حدیث مدینة العلم: تفاوت میان نسخه‌ها
افزودن لینک |
افزودن متن |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==تواتر و صحت حدیث== | ==تواتر و صحت حدیث== | ||
[[میر حامد حسین هندی|میرحامد حسین]]، حدیث مدینة العلم را [[تواتر|متواتر]] دانسته و تواتر آن را از دیگران نیز نقل کرده است.<ref>میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۱۵و۱۶.</ref> این حدیث در کتاب نفحات الازهار از ۱۰ صحابی نقل شده است: [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمومنین(ع)]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]]، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، [[عبدالله بن عباس]]، [[جابر بن عبدالله انصاری|جابربن عبدالله انصاری]]، [[عبدالله بن مسعود]]، [[حذیفة بن یمان|حذیفه‌بن یمان]]، [[عبدالله بن عمر]]، [[انس بن مالک]] و [[عمرو بن عاص سهمی|عمرو بن عاص]].<ref>حسینی میلانی، نفحات الأزهار، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۱۹.</ref> | [[میر حامد حسین هندی|میرحامد حسین]]، حدیث مدینة العلم را [[تواتر|متواتر]] دانسته و تواتر آن را از دیگران نیز نقل کرده است.<ref>میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۱۵و۱۶.</ref> این حدیث در کتاب نفحات الازهار از ۱۰ صحابی نقل شده است: [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمومنین(ع)]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]]، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، [[عبدالله بن عباس]]، [[جابر بن عبدالله انصاری|جابربن عبدالله انصاری]]، [[عبدالله بن مسعود]]، [[حذیفة بن یمان|حذیفه‌بن یمان]]، [[عبدالله بن عمر]]، [[انس بن مالک]] و [[عمرو بن عاص سهمی|عمرو بن عاص]].<ref>حسینی میلانی، نفحات الأزهار، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۱۹.</ref> | ||
حاکم حسکانی در کتاب شواهد التنزیل، روایت مدینه العلم را به چند طریق از ابن عباس نقل می کند. بعد می گوید این روایت به چند طریق هم از خود امیرالمومنین(ع) نقل شده است. همچنین ابن مسعود، ابن عمر، عقبه بن عامر، ابوذر غِفاری، انس بن مالک، سلمان و غیر آنها نیز یاد می کند که روایت را نقل کرده اند. | |||
سیوطی در کتاب «اللئالی المصنوعة فی الأحادیث الموضوعة» با بیان سندهای مختلفی از این روایت گزارش کرده است که این روایت نزد بزرگان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] از جمله محمد بن جریر طبری، حاکم نیشابوری، خطیب بغدادی و قاسم بن عبدالرحمن انباری، در شمار احادیث [[حدیث حسن|حسن]] و [[حدیث صحیح|صحیح]] است.<ref>سیوطی، اللئالی المصنوعة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۲-۳۰۷.</ref> او همچنین با اذعان به حسن بودن سند روایت، گفته دارقطنی مبنی بر مردود بودن همه اسناد این روایت را رد کرده است.<ref>سیوطی، اللئالی المصنوعة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref> همچنین ابن حجر عسقلانی معتقد است که این حدیث سندهای متعددی دارد و لذا صحیح نیست آن را ضعیف بدانیم.<ref>ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۵۵.</ref> کتاب [[الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب (کتاب)|الغدیر]] نام بیست و یک تن از محدثان سنی را که این حدیث را حسن یا صحیح می‌دانند، ثبت کرده است.<ref>امینی، الغدیر، ۱۳۷۰ق، ج۶، ص۷۸-۷۹.</ref> میرحامد حسین در کتاب [[عبقات الانوار فی امامة الائمة الاطهار (کتاب)|عبقات الانوار]]، ۲۴۵ وجه در صحت این حدیث<ref>میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۲۰-۵۱۲.