اسرائیل (لقب)
اسرائیل لقب یعقوب پیامبر است. به گفته تفسیر مجمع البیان، اسرائيل در زبان عبری بهمعنای برگزیده خدا و یا بنده خدا است.[۱] شیخ طوسی اسرائیل را مرکب از اِسرا به معنای بنده و ئیل به معنی خدا دانسته و کلمه اسرائیل را به بنده خدا معنا کرده است.[۲] به گفته مفسران شیعه منظور از کلمه اسرائيل در آیه ۹۳ سوره آلعمران و آیه ۵۸ سوره مریم، یعقوب است.[۳] به همین جهت فرزندان و نسل یعقوب در قرآن بنیاسرائیل نامیده شدهاند.[۴]
در تورات درباره نامیدهشدن یعقوب به اسرائیل آمده که خداوند پس از کُشتی با یعقوب، به یعقوب گفت: رهایم کن، زیرا سپیده بردمیده است؛ ولی یعقوب گفت: رهایت نمیکنم، مگر اینكه مرا برکت دهی. خداوند به او گفت نامت چیست؟ گفت یعقوب؛ خدا گفت: دیگر تو را نه یعقوب، بلکه اسرائیل خواهند نامید، زیرا برابر خدا و برابر آدمیان نیرومند بودی و بر آنان غلبه کردی.[۵]
پانویس
منابع
- روحی، ابوالفضل، «سیمای بنیاسرائیل در قرآن و عهدین»، در مجله معرفت، شماره ۹۵، آبان ۱۳۸۴ش.
- سبحانی، جعفر، منشور جاوید، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۳۹۰ش.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۵ق.
- عهد عتیق (ج۱: کتابهای شریعت یا تورات)، ترجمه پیروز سیار، تهران، نشر هرمس، ۱۳۹۳ش.