پرش به محتوا

روضة النبی

رَوْضَةُ النَّبی، روضهٔ مُطَهّره و روضهٔ شَریفه بخشی میان منبر و حجره نبوی در مسجدالنبی است که پیامبر(ص) آن‌را باغی از باغ‌های بهشتی توصیف کرده است. زائران در این مکان به عبادت می‌پردازند و به‌سبب اهمیت عبادت در این مکان، همواره در آن، ازدحام وجود دارد و ورود به روضه به صورت نوبتی انجام می‌شود.

موقعیت روضةالنبی در بخش جنوبی مسجدالنبی

روضةالنبی میان منبر و حجره نبوی است و محراب، محل نمازخواندن پیامبر نیز در آن قرار گرفته است. روضه در جنوب شرقی مسجدالنبی قرار دارد و محدوده آن، از شرق به خانه پیامبر، از جنوب به دیوار مسجدِ زمانِ پیامبر و از غرب به منبر منتهی می‌شود. بیشتر عالمان شیعه بر این باورند که حضرت فاطمه(س) در روضه دفن شده است. هم‌چنین منبر پیامبر(ص)، که حضرت محمد(ص) بر خطبه می‌خواند و نیز مجموعه‌ای از ستون‌های مسجدالنبی در روضه قرار دارند.

محراب پیامبر اسلام که در روضه شریفه قرار دارد[۱]

اهمیت روضةالنبی

روضةالنبی بخشی از مسجدالنبی است.[۲] این مکان میان منبر و خانه پیامبر قرار گرفته و طبق روایتی، پیامبر آن را «رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ؛ باغی از باغ‌های بهشت» توصیف کرده است.[۳] در روایات شیعه سفارش شده حضرت فاطمه از روضةالنبی زیارت شود.[۴] اهل‌سنت هم خواندن نماز مستحبی در این مکان را بافضیلت‌تر دیگر جاهای مسجدالنبی می‌دانند.[۵]

روضةالنبی به «روضه مُطَهّره» و «روضه شَریفه» نیز شناخته می‌شود.[۶] طول آن ۲۲ متر، عرض آن ۱۵ متر[۷] و مساحت همه آن حدود ۳۳۰ متر مربع است.[۸] زائرانِ بسیاری مایل به خواندن نماز در آن هستند.[۹] ازاین‌رو مسئولان مسجدالنبی محدودیت‌هایی برای رفتن به روضه قرار داده‌اند. مثلاً افراد باید به‌صورت گروهی یا فردی برای رفتن به روضه ثبت‌نام کنند و در ساعت‌های مشخص‌شده وارد روضه شوند. براساس آمار کشور عربستان، در سال ۲۰۲۴ میلادی، بیش از ده میلیون زائر توانسته‌اند وارد روضه شریفه شوند. [۱۰]

تفسیر حدیث پیامبر درباره روضةالنبی

عالمان در تفسیر این روایت پیامبر که «روضةالنبی باغی از باغ‌های بهشت است» دیدگاه‌های متفاوتی دارند؛[۱۱] از جمله:

  • عبادت در این مکان سبب ورود به بهشت و دست‌یابی به باغی از باغ‌های بهشتی می‌شود.[۱۲]
  • پشت‌بام روضه منوره
    منظور پیامبر همان معنای ظاهری آن است؛[۱۳] یعنی زمینِ میان منبر و خانه پیامبر، واقعاً، قطعه‌ای از بهشت است و در آخرت به آن منتقل می‌شویم.[۱۴]

محدوده

روضةالنبی در سمت جنوبِ شرقی مسجد و رو به قبله قرار گرفته است.[۱۵] پیامبر محدوده روضه شریفه را در سمت شرقی خانه خود و در سمت غربی منبر خود قرار داده است.[۱۶] در سمت جنوب نیز دیوار مسجد زمان پیامبر که محراب پیامبر در آن قرار گرفته، مرز روضه شریفه است.[۱۷] شیعیان معتقدند روضه در سمت شمال، به چهارمین ستون از سمت محراب منتهی می‌شود که یک ستون بیشتر از اندازه‌ای است که اهل‌سنت ذکر کرده‌اند.[۱۸]

نقشهٔ داخل ضریح پیامبر(ص) که نشان می‌دهد از حجره پیامبر تا دیوار غربیِ ضریح، جزو روضه شریفه است

