نماز استیجاری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۰۰

نماز اِسْتیجاری یا نماز اِجاره‌ای نمازی که در برابر دریافت مزد به نیابت از دیگری خوانده می‌شود. بیشتر فقیهان شیعه نماز استیجاری را فقط به نیابت از اموات جایز می‌دانند.

دلیل نام‎گذاری

نماز استیجاری به نمازی گفته می‌شود که فردی اجیر شده تا آن را به نیابت از دیگری به جای آورد و در برابر آن مزد دریافت کند. به اعتبار اجیرشدن و پرداخت مزد در برابر ادای آن، نماز استیجاری نامیده می‌شود. در ادبیات فقهی، به کسی که نماز را به جای دیگری به جا می‌آورد «نائب»، نمازی که می‌خواند عمل نیابتی و فردی که نماز به نیابت از او انجام می‎شود، «منوب‌‌عنه» گفته می‌شود.^[۱]

حکم فقهی

فقیهان از نماز استیجاری و احکام آن در باب‌های طهارت،^[۲]صلاة،^[۳]خمس^[۴] و اجاره^[۵] سخن گفته‌اند.

بر پایه فقه شیعه، نماز استیجاری به نیابت از شخص زنده صحیح نیست.^[۶] البته گفته شده که ابن متوّج نیابت استیجاری در نماز مستحبی برای زندگان را جایز می‌دانسته است.^[۷]

فقیهان شیعه درباره صحیح بودن نیابت تبرعی(بدون دریافت مزد) در نمازهای واجب و مستحب و همچنین نیابت استیجاری در نمازهای مستحبی از طرف میت اتفاق‌نظر دارند. اما در صحیح بودن اجیرشدن برای نماز واجب از طرف میت نزد آنان اختلاف است به مشهور آنان نسبت داده‌اند که نماز استیجاری به نیابت از اموات را جایز می‌دانند.^[۸]

احکام مرتبط

در نماز استیجاری رعایت ترتیب بین نمازهای ظهر و عصر و مغرب و عشاء لازم است.^[۹]
نماز استیجاری باید با مستحباتی که انجام آنها متعارف است، به جا آورده شود.^[۱۰]
تفاوت نماز استیجاری با نمازهای دیگر در نیت است.^{[نیازمند منبع]}

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع

شهید اول، محمد بن مکی، اللمعة الدمشقیة فی فقه الامامیة، تصحیح: محمدتقی و علی اصغر مروارید، بیروت، دارالتراث الدار الاسلامیه، ۱۴۱۰ق.
رشتی، میرزا حبیب الله، کتاب الاجاره، بی‌جا، بی‌نا، ۱۳۱۱ق
عاملی، سید محمدحسین، الزبدة الفقهیه فی شرح الروضة البهیه، قم، دارالطباعه و النشر، ۱۴۲۷ق.
بحرانی، یوسف بن احمد، الحدائق الناظره فی احکام العترة الطاهره، تحقیق: محمدتقی ایروانی و سید عبدالرزاق مقرم، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۰۵ق.
عاملی، سید جواد بن محمد، مفتاح الکرامه فی شرح قواعد العلامه، تحقیق: محمدباقر خالصی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۱۹ق.
عاملی، سید جواد بن محمد، مفتاح الکرامه فی شرح قواعد العلامه، تحقیق: محمدباقر حسینی شهیدی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.
سید یزدی، محمدکاظم طباطبایی، العروة الوثقی فیما تعم به البلوی، بیروت، مؤسسة الاعلمی للمطبوعات، ۱۴۰۹ق.
نراقی، ملااحمد، مستندالشیعه فی احکام الشریعه، قم، مؤسسة آل البیت، ۱۴۱۵ق.
کاشانی، ملا حبیب الله، منتقد المنافع فی شرح المختصر النافع- کتاب الخمس، قم، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی، ۱۴۲۳ق.
حکیم، سید محسن، مستمسک العروة الوثقی، قم، مؤسسة دارالتفسیر، ۱۴۱۶ق.

