مس میت
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
 | این مقاله یک نوشتار توصیفی درباره یک مفهوم فقهی است و نمیتواند معیاری برای اعمال دینی باشد. برای اعمال دینی به منابع دیگر مراجعه کنید. |
این مقاله دربارهٔ مس میت است. برای آشنایی با غُسلی به همین نام غسل مس میت را ببینید.
مَسّ مَیِّت به معنای لمس کردن میت (انسان مرده) است.[۱] از مس میت در باب احکام طهارت کتاب‌های فقهی سخن گفته می‌شود.[۲]
احکام مرتبط با مس میت
- به فتوای فقیهان شیعه، تماس با بدن انسان مرده در صورتی موجب وجوب غسل می‌شود که بدن میت سرد شده باشد و تماس با آن، قبل از غسل میت باشد.[۳]
- لمس بدن معصوم، شهید در معرک و کسی که پیش از اجرای حد یا قصاص غسل میت کرده، موجب غسل مس میت نمی‌شود.[۴] البته برخی از فقیهان احتمال داده‌اند که لمس بدن شهید موجب غسل مس میت می‌شود.[۵]
- طبق دیدگاه مشهور میان فقیهان، مسّ میت وضو را باطل نمی‌کند.[۶] البته برخی از فقیهان بر این نظرند که مس میت وضو را باطل می‌کند.[۷]
- به‌فتوای بیشتر مراجع تقلید، لمس عضو جداشده از بدن انسان، در صورتی که استخوان داشته باشد موجب غسل می‌گردد.[۸] در مقابل، آیت‌الله سیستانی معتقد است که لمس عضو جداشده، اگرچه استخوان و گوشت هم داشته باشد، موحب غسل نمی‌شود.[۹]
- از نظر برخی از فقیهان، غسل مس میت تنها برای کارهایی واجب است که نیاز به وضو دارند؛ مانند نماز و دست زدن به خط قرآن. عده‌ای مس میت را حدث اکبر می‌دانند. از این رو انجام آن را برای همه اعمالی که با طهارت انجام می‌شود، مانند نماز، طواف، روزه و توقف در مسجد لازم می‌دانند.[۱۰]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ فاضل لنکرانی، رساله توضیح المسائل، ۱۴۲۶ق، ص۵۴۱.
- ↑ برای نمونه، نگاه کنید به طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۲.
- ↑ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۳؛ اصفهانی، وسیلة النجاة، ۱۴۲۲ق، ص۶۰.
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۵، ص۳۰۷.
- ↑ تبریزی غروی، التنقیح، ۱۴۱۱ق، ج۸، ص۲۹۴-۲۹۸.
- ↑ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹، پانویس ۵.
- ↑ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۹.
- ↑ طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۵.
- ↑ سیستانی، منهاج الصالحین، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۱۱۶.
- ↑ نگاه کنید به طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۱۹ق، ج۲، ص۱۱؛ حسینی عاملی، مفتاح الکرامة، مؤسسة النشر الاسلامی، ج۴، ص۳۱۴-۳۱۷.
یادداشت
منابع
- اصفهانی، سید ابوالحسن، وسیلة النجاة، قم، شرح، سید روح‌اللّٰه موسوی خمینی، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۲۲ق.
- تبریزی غروی، میرزاعلی، التنقیح فی شرح العروة الوثقی تقریراً لبحث آیةالله العظمی السید ابوالقاسم الخوئی، الطبعة الثانیة، ۱۴۱۱ق.
- حسینی عاملی، سید محمدجواد، مفتاح الکرامة فی شرح قواعد العلامه، تحقیق محمدباقر خالصی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، بی‌تا.
- سیستانی، سید علی، منهاج الصالحین، قم، دفتر نشر حضرت آیةالله سیستانی، ۱۴۱۷ق.
- طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم، العروة الوثقی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۹ق.
- فاضل لنکرانی، محمد، رساله توضیح المسائل، قم. بی‌نا، ۱۴۲۶ق.
- نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، تحقیق عباس قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش.