رحمة للعالمین (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها
Mkhaghanif (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
Mkhaghanif (بحث | مشارکت‌ها) جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
تعبیر رحمة للعالمین در روایات رسیده از [[امامان شیعه]] نیز درباره رسول خدا به کار رفته است؛ مانند روایاتی که در [[بصائر الدرجات (کتاب)|بصائر الدرجات]]<ref>صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۸۱.</ref> آمده یا در [[تفسیر فرات کوفی (کتاب)|تفسیر فرات کوفی]] از [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]]،<ref>کوفی، تفسیر فرات کوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۷.</ref> نقل شده و یا روایتی از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] که در خطبه اول [[نماز جمعه]] از این تعبیر استفاده کرده است<ref>کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۳، ص۴۲۲.</ref> و هم‌چنین حدیثی از امام کاظم(ع)<ref>کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۴، ص۱۴۸.</ref> و حدیث دیگری که از خود پیامبر اسلام<ref>کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۶، ص۳۹۵.</ref> نقل شده است. | تعبیر رحمة للعالمین در روایات رسیده از [[امامان شیعه]] نیز درباره رسول خدا به کار رفته است؛ مانند روایاتی که در [[بصائر الدرجات (کتاب)|بصائر الدرجات]]<ref>صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۸۱.</ref> آمده یا در [[تفسیر فرات کوفی (کتاب)|تفسیر فرات کوفی]] از [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن مجتبی(ع)]]،<ref>کوفی، تفسیر فرات کوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۷.</ref> نقل شده و یا روایتی از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] که در خطبه اول [[نماز جمعه]] از این تعبیر استفاده کرده است<ref>کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۳، ص۴۲۲.</ref> و هم‌چنین حدیثی از امام کاظم(ع)<ref>کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۴، ص۱۴۸.</ref> و حدیث دیگری که از خود پیامبر اسلام<ref>کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۶، ص۳۹۵.</ref> نقل شده است. | ||
مفسران شیعه و اهل سنت سه معنای کلیدی برای رحمت بودن پیامبر بیان کرده‌اند که عبارت است از: جهانی و جاودانه بودن رسالت ایشان، سعادت و عاقبت‌به‌خیری برای همه، مانع‌بودن از عذاب الهی.<ref>غضنفری و زارعی، «رحمة للعالمین بودن پیامبر(ع) در قرآن از نگاه تفاسیر فریقین»، ص۷۰.</ref> منظور از عذاب در اینجا عذاب دنیوی یا همان [[عذاب استیصال]] است (که قومی را ریشه‌کن می‌کند) و [[ابوالفتوح رازی]]<ref>رازی، روض الجنان، ج۱۳، ص۲۸۹.</ref> و [[ملا فتح‌الله کاشانی]]<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ج۶، ص۱۱۷.</ref> در تفسیرهای خود بر آن تصریح کرده‌اند و این معنا را از [[آیه ۳۳ سوره انفال]] استفاده کرده‌اند که خطاب به پیامبر می‌گوید تا وقتی تو در بین مردم هستی خداوند آن‌ها را عذاب نمی‌کند. [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] در [[تفسیر الصافی (کتاب)|تفسیر صافی]] | مفسران شیعه و اهل سنت سه معنای کلیدی برای رحمت بودن پیامبر بیان کرده‌اند که عبارت است از: جهانی و جاودانه بودن رسالت ایشان، سعادت و عاقبت‌به‌خیری برای همه، مانع‌بودن از عذاب الهی.<ref>غضنفری و زارعی، «رحمة للعالمین بودن پیامبر(ع) در قرآن از نگاه تفاسیر فریقین»، ص۷۰.</ref> منظور از عذاب در اینجا عذاب دنیوی یا همان [[عذاب استیصال]] است (که قومی را ریشه‌کن می‌کند) و [[ابوالفتوح رازی]]<ref>رازی، روض الجنان، ج۱۳، ص۲۸۹.</ref> و [[ملا فتح‌الله کاشانی]]<ref>کاشانی، منهج الصادقین، ج۶، ص۱۱۷.</ref> در تفسیرهای خود بر آن تصریح کرده‌اند و این معنا را از [[آیه ۳۳ سوره انفال]] استفاده کرده‌اند که خطاب به پیامبر می‌گوید تا وقتی تو در بین مردم هستی خداوند آن‌ها را عذاب نمی‌کند. [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] در [[تفسیر الصافی (کتاب)|تفسیر صافی]] در امان‌بودن از فرورفتن در زمین(خَسْف)، [[مسخ|مسخ‌شدن]] و نابودشدن با عذاب استیصال پس از پیامبر اسلام(ص) را هم از مصادیق این رحمت می‌داند.<ref>فیض کاشانی، الصافی،۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۹.</ref> | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
* [[خاتم النبیین (لقب)]] | * [[خاتم النبیین (لقب)]] | ||
نسخهٔ ۲۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۳
الگو:جعبه اطلاعات پیامبر اسلام رَحمةٌ لِلعالَمین به معنای رحمت برای همه جهانیان از لقب‌های حضرت محمد بن عبدالله(ص)، پیامبر اسلام است که در آیه ۱۰۷ سوره انبیاء به کار رفته است. واژه رحمت برای حضرت محمد(ص) در آیات دیگری مثل آيه ۱۲۸ توبه و ۱۵۹ آل عمران نیز به کار رفته است.
