دعا: تفاوت میان نسخه‌ها

دعا (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۱

۹ بایت حذف‌شده ، ‏۲۷ ژوئن ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - '{{یادداشت |' به '{{یاد|'

Image-reviewer، abusefilter، autopatrolled، botadmin، دیوان‌سالاران، eliminator، import، مدیران رابط کاربری، ipblock-exempt، movedable، oversight، patroller، reviewer، rollbacker، مدیران، translationadmin

۹٬۴۳۸

ویرایش

@@ خط ۳۳: / خط ۳۳: @@
 * خواندن خداوند به اسمای نیکوی او:<ref>سوره اعراف، آیه۱۸۰.</ref> [[ سید محمدحسین طباطبائی|
 علامه طباطبایی]] خواندن خداوند با نامی نیکو از اسما او مناسب با خواسته انسان را از آداب دعا نامیده است؛ به عنوان مثال هنگامی که دعا کننده، درصدد جلب رضایت و رحمت الهی باشد، باید خدا را با اسم رب که از عام‌ترین اسمای الهی برانگیزاننده صفت رحمت الهی است، بخواند.<ref>علامه طباطبائی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۸، ص۳۳۴؛ ج۸، ص۲۷۲-۲۷۳؛ ج۲، ص۴۴۶؛ ج۱۴، ص۸.</ref>
-* خواندن پروردگار با تضرع و در نهان:<ref>سوره اعراف، آیه۵۵.</ref> [[فخر رازی]] در تفسیر آیه ۵۵ [[سوره اعراف]] تحقق اصل دعا را هنگامی می‌داند که بنده هم فقر و ناتوانی خود و هم عزت ربوبی و صفات کمالیه خداوند را بشناسد.<ref>فخررازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۴، ص۲۸۰.</ref>چنان‌چه کسی که خواهان بی نیازی است خداوند را با نام های غنی و عزیز و قادر و کسی که بیمار است خداوند را با نام های شافی و مُعافی(عافیت بخش) و مانند آن صدا می‌زند.  <ref>طباطبایی، الميزان في تفسير القرآن، منشورات اسماعيليان ج۸، ص۳۵۳.</ref> {{یادداشت |فمن يسأل الله الغنى...إنما يدعوه بأسمائه : الغني والعزيز والقادر مثلا ، والمريض الذي يتوجه إليه لشفاء مرضه يقول : يا شافي يا معافي يا رءوف يا رحيم ارحمني واشفني}}
+* خواندن پروردگار با تضرع و در نهان:<ref>سوره اعراف، آیه۵۵.</ref> [[فخر رازی]] در تفسیر آیه ۵۵ [[سوره اعراف]] تحقق اصل دعا را هنگامی می‌داند که بنده هم فقر و ناتوانی خود و هم عزت ربوبی و صفات کمالیه خداوند را بشناسد.<ref>فخررازی، تفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۱۴، ص۲۸۰.</ref>چنان‌چه کسی که خواهان بی نیازی است خداوند را با نام های غنی و عزیز و قادر و کسی که بیمار است خداوند را با نام های شافی و مُعافی(عافیت بخش) و مانند آن صدا می‌زند.  <ref>طباطبایی، الميزان في تفسير القرآن، منشورات اسماعيليان ج۸، ص۳۵۳.</ref> {{یاد|فمن يسأل الله الغنى...إنما يدعوه بأسمائه : الغني والعزيز والقادر مثلا ، والمريض الذي يتوجه إليه لشفاء مرضه يقول : يا شافي يا معافي يا رءوف يا رحيم ارحمني واشفني}}
 * خواندن پروردگار از سر بیم و امید:<ref>سوره اعراف، آیه ۵۶.</ref> در تفسیر آیه ۵۶ سوره اعراف، مراد از خوف را بیم عقاب پروردگار و ردّ دعا به سبب کاستی اعمال و عدم شایستگی و مراد از طمع را امید به پاداش پروردگار و فضل او ذکر کرده‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۶۶۲؛  فیض کاشانی، تفسير الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۲۰۶.</ref>
 در [[جامع حدیثی|جوامع روایی]] آداب متعددی برای دعا وارد شده است. [[وضو|وضو ساختن]]، روبه [[قبله]] آوردن، [[نماز]] گزاردن قبل از دعا، شروع دعا با الفاظی مانند [[بسم الله الرحمن الرحیم| بسمله]]، [[حمد]] و ثنای خدا و [[صلوات]] بر محمد و آل محمد، خواندن پروردگار با صدای آهسته، یاد کردن نعمت‌ها و [[شکر]] و سپاس خداوند، اقرار به [[گناه]]، مقدم داشتن دیگران در دعا، [[توسل]] به [[اهل‌البیت علیهم‌السلام اهل بیت(ع)]] و پایان رساندن دعا با جمله «‌ماشاءالله لاحول و لاقوة الا بالله» از جمله آداب دعا معرفی شده است.<ref>نهج البلاغه (صبحی صالح)، ۱۴۱۴ق، خطبه۱۷۶؛ الصحیفة