ ابن‌مشهدی، المزار الکبیر، ۱۴۱۹ق، ص۴۹۸.
- ↑ محدثی، فرهنگ عاشورا، ۱۳۷۶ش، ص۶۱.
- ↑ ابن شهر آشوب،مناقب آل ابی طالب،۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن شهر آشوب،مناقب آل ابی طالب،۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن شهر آشوب،مناقب آل ابی طالب،۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
- ↑ ابن شهر آشوب،مناقب آل ابی طالب،۱۳۷۹ق، ج۴، ص۷۸.
منابع
- ابن‌سعد، محمد بن سعد، الطبقات الكبرى، تحقیق محمد عبدالقادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۰ق/۱۹۹۰م.
- ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، قم، علامه، چاپ اول، ۱۳۷۹ق.
- ابن‌طلحه شافعی، محمد بن طلحه، مَطالِبُ السَؤول فی مناقب آل الرسول، بیروت، مؤسسه البلاغ، چاپ اول، ۱۴۱۹ق/۱۹۹۹م.
- ابن‌عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینة دمشق، تحقیق علی شیری، دار الفکر، بی‌تا.
- ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تحقیق و تصحیح عبدالحسین امینی، نجف اشرف، دار المرتضویة، چاپ اول، ۱۳۵۶ش.
- ابن‌مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، تحقیق و تصحیح جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
- اربلی، علی بن عیسی، کشف الغمة فی معرفة الأئمة، تبریز، انتشارات بنی‌هاشم، چاپ اول، ۱۳۸۱ق.
- بحرانی، سید هاشم بن سلیمان، مدینة معاجز الأئمة الإثنی عشر، قم، مؤسسة المعارف الإسلامیة، ۱۴۱۳ق.
- حِمْیری، عبدالله بن جعفر، قرب الاسناد، قم، مؤسسه آل البیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- سید بن طاووس، علی بن موسی، اقبال الاعمال، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
- سبط بن جوزی، یوسف بن قزاوغلی، تذکرة الخواص، تهران، مکتبة نینوی الحدیثة، بی‌تا.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، چاپ ششم، ۱۳۷۶ش.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، عیون اخبار الرضا(ع)، تحقیق و تصحیح مهدی لاجوردی، تهران، نشر جهان، چاپ اول، ۱۳۷۸ق.
- شیخ صدوق، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، تهران، دارالکتب الاسلامیة، چاپ دوم، ۱۳۹۵ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، تهذیب الاحکام، تحقیق حسن موسوی خرسان، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
- شیخ مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعة، قم، کنگره جهانى هزاره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- طبری آملی، عمادالدین محمد بن ابوالقاسم، بشارة المصطفى لشیعة المرتضی، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ اول، ۱۳۸۳ق.
- طبری آملی صغیر، محمد بن جریر، دلائل الامامة، قم، بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۳ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
- محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، قم، نشر معروف، ۱۳۷۶ش.