پرش به محتوا

آمیزش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
P.motahari (بحث | مشارکت‌ها)
P.motahari (بحث | مشارکت‌ها)
خط ۲۲: خط ۲۲:
==حصول جنابت با آمیزش==
==حصول جنابت با آمیزش==
{{همچنین|جنابت}}
{{همچنین|جنابت}}
به فتوای فقیهان، آمیزش چه از جلو باشد یا از پشت، موجب جنابت می‌شود.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷.</ref>آمیزش مرد با مرد و همچنین آمیزش با حیوان نیز سبب جنابت می‌شود.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷و۲۶۸.</ref> آمیزش و حصول جنابت [[احکام شرعی|احکامی]] دارند؛ ازجمله [[حرام|حرام‌بودن]] لمس‌کردن خط [[قرآن]]، اسم خدا و بنابر [[احتیاط واجب]] نام‌های [[امامان]]، ماندن در [[مسجد|مسجدها]] و خواندن [[سوره|سوره‌هایی]] از قرآن که [[سجده واجب قرآن|سجده واجب]] دارند.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۹.</ref> کسی که آمیزش کرده است، اگر دخول حداقل به اندازه ختنه‌گاه صورت گرفته باشد، برای خواندن [[نماز]] و گرفتن [[روزه]] باید [[غسل جنابت]] به جا آورد.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۷۳.</ref>
به فتوای فقیهان، آمیزش چه از جلو باشد یا از پشت، موجب جنابت می‌شود.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷.</ref>آمیزش مرد با مرد و همچنین آمیزش با حیوان نیز سبب جنابت می‌شود.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷و۲۶۸.</ref> آمیزش و حصول جنابت [[احکام شرعی|احکامی]] دارند؛ ازجمله [[حرام|حرام‌بودن]] لمس‌کردن خط [[قرآن]]، اسم خدا و بنابر [[احتیاط واجب]] نام‌های [[امامان]]، ماندن در [[مسجد|مسجدها]] و خواندن [[سوره|سوره‌هایی]] از قرآن که [[سجده واجب قرآن|سجده واجب]] دارند.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۹.</ref> کسی که آمیزش کرده است، اگر دخول حداقل به اندازه ختنه‌گاه صورت گرفته باشد،<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷.</ref> برای خواندن [[نماز]] و گرفتن [[روزه]] باید [[غسل جنابت]] به جا آورد.<ref>بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۷۳.</ref>


==برخی احکام آمیزش==
==برخی احکام آمیزش==

نسخهٔ ‏۱۹ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۰۱


تعریف و جایگاه فقهی

در فقه از آمیزش با نام‌هایی چون جِماع، مُواقعه، وَطْی و دخول یاد می‌شود که به معنای نزدیکی‌کردن جنسی انسانی با انسان دیگر یا با حیوان است.[۱] احکام آمیزش در بسیاری از بخش‌های فقه همچون طهارت، روزه، اعتکاف، حج، ازدواج، طلاق، ظِهار، ایلاء و حدود مطرح می‌شود.[۲]

انواع آمیزش

آمیزش از نظر فقهی به سه قسم آمیزش حلال، آمیزش شُبهه‌دار و آمیزش حرام تقسیم می‌‌شود که احکام متفاوتی دارند.[۳]

آمیزش حلال

آمیزشی که پس از فراهم‌شدن اسباب شرعی آن، صورت می‌گیرد، آمیزش حلال است. اسباب شرعی آمیزش حلال عبارت‌است از: ازدواج دائم، ازدواج موقت، مِلکیّت (صاحب کنیزبودن) و تحلیل (حلال‌کردن استفاده جنسی از کنیز خود برای دیگری).[۴]

آمیزش شبهه‌دار

آمیزش مرد و زن، به این گمان که اسباب شرعی آمیزش محقق شده است، آمیزش شبهه‌دار یا در اصطلاح فقه وطی به شبهه (نزدیکی جنسی اشتباهی) نامیده می‌شود؛ مانند زمانی که مردی به اشتباه با زنی که گمان می‌کند همسر او است، آمیزش کند.[۵]

به فتوای فقها آمیزش شبهه‌دار مجازات حد ندارد.[۶] همچنین در آن زن باید عده نگه دارد[۷] و مَهرالمثل به زن تعلق می‌گیرد.[۸] البته به گفته صاحب‌جواهر اگر اشتباه فقط از سوی مرد باشد، یعنی زن بداند که با او مَحرم نیست، مهرالمثل ندارد.[۹]

