پرش به محتوا

اسدالله (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ویکی سازی)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{امام علی}}
{{امام علی}}
'''اَسَدُالله''' به‌معنای شیر خدا، هنگامی که درباره انسان به کار رود کنایه از [[شجاعت]] است.
'''اَسَدُالله''' لقب [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]<ref>ابن‌شهر‌آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹.</ref> و [[حمزة بن عبدالمطلب]]<ref>ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۶۹.</ref> است. اسدالله به‌معنای شیر خدا و کنایه از شجاعت است.
این لقب برای [[حمزة بن عبدالمطلب|حمزه]]<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۶۹.</ref> و [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]]<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹.</ref> استفاده شده است.


==حمزه==
[[پیامبر(ص)]]، امام علی(ع) را به اسدالله و اسدالرسول ملقب کرده است.<ref> ابن‌شهر‌آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹.</ref> در برخی از منابع، از امام علی به اسدالله الغالب (شیر خدا که پیروز است) نیز یاد شده است.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۲۶۸.</ref>  
{{اصلی|حمزة بن عبدالمطلب}}
حمزه را به دلیل شجاعت در جنگ‌ها، اسدالله (شیرخدا)<ref> مغربی، شرح الاخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۲۸.</ref> و لیث‌الله می‌نامیدند.<ref>ابن حجر، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲. </ref>این لقب برای حمزه در سخنان [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر (ص)]] هم وجود دارد و رسول خدا او را به عنوان اسدالله (شیر خدا) و اسد رسوله(شیر پیامبر خدا) معرفی کرده است. <ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۵.
</ref>
بر پایه [[حدیث|روایتی]] که در منابع روایی و تاریخی آمده، بر ستون [[عرش]] نوشته شده که حمزه «اسدالله و اسد [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول الله]]» است.<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷، ج۱، ص۲۲۴.</ref>


حمزه نیز در رجزی که در [[جنگ بدر]] می‌خواند خود را اسدالله و اسد رسول‌الله معرفی کرد.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۸؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۷۴.</ref> در [[زیارتنامه|زیارتنامه‌ای]] که از [[امامان شیعه|امامان(ع)]] نقل شده با همین لقب به او [[سلام]] داده شده است.<ref>ابن قولویه قمی، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۲.</ref>
[[شیعیان]] اسدالله الغالب را لقب امام علی می‌دانند. شیر خدا که ترجمه فارسی اسدالله است در ادبیات فارسی بازتاب یافته و در اشعار شاعران فارسی‌زبان همچون [[ابوسعید ابوالخیر]]، [[کسائی مروزی]]،<ref>[https://ganjoor.net/kesayee/divank/sh24/ کسایی مروزی، دیوان اشعار، مدح حضرت علی(ع).]</ref> [[سعدی]]،<ref>[https://ganjoor.net/saadi/mavaez/ghasides/sh1/ سعدی، مواعظ، قصاید، قصیده ش۱.]</ref> [[عطار نیشابوری]]،<ref>[https://ganjoor.net/attar/manteghotteyr/kholafa/sh4/ عطار نیشابوری، منطق الطیر فی فضائل الخلفا، فی فضیلة امرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب رضی‌الله عنه.]</ref>[[شهریار]] و [[عبید زاکانی]]<ref>[https://ganjoor.net/obeyd/divan-obeyd/tarkibat-obeyd/sh4 زاکانی، دیوان اشعار، ترکیبات، در توحید و منقبت.]</ref> به‌کار رفته است. از جمله:
 
==امام علی(ع)==
{{اصلی|امام علی(ع)}}
همچنین [[پیامبر(ص)]]، امام علی(ع) را به اسدالله و اسد الرسول ملقب کرده است.<ref>ابن شهر آشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۳، ص۲۵۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۹، ص۷۳-۷۴.</ref> در برخی از منابع، از امام علی به اسدالله الغالب (شیر خدایی که پیروز است) نیز یاد شده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۴، ص۲۶۸.</ref>
 
[[شیعیان]] اسدالله الغالب را لقب امام علی می‌دانند. شیر خدا که ترجمه فارسی اسدالله است در ادبیات فارسی بازتاب یافته و در اشعار شاعران فارسی‌زبان همچون ابوسعید ابوالخیر،[[کسائی مروزی]]،<ref>[https://ganjoor.net/kesayee/divank/sh24/ کسایی مروزی، دیوان اشعار، مدح حضرت علی(ع).]</ref> سعدی<ref>[https://ganjoor.net/saadi/mavaez/ghasides/sh1/ سعدی، مواعظ، قصاید، قصیده ش۱.]</ref>، عطار نیشابوری،<ref>[https://ganjoor.net/attar/manteghotteyr/kholafa/sh4/ عطار نیشابوری، منطق الطیر فی فضائل الخلفا، فی فضیلة امرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب رضی‌الله عنه.]</ref> [[شهریار]] و دیگران به کار رفته است. از جمله:
{{شعر۲
{{شعر۲
|علی آن شیر خدا شاه عرب
|علی آن شیر خدا شاه عرب
خط ۲۱: خط ۱۰:
|شب ز اسرار علی آگاه است
|شب ز اسرار علی آگاه است
|دل شب محرم سرّالله است<ref> شهریار، دیوان اشعار، ص۱۸۶.</ref>}}
|دل شب محرم سرّالله است<ref> شهریار، دیوان اشعار، ص۱۸۶.</ref>}}
ابوسعید ابوالخیر:
{{شعر}}{{ب|یا رب به علی بن ابی طالب و آل|
آن شیر خدا و بر جهان جل جلال}}
{{ب|کاندر سه مکان رسی به فریاد همه|
اندر دَمِ نَزع و قبر هنگام سؤال<ref>https://ganjoor.net/abusaeed/robaee-aa/sh402</ref>}}{{پایان شعر}}
عبید زاکانی:
{{شعر}}{{ب|مشعل فروزِ شَه‌ره دین [[ذوالفقار]] اوست|
چابک سوار معرکه‌ی [[لا فتی الا علی|لافتی]] علی است}}
{{ب|آن کس که علم و [[حلم]] و سخا ختم شد بر او|