</ref> و ۲۲ حدیث نیز در تأیید آن ذکر کرده است.<ref>میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۵۱۳-۵۷۰.</ref> | سیوطی در کتاب «اللئالی المصنوعة فی الأحادیث الموضوعة» با بیان سندهای مختلفی از این روایت گزارش کرده است که این روایت نزد بزرگان [[اهل سنت و جماعت|اهل سنت]] از جمله محمد بن جریر طبری، حاکم نیشابوری، خطیب بغدادی و قاسم بن عبدالرحمن انباری، در شمار احادیث [[حدیث حسن|حسن]] و [[حدیث صحیح|صحیح]] است.<ref>سیوطی، اللئالی المصنوعة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۲-۳۰۷.</ref> او همچنین با اذعان به حسن بودن سند روایت، گفته دارقطنی مبنی بر مردود بودن همه اسناد این روایت را رد کرده است.<ref>سیوطی، اللئالی المصنوعة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۳-۳۰۴.</ref> همچنین ابن حجر عسقلانی معتقد است که این حدیث سندهای متعددی دارد و لذا صحیح نیست آن را ضعیف بدانیم.<ref>ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۵۵.</ref> کتاب [[الغدیر فی الکتاب و السنة و الادب (کتاب)|الغدیر]] نام بیست و یک تن از محدثان سنی را که این حدیث را حسن یا صحیح می‌دانند، ثبت کرده است.<ref>امینی، الغدیر، ۱۳۷۰ق، ج۶، ص۷۸-۷۹.</ref> میرحامد حسین در کتاب [[عبقات الانوار فی امامة الائمة الاطهار (کتاب)|عبقات الانوار]]، ۲۴۵ وجه در صحت این حدیث<ref>میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۲۰-۵۱۲.</ref> و ۲۲ حدیث نیز در تأیید آن ذکر کرده است.<ref>میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۵۱۳-۵۷۰.</ref> | ||
نسخهٔ ۳۰ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۳۲
| باب مدینة العلم | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات روایت | |
| موضوع | اثبات مرجعیت دینی امام علی(ع) |
| صادره از | پیامبر اسلام (ص) |
| راویان | امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، عبدالله بن عباس، جابر بن عبدالله انصاری، عبدالله بن مسعود، عبدالله بن عمر، حذیفة بن یمان، عمرو بن عاص |
| اعتبار سند | متواتر |
| احادیث مشهور | |
| حدیث سلسلةالذهب • حدیث ثقلین • حدیث کساء • مقبوله عمر بن حنظلة • حدیث قرب نوافل • حدیث معراج • حدیث ولایت • حدیث وصایت • حدیث جنود عقل و جهل • حدیث شجره | |
حدیث مَدینةُ العِلْم، حدیثی از پیامبر اکرم(ص) است که در آن خود را شهر علم و علی(ع) را دروازه آن شهر معرفی کرده است. این حدیث از ادلّه متکلمان شیعه برای اثبات مرجعیت دینی امام علی(ع) بعد از پیامبر(ص) است.
متن حدیث
قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): أنَا مَدینَةُ العِلمِ وعَلِیٌّ بابُها، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ البابَ.
پیامبر خدا(ص) فرمود: من شهر دانشم و علی، دروازه آن است. آن که دانش می خواهد، باید از [این] دروازه در آید.[۱]
حدیث مدینه العلم با تعبیرهاى مختلف در کتاب هاى حدیثى اهل سنت و شیعه وارد شده است. از جمله:
- حاکم نیشابورى به سندش از ابن عباس و جابر بن عبدالله انصارى نقل کرده که رسول خدا(ص) فرمود: «أنا مدینة العلم و علىّ بابها فمن اراد العلم فلیأت الباب» [۲] من شهر علمم و على دروازه آن است. پس هر کس اراده آن شهر را نموده است باید از دروازه آن وارد شود.
- ترمذى در صحیح خود بنا بر نقل کتاب جامع الاصول از رسول خدا(ص) نقل کرده که فرمود: «انا مدینة العلم و علىّ بابها»[۳] من شهر علم هستم و على دروازه آن است.