آمیزش حرام

آمیزشی که بدون تحقق اسباب شرعی و از روی آگاهی و با اختیار صورت می‌گیرد، آمیزش حرام نام دارد.[۱۰] برخی از مصداق‌های آمیزش حرام عبارت است از: زِنا، لِواط، مُساحقه، آمیزش با حیوان، آمیزش در حالاتی چون حیض، نفاس، روزه و اِحرام.[۱۱]

حصول جنابت با آمیزش

به فتوای فقیهان، آمیزش چه از جلو باشد یا از پشت، موجب جنابت می‌شود.[۱۲]آمیزش مرد با مرد و همچنین آمیزش با حیوان نیز سبب جنابت می‌شود.[۱۳] آمیزش و حصول جنابت احکامی دارند؛ ازجمله حرام‌بودن لمس‌کردن خط قرآن، اسم خدا و بنابر احتیاط واجب نام‌های امامان، ماندن در مسجدها و خواندن سوره‌هایی از قرآن که سجده واجب دارند.[۱۴] کسی که آمیزش کرده است، اگر دخول حداقل به اندازه ختنه‌گاه صورت گرفته باشد،[۱۵] برای خواندن نماز و گرفتن روزه باید غسل جنابت به جا آورد.[۱۶]

برخی احکام آمیزش

به فتوای مراجع تقلید، احکام آمیزش زمانی محقق می‌شود که در آن دخول حداقل به مقدار ختنه‌گاه صورت گرفته باشد.[۱۷] برخی از احکام آمیزش به نقل از کتاب‌های فقهی به شرح زیر است:

  • در ازدواج دائم ترک آمیزش به مدت بیش از چهار ماه حرام است.[۱۸]
  • آمیزش با حیوان حرام است و مجازات تعزیر دارد.[۱۹]
  • آمیزش با زنی که به سن بلوغ نرسیده است، حرام است.[۲۰]
  • مکروه است که مسافر، در شب با همسرش آمیزش داشته باشد.[۲۱]
  • آمیزش با همسر از پشت جایز است؛ اما کراهت شدید دارد.[۲۲]
  • آمیزش مرد با مرد که لِواط نامیده می‌شود و آمیزش زن با زن که سُحق (مُساحقه) نام دارد، حرام است.[۲۳]
  • اگر مرد با مردی دیگر آمیزش کند، یعنی لواط انجام دهد، حرام است با مادر، خواهر یا دختر او ازدواج کند.[۲۴]
  • آمیزش در مواقعی چون شب‌های دوشنبه، سه شنبه، پنجشنبه و جمعه و ظهر پنج‌شنبه و عصر جمعه مستحب است.[۲۵]

جستارهای وابسته

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

  • هاشمی شاهرودی، سید محمود، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، قم، موسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، ۱۳۸۲ش.
  • طباطبائی یزدی، سید محمدکاظم، العروة الوثقی، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق.
  • نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تحقیق محمود قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، بی‌تا.
  • نجفی، محمد حسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، دار احیاءالثراث العربی، بیروت، ۱۴۰۴ق.
  • یزدی طباطبایی، سید کاظم، العروه الوثقی فیما تعم به البلوی، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۱۹ق.
  • یزدی طباطبایی، سیدکاظم، العروة الوثقی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی.


  1. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.
  2. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.
  3. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.
  4. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.
  5. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۱.
  6. محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۵.
  7. محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۵.
  8. طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۸۰۸.
  9. نجفی، جواهر الکلام، ، ج۳۲، ص۳۷۸-۳۷۹.
  10. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۲.
  11. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۹۰ش، ج۱، ص۱۶۲.
  12. بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷.
  13. بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷و۲۶۸.
  14. بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۹.
  15. بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷.
  16. بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۷۳.
  17. نگاه کنید به بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۲۶۷.
  18. محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۱۴؛ شهید ثانی، الروضة البهیه، ۱۴۱۰ق، ج۵، ص۱۰۴.
  19. شهید اول، القواعد و الفوائد، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۷۵.
  20. محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۱۴.
  21. محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۱۴.
  22. محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۱۴.
  23. علامه حلی، مختلف الشیعه،۱۴۱۳ق، ج۹، ص۱۸۹؛ محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۴۶.
  24. بنی‌هاشمی خمینی، توضیح المسائل مراجع، ۱۳۹۲ش، ج۲، ص۶۱۱.
  25. یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۸۰۱.