رشوه

رشوه عمل حرامی که در اصطلاح فقهی به‌معنای دادن مال به قاضی برای تغییر حکم حق به باطل یا دادن حکم باطل به‌جای حق است. البته درباره تعریف دقیق فقهی آن اختلاف‌نظر وجود دارد. برخی تعریف لغوی را که شامل دادن مال به قاضی و کارمند است، مصداق رشوه دانسته‌اند.

کلمه رشوه در قرآن ذکر نشده، اما در روایات فراوانی به آن اشاره شده است. از جمله در روایتی از پیامبر(ص) رشوه دادن و گرفتن آن و همچنین واسطه گری برای رشوه مورد لعن و نفرین دانسته شده است. روایات دیگری نیز آن را در حد کفر و شرک دانسته‎ است. برخی دیگر از روایات رشوه را از مصادیق مال حرام و سُحت دانسته‌اند.

رشوه از نگاه برخی منحصر به دادن مال نیست؛ بلکه شامل هر عملی است که در رأی قاضی یا عملکرد یک کارمند تاثیرگذار باشد از تملق‌گویی تا خیاطی لباس و... .

رشوه‌گیرنده مالک مال رشوه‌ای نیست و باید آن را برگرداند.

منابع

• حسینی شاهرودی، سید علی، محاضرات فی فقه الجعفری، قم،‌ دار الکتاب الإسلامی، بی‎تا.
• حر عاملی، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، بیروت،‌ دار احیاء التراث العربی، ۱۳۷۶ش.
• عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر عیاشی، تهران، المکتبة العلمیة الإسلامیة، ۱۳۶۳ش.
• طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم، عروة الوثقی، قم، مؤسسة النشر الإسلامی، ۱۴۱۷ق.
• طباطبایی قمی، تقی، عمدة المطالب فی التعلیق علی المکاسب، قم، محلاتی، ۱۳۷۱ش.
• کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران،‌ دار الکتب الاسلامیة، ۱۳۶۷ش.
• مجلسی، محمدباقر، بحارالأنوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق.
• نجفی، حسن، جواهر الکلام، بیروت،‌ دار إحیاء التراث العربی، بی‎تا.