اسرائیل (لقب)
اسرائیل لقب یعقوب پیامبر است. به گفته تفسیر مجمع البیان، اسرائيل در زبان عبری بهمعنای برگزیده خدا و یا بنده خدا است.[۱] شیخ طوسی این واژه را مرکب از اِسرا (بنده) و ئیل (خدا) دانسته و آن را به بنده خدا معنا کرده است.[۲] مفسران شیعه منظور از کلمه اسرائيل در آیه ۹۳ سوره آلعمران و آیه ۵۸ سوره مریم را یعقوب میدانند.[۳] به همین جهت فرزندان و نسل یعقوب در قرآن بنیاسرائیل نامیده شدهاند.[۴]
در تورات نیز آمده که خداو پس از کشتی گرفتن با یعقوب، او را به دلیل نیرومندی و غلبه بر خدا و آدمیان، اسرائیل نامید.[۵]
پانویس
منابع
- روحی، ابوالفضل، «سیمای بنیاسرائیل در قرآن و عهدین»، در مجله معرفت، شماره ۹۵، آبان ۱۳۸۴ش.
- سبحانی، جعفر، منشور جاوید، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۳۹۰ش.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۱۵ق.
- عهد عتیق (ج۱: کتابهای شریعت یا تورات)، ترجمه پیروز سیار، تهران، نشر هرمس، ۱۳۹۳ش.