تعبیر رحمة للعالمین در روایات رسیده از امامان شیعه نیز درباره رسول خدا به کار رفته است؛ مانند روایاتی که در بصائر الدرجات[۱] آمده یا در تفسیر فرات کوفی از امام حسن مجتبی(ع)،[۲] نقل شده و یا روایتی از امام باقر(ع) که در خطبه اول نماز جمعه از این تعبیر استفاده کرده است[۳] و هم‌چنین حدیثی از امام کاظم(ع)[۴] و حدیث دیگری که از خود پیامبر اسلام[۵] نقل شده است.
مفسران شیعه و اهل سنت سه معنای کلیدی برای رحمت بودن پیامبر بیان کرده‌اند که عبارت است از: جهانی و جاودانه بودن رسالت ایشان، سعادت و عاقبت‌به‌خیری برای همه، مانع‌بودن از عذاب الهی.[۶] منظور از عذاب در اینجا عذاب دنیوی یا همان عذاب استیصال است (که قومی را ریشه‌کن می‌کند) و ابوالفتوح رازی[۷] و ملا فتح‌الله کاشانی[۸] در تفسیرهای خود بر آن تصریح کرده‌اند و این معنا را از آیه ۳۳ سوره انفال استفاده کرده‌اند که خطاب به پیامبر می‌گوید تا وقتی تو در بین مردم هستی خداوند آن‌ها را عذاب نمی‌کند. فیض کاشانی در تفسیر صافی در امان‌بودن از فرورفتن در زمین(خَسْف)، مسخ‌شدن و نابودشدن با عذاب استیصال پس از پیامبر اسلام(ص) را هم از مصادیق این رحمت می‌داند.[۹]
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ صفار قمی، بصائر الدرجات، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۳۸۱.
- ↑ کوفی، تفسیر فرات کوفی، ۱۴۱۰ق، ص۱۹۷.
- ↑ کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۳، ص۴۲۲.
- ↑ کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۴، ص۱۴۸.
- ↑ کلینی، الکافی، چاپ اسلامیه، ج۶، ص۳۹۵.
- ↑ غضنفری و زارعی، «رحمة للعالمین بودن پیامبر(ع) در قرآن از نگاه تفاسیر فریقین»، ص۷۰.
- ↑ رازی، روض الجنان، ج۱۳، ص۲۸۹.
- ↑ کاشانی، منهج الصادقین، ج۶، ص۱۱۷.
- ↑ فیض کاشانی، الصافی،۱۴۱۶ق، ج۳، ص۳۵۹.
منابع
- رازی، ابوالفتوح، روض الجنان و روح الجنان، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، مشهد، ۱۳۷۱ش.
- صفار قمی، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد، تحقیق: محسن کوچه‌باغی، مکتبة آیة الله المرعشی، قم،۱۴۰۴ق.
- غضنفری، علی و زارعی بلوط بنگان، مصطفی، «رحمة للعالمین بودن پیامبر(ع) در قرآن از نگاه تفاسیر فریقین»، فصلنامه مطالعات تقریبی مذاهب اسلامی، شماره ۴۱، پاییز ۱۳۹۴ش.
- فیض کاشانی، ملا محسن، الصافی، مکتبة الصدر، تهران، ۱۳۷۳ش.
- کاشانی، ملا فتح‌الله، منهج الصادقین فی الزام المخالفین، اسلامیه، تهران، ۱۳۷۸ش.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح: علی‌اکبر غفاری، دار الکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۶۴ش.
- کوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی، تحقیق: محمد الکاظم، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، ۱۴۱۰ق.
