صادقین
صادقَین لقبی است برای امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع)؛[۱] همانگونه که به این دو امام، «باقرَیْن» نیز گفته میشود.[۲] آزادی بیشتری که این دو امام نسبت به دیگر ائمه در ترویج فرهنگ شیعی داشتند، دوران ویژهای با نام عصر صادقین رقم زد؛ دورهای که آن را تأثیرگذارترین دوره در تاریخ حدیث شیعه دانستهاند.[۳] برخی از این شرایط که توسط محققان نامبرده شده عبارت است از:
- توسعه تشیع در قلمرو جغرافیایی و افراد [۴]
- پدید آمدن نخستین نگاشتههای حدیثی که به اصول معروف شدند.[۵]
- پایهگذاری بنای علم رجال شیعی توسط امامین صادقین(ع).[۶]
- توسعه و شکوفایی مکتب اهلبیت(ع) و تبدیل شدن آن به مرجع فکری، روحی و اجتماعی برای مسلمانان.[۷]
- ظهور گروهی به نام غُلات که عقائدی افراطی و باطل درباره امامان شیعه داشتند.[۸]
پانویس
- ↑ قهپایی، مجمع الرجال، ۱۳۶۴ش، ج۷، ص۱۹۵.
- ↑ طریحی، جامع المقال، ۱۴۳۲ق، ص۱۸۵.
- ↑ علیهم/ «نگاهی به وضعیت حدیث در عصر صادقین (علیهما السلام)»، وبگاه ثقلین.
- ↑ المدوح، تاريخ الفقه الامامي: من البداية الى القرن الثامن الهجري، ۱۴۳۸ق، ص۸۶.
- ↑ طباطبایی، علوم حدیث شیعه، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۵۹.
- ↑ .بخش تاریخ پژوهشکده حوزه و دانشگاه، تاریخ التشیع، ۱۴۳۵ق، ص۶۳۶.
- ↑ برکه الشامی، «الامام السجاد(علیهالسلام) و دوره الریادی فی مواجهه الانحراف السلطه»، ص۴۰۵.
- ↑ طباطبایی، علوم حدیث شیعه، ۱۳۸۸ش، ج۱، ص۵۹.
منابع
- بخش پژوهشهای حوزه و دانشگاه، تاریخ التشیع، ترجمه عباس الاسدی، تهران، مجمع جهانی اهلالبیت، چاپ اول، ۱۴۳۵ق.
- برکه الشامی، سید حسین، «الامام السجاد(علیهالسلام) ودوره الریادی فی مواجه انحراف السلطه»، مجموعه مقالات المؤتمر العالمی للامام السجاد(علیهالسلام)، تهران، مجمع جهانی اهلالبیت، چاپ اول، ۱۴۳۶ق.
- طباطبایی، سید محمد کاظم، تاریخ حدیث شیعه، قم، دانشگاه علوم حدیث، چاپ اول، ۱۳۸۸ش.
- طریحی، فخرالدین، جامع المقال فیما یتعلق باحوال الحدیث والرجال، بیروت، مؤسسه التاریخ العربی، چاپ اول، ۱۴۳۲ق.
- قهپایی، عنایهالله، مجمع الرجال، تحقیق علامه ضیاءالدین، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۳۶۴ش.
- المدوح، مرتضی جواد، تاريخ الفقه الامامي: من البداية الى القرن الثامن الهجري، كربلاء: العتبة الحسينية المقدسة، چاپ اول، ۱۴۳۸ق.
- «نگاهی به وضعیت حدیث در عصر صادقین (علیهما السلام)»، وبگاه ثقلین، تاریخ درج مطلب: ۱۰ اسفند ۱۳۹۴ش، تاریخ بازدید: ۲ اسفند ۱۴۰۱ش.