وضوی جبیرهای
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
 | این مقاله یک نوشتار توصیفی درباره یک مفهوم فقهی است و نمیتواند معیاری برای اعمال دینی باشد. برای اعمال دینی به منابع دیگر مراجعه کنید. |
وضوی جبیرهای نوع خاصی از وضو است که هنگام وجود زخم یا شکستگی در اعضای وضو (صورت، دستها، سر یا پاها) انجام میشود.[۱] در این حالت، به جای شستن یا مسح مستقیم عضوِ آسیبدیده، با دستِ تر بر روی جَبیره (پارچه یا هر چیزی که با آن زخم را میبندند).[۲] کشیده میشود.[۳] این روش تنها زمانی جایز است که باز کردن جبیره مشکلساز باشد، ریختن آب بر زخم مضر باشد یا امکان شستشوی مستقیم وجود نداشته باشد.[۴]
جُستارهای وابسته
پانویس
منابع
- فلاحزاده، محمدحسین، احکام دین، تهران، مشعر، ۱۳۹۰ش.
- فلاحزاده، محمدحسین، درسنامه احکام مبتلا به حجاج، تهران، مشعر، ۱۳۸۹ش.