ضریح پیامبر

پس از تغییرات و بازسازی‌های مسجد، بخشی از روضه در درون ضریح پیامبر قرار گرفت و دسترسی به آن برای زائران امکان‌پذیر نیست.[۱۹] ولید بن عبدالملک، خلیفه اموی (حکومت: ۸۶ق-۹۶ق) در اطراف حجره پیامبر، دیوارهایی ساخت که برای شبیه‌نشدن به کعبه دارای پنج ضلع بود.[۲۰] در این توسعه، خانه پیامبر(ص) در درون مسجدالنبی قرار گرفت.[۲۱] رسول جعفریان، مورخ نوشته است در سال ۶۶۸ق، بَیْبَرْس دیواره مُشبّکی به‌صورت ضریح در اطراف این پنج‌ضلعی ساخت که باعث شد خانه حضرت فاطمه(س) و بخشی از روضه شریفه داخل آن قرار بگیرد.[۲۲]

قبر حضرت فاطمه زهرا(س)

منبر پیامبر که در روضه شریفه قرار دارد

دربارهٔ محل دفن حضرت فاطمه(س) بحث هست: شیخ مفید در کتاب المُقْنَعه می‌گوید فاطمه(س) در روضة النَّبی دفن شده است.[۲۳] به گفتهٔ شیخ طوسی محدث شیعه، بیشتر عالمان شیعه همین اعتقاد را دارند.[۲۴] امین‌الاسلام طَبْرسی، مفسر و متکلم قرن ششم قمری[۲۵] و ابن‌شهرآشوب، مفسر و محدث قرن ششم قمری،[۲۶] می‌گویند این احتمال هم هست فاطمه(س) در خانه خودش دفن شده باشد. شیخ طوسی این دو احتمال را به‌اندازهٔ هم قوی شمرده است.[۲۷] علامه مجلسی گفته این دو احتمال قابل‌جمع هستند؛ زیرا به اعتقاد وی، روضه شامل خانه فاطمه(س) نیز می‌شود.[۲۸]

محراب پیامبر و ستون‌های داخل روضه

مجموعه‌ای از ستون‌ها در مسجدالنبیِ زمان پیامبر و در داخل روضه وجود داشته که هرکدام نام[۲۹] و واقعه تاریخی مخصوص به خود را دارد.[۳۰] این ستون‌ها در زمان پیامبر اسلام از تنه نخل بود. در بازسازی‌ها دقیقاً در همان مکان، ستون‌هایی از سنگ ساخته شد.[۳۱] یکی از مکان‌هایی که در درون روضه شریفه قرار دارد محراب پیامبر اسلام است.[۳۲] محراب در نزدیکی منبر پیامبر قرار گرفته[۳۳] و حضرت محمد(ص) در آنجا نماز می‌خوانده و اصحاب به ایشان اقتدا می‌کردند.[۳۴] این محراب در زمان پیامبر، مانند محراب‌های فعلی، توخالی نبود؛ بلکه مانند دیوار بود و بعدها در زمان ولید بن عبدالملک به شکل محراب‌های کنونی درآمد.[۳۵]

