۵٬۲۷۸
ویرایش
Ali.jafari (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{سوره||نام = یس |کتابت = ۳۶|جزء = ۲۲ و ۲۳|آیه = ۸۳|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۴۱|بعدی = | {{سوره||نام = '''یس''' |کتابت = ۳۶|جزء = ۲۲ و ۲۳|آیه = ۸۳|مکی/مدنی = مکی|شماره نزول = ۴۱|بعدی =صافات |قبلی = فاطر|کلمه = ۷۳۳|حرف = ۳۰۶۸|تصویر=سوره یاسین.jpg}} | ||
'''سوره یس''' (خوانده میشود سوره یاسین) سی و ششمین [[سوره]] و از [[سورههای مکی|سورههای مکی]] [[قرآن]] که در [[جزء قرآن|جزء]] ۲۲ و ۲۳ قرآن جای گرفته است. این سوره چون با [[حروف مقطعه|حروف مُقَطَّعهٔ]] «یاء و سین» آغاز شده، به این نام مشهور است. طبق [[حدیث|روایات]]، سوره یس یکی از بافضیلتترین سورههای قرآن است، تا آنجا که قلب قرآن لقب گرفته است. سوره یس به سه اصل دین [[توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]] میپردازد و درباره زندهشدن مردگان و سخنگفتن اعضای بدن در [[قیامت]] سخن میگوید. همچنین داستان اصحاب قریه و [[حبیب نجار|مؤمن آلیس]] در این سوره آمده است. | '''سوره یس''' (خوانده میشود سوره یاسین) سی و ششمین [[سوره]] و از [[سورههای مکی|سورههای مکی]] [[قرآن]] که در [[جزء قرآن|جزء]] ۲۲ و ۲۳ قرآن جای گرفته است. این سوره چون با [[حروف مقطعه|حروف مُقَطَّعهٔ]] «یاء و سین» آغاز شده، به این نام مشهور است. طبق [[حدیث|روایات]]، سوره یس یکی از بافضیلتترین سورههای قرآن است، تا آنجا که قلب قرآن لقب گرفته است. سوره یس به سه اصل دین [[توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]] میپردازد و درباره زندهشدن مردگان و سخنگفتن اعضای بدن در [[قیامت]] سخن میگوید. همچنین داستان اصحاب قریه و [[حبیب نجار|مؤمن آلیس]] در این سوره آمده است. | ||