- ابن عبد البرّ قرطبى از پیامبر(ص) نقل کرده که فرمود: «أنا مدینة العلم و علىّ بابها فمن اراد العلم فلیأته من بابه»[۴] من شهر علمم و على دروازه آن است، پس هر کس اراده علم کرده، باید از دروازه آن وارد شود.
- ترمذى به سند خود از رسول خدا(ص) نقل کرده که فرمود: «انا دار الحکمة و علىّ بابها»[۵] من خانه حکمت و على درِ آن است.
- طبری در تهذیب الآثار، از محمدبن اسماعیل از عبدالسلام بن صالح هروى، از ابو معاویه، از اعمش از مجاهد از ابن عباس نقل کرده که پیامبر(ص) فرمود: «انا مدینة العلم وعلیّ بابها فمن أراد المدینة فلیأتها من بابها»[۶] من شهر علمم و على دروازه آن است پس هر کس قصد این شهر را نموده باید از دروازه آن وارد شود.
در کتب شیعه با تعابیری مختلفی بیان شده است نظیر:
۱-مدینه العلم
- شیخ مفید از ابو سعید خدری نقل می کنند که گفت: «سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْعِلْمَ فَلْيَقْتَبِسْهُ مِنْ عَلِي»[۷]
- شیخ طوسی در امالی آورده است : « قَالَ لِيَ النَّبِيُّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ): أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ أَنْتَ الْبَابُ، وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يَصِلُ إِلَى الْمَدِينَةِ لَا مِنْ قِبَلِ الْبَابِ».[۸]
۲-مدینه الجنه:
- شیخ طوسی از ابن عباس این گونه نقل می کند: «عَنِ النَّبِيِّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) أَنَّهُ قَالَ: أَنَا مَدِينَةُ الْجَنَّةِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْجَنَّةَ فَلْيَأْتِهَا مِنْ بَابِهَا»[۹]
۳-مدینه الحکمه:
- شیخ طوسی از جابر بن عبدالله انصاری چنین نقل می کند: «عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ، قَالَ: رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) آخِذاً بِيَدِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (عَلَيْهِ السَّلَامُ) وَ هُوَ يَقُولُ: هَذَا أَمِيرُ الْبَرَرَةِ، وَ قَاتِلُ الْفَجَرَةِ، مَنْصُورٌ مَنْ نَصَرَهُ، مَخْذُولٌ مَنْ خَذَلَهُ. ثُمَّ رَفَعَ بِهَا صَوْتَهُ: أَنَا مَدِينَةُ الْحِكْمَةِ، وَ عَلِيٌّ بَابُهَا، فَمَنْ أَرَادَ الْحِكْمَةَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ».[۱۰]
۴-دار الحکمه:
- شیخ صدوق از امام باقر(ع) از قول جابر بن عبدالله انصاری چنین نقل می فرماید: قال النبی(ص): ..مَعَاشِرَ النَّاسِ أَنَا دَارُ الْحِكْمَةِ وَ عَلِيٌّ مِفْتَاحُهَا وَ لَنْ يُوصَلَ إِلَى الدَّارِ إِلَّا بِالْمِفْتَاحِ وَ كَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ يُحِبُّنِي وَ يُبْغِضُ عَلِيّاً».[۱۱]
تواتر و صحت حدیث