پانویس

  1. خلیلی،‌ موسوعة العتبات المقدسة، ۱۹۸۷م، ج۳، ص۳۲۸.
  2. «الروضة الشریفة»، المدینه.
  3. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۵۳.
  4. شهید اول، المزار، ۱۴۱۰ق، ص۲۰.
  5. «الروضة الشریفة»، الهیئة العامة للعنایة بشوون المسجد الحرام و المسجد النبوی.
  6. جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۱۵.
  7. «الروضة الشریفة»، الهیئة العامة للعنایة بشوون المسجد الحرام و المسجد النبوی.
  8. «الروضة الشریفة»، الهیئة العامة للعنایة بشوون المسجد الحرام و المسجد النبوی.
  9. الأنصاری، عمارة و توسعة المسجد النبوی الشریف، ۱۹۹۶م، ص۶۷.
  10. «الروضة الشریفة»، الهیئة العامة للعنایة بشوون المسجد الحرام و المسجد النبوی.
  11. «الروضة الشریفة»، اسلام ویب.
  12. مجلسی، ملاذ الأخیار، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۲۰.
  13. مجلسی، ملاذ الأخیار، ۱۴۰۶ق، ج۹، ص۲۰.
  14. «الروضة الشریفة»، اسلام ویب.
  15. جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۱۵.
  16. کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۵۵۳.
  17. «الروضة الشریفة»، اسلام ویب.
  18. جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۱۷.
  19. الأنصاری، عمارة و توسعة المسجد النبوی الشریف، ۱۹۹۶م، ص۶۶.
  20. الأنصاری، عمارة و توسعة المسجد النبوی الشریف عبر التاریخ، ۱۹۹۶م، ص۶۳.
  21. ابن‌کثیر دمشقی‏، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۹، ص۷۵.
  22. جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ۱۳۸۷ش، ص۲۴۳.
  23. شیخ مفید، المقنعة، ۱۴۱۳ق، ص۴۵۹.
  24. شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۱۱.
  25. طبرسی، تاج الموالید، ۱۴۲۲ق، ص۸۰.
  26. ابن شهر آشوب، مناقب، ۱۳۷۹ش، ج۳، ص۳۶۵.
  27. شیخ طوسی، تهذیب الاحکام، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۹.
  28. مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۱۹۳.
  29. «أساطین المسجد النبوی من شواهد السیرة النبویة»، وکالة الأنباء السعودیة.
  30. «ما هی "الأساطین" التی ارتبطت بتاریخ المسجد النبوی»، العربیه.
  31. القرشی، «ما هی "الأساطین" التی ارتبطت بتاریخ المسجد النبوی»، العربیه.
  32. خلیلی،‌ موسوعة العتبات المقدسة، ۱۹۸۷م، ج۳، ص۳۲۸.
  33. «ماذا تعرف عن المحراب النبوی بالروضة الشریفة؟»، العربیه.
  34. صبری باشا، موسوعة مرآة الحرمين الشريفين وجزيرة العرب ۲۰۰۴م، ج۳، ص۳۶.
  35. جمعی از نویسندگان، مفاهیم اسلامیه، ج۱، ص ۲۷۳.

منابع

  • ابن‌کثیر دمشقی‏، اسماعیل بن عمر، البدایة و النهایة، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق.
  • «أساطین المسجد النبوی من شواهد السیرة النبویة»، وکالة الأنباء السعودیة، تاریخ بازدید: ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ق.
  • الأنصاری، ناجی محمد، عمارة و توسعة المسجد النبوی الشریف عبر التاریخ، مدینه، نادی المدینه المنوره، ۱۹۹۶م.
  • جعفریان، رسول، آثار اسلامی مکه و مدینه، تهران، مشعر، ۱۳۸۷ش.
  • جمعی از نویسندگان، مفاهیم اسلامیه، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا.
  • خلیلی،‌ جعفر، موسوعة العتبات المقدسة، بیروت، مؤسسة الأعلمي، ۱۹۸۷م
  • «الروضة الشريفة»، اسلام ویب، تاریخ درج مطلب: ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۶م، تاریخ بازدید: ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ق.
  • «الروضة الشریفة»، الهیئة العامة للعنایة بشوون المسجد الحرام و المسجد النبوی، تاریخ بازدید: ۱۶ فروردین ۱۴۰۴ش.
  • «الروضة الشريفة»، المدینه، تاریخ بازدید: ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ق.
  • شهید اول، محمد بن مکی، المزار فی کیفیة زیارات النبی و الأئمة(ع)، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
  • شیخ طوسی، محمد بن حسن‏، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت‏، مؤسسة فقه الشیعه، ۱۴۱۱ق.
  • شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعة، قم، کنگره جهانی هزاره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
  • صبری باشا، ایوب، موسوعة مرآة الحرمین الشریفین و جزیرة العرب ترجمه ماجده معروف، حسین مجیب المصری، عبدالعزیز عوض، قاهره، دارالآفاق العربیة، ۲۰۰۴م.
  • طبرسی، فضل بن حسن‏، تاج الموالید، بیروت، دارالقاری‏، ۱۴۲۲ق.
  • القرشی، حامد، «ماذا تعرف عن المحراب النبوي بالروضة الشريفة؟»،‌ العربیه، تاریخ درج مطلب: ۲۰ فوریه ۲۰۲۲م، تاریخ بازدید: ۱۴ اسفند ۱۴۰۳ق.
  • کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق و تصحیح: علی‌اکبر غفاری، محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.
  • مجلسی، محمدباقر، بحار الأنوار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی‏، ۱۴۰۳ق.
  • مجلسی، محمدباقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، محقق و مصحح: مهدی رجائی‌، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۶ق.