عم زاده ی محمد و شیر خدا علی است<ref>https://ganjoor.net/obeyd/divan-obeyd/tarkibat-obeyd/sh4</ref>
[[حمزة بن عبدالمطلب]] را به دلیل شجاعت در جنگ‌ها، اسدالله<ref> ابن‌حیون مغربی، شرح الاخبار، ۱۴۰۹ق، ج۳، ص۲۲۸.</ref> و لیث‌الله می‌نامیدند.<ref>ابن‌حجر، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۵۱۲.</ref> پیامبر(ص) او را به عنوان اسدالله و اسد رسول الله معرفی کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸، ص۵.</ref> بر پایه [[حدیث|روایتی]] که در منابع روایی آمده، بر ستون [[عرش]] نوشته شده که حمزه «اسدالله و اسد [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول الله]]» است.<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۲۴.</ref>
}}{{پایان شعر}}


== پانویس ==
حمزه نیز در رجزی که در [[جنگ بدر]] می‌خواند خود را اسدالله و اسد رسول‌الله معرفی کرد.<ref>واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۶۸؛ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۷۴.</ref> در [[زیارتنامه|زیارتنامه‌ای]] که از [[امامان شیعه|امامان(ع)]] نقل شده با همین لقب به او [[سلام]] داده شده است.<ref>ابن‌قولویه قمی، کامل الزیارات، ۱۳۵۶ش، ص۲۲.</ref>
==پانویس==
{{پانوشت}}
{{پانوشت}}


== منابع==
==منابع==
{{منابع}}
{{منابع}}
* ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۵م.
* ابن‌حجر عسقلانی، احمد بن علی، الاصابة فی تمییز الصحابة، تحقیق: عادل احمد عبدالموجود و علی محمد معوض، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق/۱۹۹۵م.
* ابن حیون مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار علیهم‌السلام، تصحیح: محمدحسین حسینی جلالی، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۹ق.
* ابن‌حیون مغربی، نعمان بن محمد، شرح الاخبار فی فضائل الائمة الاطهار علیهم‌السلام، تصحیح: محمدحسین حسینی جلالی، قم، جامعه مدرسین، ۱۴۰۹ق.
* ابن شهر آشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب علیهم‌السلام، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
* ابن‌شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب علیهم‌السلام، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.
* ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، تحقیق: علی محمد البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.
* ابن‌عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، تحقیق: علی محمد البجاوی، بیروت، دار الجیل، ۱۴۱۲ق/۱۹۹۲م.
* ابن قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تصحیح: عبدالحسین امینی، نجف، دار المرتضویة، ۱۳۵۶ش.
* ابن‌قولویه، جعفر بن محمد، کامل الزیارات، تصحیح: عبدالحسین امینی، نجف، دار المرتضویة، ۱۳۵۶ش.
* ابن هشام، عبدالملک بن هشام، السیرة النبویة، تحقیق: مصطفی السقا و ابراهیم الابیاری و عبدالحفیظ شبلی، بیروت، دار المعرفة، بی‌تا.
* بلاذری، احمد بن یحیی، جمل من انساب الاشراف، تحقیق: سهیل زکار و ریاض زرکلی، بیروت، دار الفکر، ۱۴۱۷ق/۱۹۹۶م.
* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ق.
* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح: علی اکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دار الکتب الاسلامیة، ۱۴۰۷ق.
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تصحیح: جمعی از محققان، بیروت، دار احیا التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، تصحیح: جمعی از محققان، بیروت، دار احیا التراث العربی، ۱۴۰۳ق.
* مستوفی قزوینی، حمدالله بن ابی‌بکر، تحقیق: عبدالحسین نوائی، تهران، امیرکبیر، ۱۳۶۴ش.
* مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، تصحیح: مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
* مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، تصحیح: مؤسسة آل البیت علیهم‌السلام، قم، کنگره شیخ مفید، ۱۴۱۳ق.
* واقدی، محمد بن عمر، المغازی، تحقیق: مارسدن جونس، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م.
* واقدی، محمد بن عمر، المغازی، تحقیق: مارسدن جونس، بیروت، مؤسسة الاعلمی، ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م.
* یعقوبی، احمد بن ابی‌یعقوب، تاریخ الیعقوبی، بیروت، دار صادر، بی‌تا.
{{پایان}}
{{پایان}}
{{کنیه‌ها و لقب‌ها}}
{{کنیه‌ها و لقب‌ها}}