آب کثیر
| بخشی از احکام عملی و فقهی |
|---|
 |
آب کَثیر اصطلاحی فقهی در مقابل آب قلیل است. آب کثیر در صورت برخورد با نجاست نجس نمی‌شود مگر اینکه رنگ، بو یا مزه نجاست بگیرد.
اصطلاح فقهی
فقیهان عنوان «آب کثیر» را درباره آب غیر قلیل به کار برده‌اند که شامل آب کُر، آب جاری، آب باران، آب چشمه و آب چاه می‌شود.[۱] در اصطلاحی غیر مشهور، آب کثیر به آب کُر در مقابل آب جاری گفته می‌شود. از این عنوان در باب طهارت بحث شده است.[۲]
حکم طهارت
آب کثیر مطلق (بر خلاف آب مضافی که حجم زیادی دارد) در صورت برخورد با نجاست نجس نمی‌شود، مگر آنکه رنگ، بو یا مزه آن با نجاست تغییر کند. آب نجس ـ اعم از قلیل و کثیر ـ با اتّصال به آب کثیر در صورت آمیختگی با آن و از بین رفتن رنگ، بو یا مزه نجاست، پاک می‌شود. در صورت اتصال با آب کثیر بدون اینکه دو آب با هم مخلوط شوند اختلاف دیدگاه وجود دارد.[۳]
به قول مشهور، چیز نجس با یک بار شسته شدن در آب کثیر پاک می‌شود.[۴] مشهور متأخّران در تطهیر شی‌ء نجس ـ مانند لباس ـ با آب کثیر، فشار دادن برای خروج آب اضافه (غساله) را لازم نمی‌دانند.[۵]
جُستارهای وابسته
پانویس
یادداشت
منابع
- سبزواری، سید عبدالاعلی، مهذب الاحکام، قم، دار التفسیر، ۱۳۸۸ش.
- طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم، العروة الوثقی، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۲۰ق.
- مؤسسه دائره المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه مطابق با مذهب اهل بیت، زیرنظر: سید محمود هاشمی شاهرودی، قم، مؤسسه دایره المعارف فقه اسلامی، ۱۴۲۶ق.
- نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرایع الاسلام، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۲۰ق.
پیوند به بیرون