آیه قذف

مقاله قابل قبول
عدم جامعیت
از ویکی شیعه
(تغییرمسیر از چهارمین آیه سوره نور)
آیه قذف
مشخصات آیه
نام آیهآیه قَذف
واقع در سورهنور
شماره آیه۴
جزء۱۸
اطلاعات محتوایی
موضوعحکم تهمت زنا و لواط
دربارهتهمت زنا و لواط بدون شاهد


آیه قذف چهارمین آیه سوره نور، حکم قذف را بیان می‌کند. بر اساس این آیه، فردی که زنان پاک دامن را به زنا متهم مى‌کند و چهار شاهد بر مدعاى خود نمى‌آورند، به حد قذف (۸۰ ضربه تازیانه) محکوم می‌شود و شهادتش نیز هرگز پذیرفته نمی‌شود.

نام و متن آیه

از نظر مشهور فقها، آیه چهارم سوره نور بر قذف به زنا و لواط دلالت دارد، و حد آن را بیان می‌کند.[۱]

وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا ۚ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ


و کسانى که زنان پاک دامن را متهم مى کنند، سپس چهار شاهد (بر مدعاى خود) نمى آورند، آن ها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید؛ و آنها همان فاسقان‌اند. (سوره نور، آیه ۴)


قذف و مجازات آن

قذف متهم کردن کسی به زنا و لواط است.[۲] در این آیه، برای اشاره به آن از واژه «رَمْی» استفاده شده است. فقها برای اثبات حد قذف به این آیه استناد کرده‌اند.[۳]

حدِّ قذف، هشتاد ضربه تازیانه است[۴] که با شهادت دو مرد عادل یا دو بار اقرار قاذف‌ اثبات می‌شود.[۵] شهادت کسی که به دیگری نسبت قذف داده و نتواند آن را اثبات کند، پذیرفته نمی‌شود[۶]

پانویس

  1. برای نمونه نگاه کنید به: نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۴۰۲.
  2. شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۱۶۶؛ عبدالرحمان،‌ معجم المصطلاحات و الالفاظ الفقهیه، ج۳، ص۷۴.
  3. علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ ص۵۴۷؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۱۸۸.
  4. علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ ص۵۴۷؛ شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۹، ص۱۸۸.
  5. طوسی، النهایه، ۱۴۰۰ق، ص۷۲۶؛ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳،‌ص۵۴۷.
  6. نجفی،‌ جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۳۷.

منابع

  • شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیة، حاشیه و شرح کلانتر، قم، کتابفروشی داوری، چاپ اول، ۱۴۱۰ق.
  • طوسی، محمد بن حسن، النهایة فی مجرد الفقه و الفتاوی، بیروت، دارالکتاب العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۰ق.
  • علامه حلی،‌ حسن بن یوسف، قواعد الاحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول،‌ ۱۴۱۳ق.
  • نجفی،‌ محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، تحقیق: محمد قوچانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۳۶۲ش.
  • عبدالرحمان،‌ معجم المصطلاحات و الالفاظ الفقهیه، بی‌جا‌، بی‌نا، بی‌تا.