میرحامد حسین، حدیث مدینة العلم را متواتر دانسته و تواتر آن را از دیگران نیز نقل کرده است.[۱۲] این حدیث در کتاب نفحات الازهار از ۱۰ صحابی نقل شده است: امیرالمومنین(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، عبدالله بن عباس، جابربن عبدالله انصاری، عبدالله بن مسعود، حذیفه‌بن یمان، عبدالله بن عمر، انس بن مالک و عمرو بن عاص.[۱۳] حاکم حسکانی در کتاب شواهد التنزیل، روایت مدینه العلم را به چند طریق از ابن عباس نقل می کند. بعد می گوید این روایت به چند طریق هم از خود امیرالمومنین(ع) نقل شده است. همچنین ابن مسعود، ابن عمر، عقبه بن عامر، ابوذر غِفاری، انس بن مالک، سلمان و غیر آنها نیز یاد می کند که روایت را نقل کرده اند. سیوطی در کتاب «اللئالی المصنوعة فی الأحادیث الموضوعة» با بیان سندهای مختلفی از این روایت گزارش کرده است که این روایت نزد بزرگان اهل سنت از جمله محمد بن جریر طبری، حاکم نیشابوری، خطیب بغدادی و قاسم بن عبدالرحمن انباری، در شمار احادیث حسن و صحیح است.[۱۴] او همچنین با اذعان به حسن بودن سند روایت، گفته دارقطنی مبنی بر مردود بودن همه اسناد این روایت را رد کرده است.[۱۵] همچنین ابن حجر عسقلانی معتقد است که این حدیث سندهای متعددی دارد و لذا صحیح نیست آن را ضعیف بدانیم.[۱۶] کتاب الغدیر نام بیست و یک تن از محدثان سنی را که این حدیث را حسن یا صحیح می‌دانند، ثبت کرده است.[۱۷] میرحامد حسین در کتاب عبقات الانوار، ۲۴۵ وجه در صحت این حدیث[۱۸] و ۲۲ حدیث نیز در تأیید آن ذکر کرده است.[۱۹]
راویان حدیث
صحابه و تابعین
دیگران
کتاب‌شناسی
برخی از کتاب‌ها که در مورد این روایت تألیف شده‌اند به شرح ذیل است:
- کنتوری، میرحامد حسین، خلاصه عبقات الانوار؛ حدیث أنا مدینة العلم، مصحح علی حسینی میلانی، مترجم: محمدباقر محبوب القلوب، تهران، نشر موسسه نبا، ۱۳۷۸ش.
- حسینی میلانی، سید علی، أنا مدینة العلم و علی بابها، قم، نشر الحقائق، ۱۴۳۴ق.
- صا‌ئغ، بدرالدین، أنا مدینة العلم و علی بابها، قم، مطبعه العرفان، ۱۳۷۲ق.
- الشوکانی، محمدعلی، جواب علی معنی حدیث انا مدینة العلم و علی بابها، صنعاء، دار الهجرة، ۱۴۱۱ق.
- المغربی، احمد بن محمد بن الصدیق، فتح الملک العلی بصحة حدیث باب مدینة العلم، علی، مقدمه و حواشی محمدهادی امینی، نجف، المکتبة الحیدریة، چاپ دوم، ۱۳۸۸ق.
پانویس
الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود
منابع
- ابن أثیر الجزری، مبارک بن محمد، معجم جامع الأصول فی أحادیث الرسول، تحقیق بشیر محمد عیون، بیروت، دار الفکر، ۱۴۲۰ق.
- ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۰ق.
- ابن شهر آشوب، محمدبن علی، المناقب، مصحح: محمدحسین آشتیانی، قم، نشر علمه، بی‌تا.
- ابن صباغ مالکی، علی بن محمد، الفصول المهمة فی معرفة الأئمة، تحقیق سامی الغریری، قم، درالحدیث، ۱۳۷۹ش.
- ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله، الإستیعاب فی معرفة الأصحاب، تحقیق علی محمد بجاوی، بیروت، دارالجیل، ۱۴۱۲ق.
- ابن مغازلی، علی‌بن محمد، مناقب علی بن ابی طالب، بیروت، دارالاضواء، ۱۴۲۴ق.
- اخطب خوارزم، موفق‌بن احمد، المناقب، محقق: مالک محمودی، قم، موسسه نشر اسلامی، ۱۴۱۱ق.
- آلوسی، محمود بن عبدالله، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم و السبع المثانی، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۵ق.