↑ سیستانی، توضیح المسائل، مسئله ۱۸۸۷؛ بازبینی: ۲۱ تیر ۱۳۹۶ش..
↑ حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۴۸۷.
↑ شهید اول، اللمعة الدمشقیه، ۱۴۱۰ق، ص۴۳؛ بحرانی، الحدائق الناظره، ج۱۱، ص۴۴؛ نراقی، مستندالشیعه، ج۷، ص۳۴۰.
↑ کاشانی، منتقد المنافع، ۱۴۲۳ق، ص۱۶۸.
↑ رشتی، کتاب الاجاره، ۱۳۱۱ق، ص۲۷۱؛ عاملی، مفتاح الکرامه، داراحیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۶۴.
↑ سید یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۷۴۳.
↑ عاملی، مفتاح الکرامه، داراحیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۶۴؛ ۱۴۱۹ق، ج۱۹، ص۵۱۱-۵۱۲.
↑ الزبده الفقهیه، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۳۰۸؛ نراقی، مستندالشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۳۴۰؛ بحرانی، الحدائق الناظره، ج۱۱، ص۴۴.
↑ سیستانی، توضیح المسائل، مسئله ۱۹۰۳؛ بازبینی: ۲۱ تیر ۱۳۹۶ش..
↑ خامنه‌ای، اجوبة الاستفتائات، سؤال ۷۱۰؛ بازبینی: ۲۱ تیر ۱۳۹۶.

[1] سیستانی، توضیح المسائل، مسئله ۱۸۸۷؛ بازبینی: ۲۱ تیر ۱۳۹۶ش..

[2] حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۴۸۷.

[3] شهید اول، اللمعة الدمشقیه، ۱۴۱۰ق، ص۴۳؛ بحرانی، الحدائق الناظره، ج۱۱، ص۴۴؛ نراقی، مستندالشیعه، ج۷، ص۳۴۰.

[4] کاشانی، منتقد المنافع، ۱۴۲۳ق، ص۱۶۸.

[5] رشتی، کتاب الاجاره، ۱۳۱۱ق، ص۲۷۱؛ عاملی، مفتاح الکرامه، داراحیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۶۴.

[6] سید یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۷۴۳.

[7] عاملی، مفتاح الکرامه، داراحیاء التراث العربی، ج۷، ص۱۶۴؛ ۱۴۱۹ق، ج۱۹، ص۵۱۱-۵۱۲.

[8] الزبده الفقهیه، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۳۰۸؛ نراقی، مستندالشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۳۴۰؛ بحرانی، الحدائق الناظره، ج۱۱، ص۴۴.

[9] سیستانی، توضیح المسائل، مسئله ۱۹۰۳؛ بازبینی: ۲۱ تیر ۱۳۹۶ش..

[10] خامنه‌ای، اجوبة الاستفتائات، سؤال ۷۱۰؛ بازبینی: ۲۱ تیر ۱۳۹۶.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {{مقاله توصیفی فقهی}}
 '''نماز اِسْتیجاری''' یا '''نماز اِجاره‌ای''' [[نماز|نمازی]] که در برابر دریافت مزد به [[نیابت]] از دیگری خوانده می‌شود. بیشتر فقیهان شیعه نماز استیجاری را فقط به نیابت از اموات جایز می‌دانند.
-== دلیل نامگذاری==
+== دلیل نام‎گذاری==
-نماز استیجاری به نمازی گفته می‌شود که فردی اجیر شده تا آن را به نیابت از دیگری به جای آورد و در برابر آن مزد دریافت کند. به اعتبار اجیرشدن و پرداخت مزد در برابر ادای آن، نماز استیجاری نامیده می‌شود. در ادبیات فقهی، از کسی که نماز را به جای دیگری به جا می‌آورد «نائب»، نمازی که می‌خواند عمل نیابتی و فردی که نماز به نیابت از او انجام می‎شود، «منوب‌‌عنه» یاد می‌شود.<ref>[http://www.sistani.org/persian/book/25103/4033/ سیستانی، توضیح المسائل، مسئله ۱۸۸۷؛ بازبینی: ۲۱ تیر ۱۳۹۶ش.].</ref>
+نماز استیجاری به نمازی گفته می‌شود که فردی اجیر شده تا آن را به نیابت از دیگری به جای آورد و در برابر آن مزد دریافت کند. به اعتبار اجیرشدن و پرداخت مزد در برابر ادای آن، نماز استیجاری نامیده می‌شود. در ادبیات فقهی، به کسی که نماز را به جای دیگری به جا می‌آورد «نائب»، نمازی که می‌خواند عمل نیابتی و فردی که نماز به نیابت از او انجام می‎شود، «منوب‌‌عنه» گفته می‌شود.<ref>[http://www.sistani.org/persian/book/25103/4033/ سیستانی، توضیح المسائل، مسئله ۱۸۸۷؛ بازبینی: ۲۱ تیر ۱۳۹۶ش.].</ref>
 == حکم فقهی ==