- امینی، عبدالحسین، الغدیر، بیروت، دار الکتاب العربی، ۱۳۹۷ق.
- ترمذی، محمد بن عیسی، الجامع الصحیح، تحقیق احمد محمد شاکر، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۰۸ق.
- حافظ ابونعیم، احمد بن عبدالله، حلیة الأولیاء و طبقات الأصفیاء، بیروت،دار الکتاب العربی، ۱۳۸۷ق.
- حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، تحقیق: مصطفی عبدالقادر عطا، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۱ق.
- خطیب بغدادی، احمد بن علی، تاریخ بغداد أو مدینة السلام، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۷ق.
- ذهبی، ابو عبدالله شمس‌الدین محمد، سیر أعلام النبلاء، تحقیق الشیخ شعیب الأرناؤوط و دیگران، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۰۵ق.
- زرندی، محمد بن یوسف، نظم درر السمطین فی فضائل المصطفی و المرتضی و البتول و السبطین، حسن بیرجندی، تهران، مجمع جهانی اهل بیت، ۱۴۲۵ق.
- سمعانی، عبد الکریم بن محمد، الأنساب، مصحح: معلمی، عبد الرحمن بن یحیی، حیدرآباد، مطبعه مجلس، دائره‌المعارف العثمانیه، ۱۳۸۲ق.
- سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر، الجامع الصغیر فی أحادیث البشیر النذیر، بیروت، دارالفکر، ۱۴۲۹ق.
- سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر، اللئالی المصنوعة فی الأحادیث الموضوعة، تحقیق أبو عبدالرحمان صلاح بن محمد بن عویضة، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۱۷ق.
- شیبانی، أحمد بن محمد بن حنبل، فضائل الصحابة، محقق وصی الله محمد عباس، بیروت، مؤسسة الرسالة، ۱۴۰۳ق.
- شیخ صدوق، محمدبن علی، أمالی شیخ صدوق، ترجمه: محمدباقر کمره‌ای، تهران، نشر کتابچی، ۱۳۷۶ش.
- شیخ مفید، محمدبن محمد، الإرشاد فی معرفه حجج الله على العباد، قم، المؤتمر العالمی لألفيه الشيخ المفيد، ۱۴۱۳ق.
- طبری، محمد بن جریر، تهذیب الاثار و تفصیل الثابت عن رسول الله(ص)، تحقیق محمود محمد شاکر، قاهرة، مطبعة المدنی، ۱۴۰۳ق.
- طوسی، محمدبن حسن، الامالی، قم، دارالثقافه، ۱۴۱۴ق.
- گنجی، محمد بن یوسف، کفایة الطالب فی مناقب علی بن أبی طالب (ع)، محقق محمدهادی امینی، تهران، دار احیاء تراث اهل بیت (ع)، ۱۴۰۴ق.
- میرحامد حسین، عبقات الانوار فی اثبات امامة ائمة‌الاطهار، اصفهان، کتابخانه امیرالمؤمنین، چاپ دوم، ۱۳۶۶ش.
| آیات | آیه ولایت • آیه اولی‌الامر • آیه تطهیر • آیه مباهله • آیه صادقین • آیه خیر البریه • آیه اکمال • آیه تبلیغ • آیه انذار • آیه اخوت • آیه اطعام • آیه ود • آیه لیلة المبیت • آیه انفاق • آیه نجوا • آیه شاهد • آیه نصر • آیه سقایة الحاج • آیه ۲۰ سوره توبه • آیه علم‌الکتاب • آیه ۵۶ سوره مائده |  | |||
|---|---|---|---|---|---|
| روایات | |||||
| القاب | |||||
| کتاب‌ها |
| ||||
| وقایع | مولود کعبه • لیلة المبیت • ازدواج با حضرت فاطمه • رد الشمس • واقعه غدیر • عید غدیر • مباهله • پنجتن • اصحاب کساء • خاتم‌بخشی • سد الابواب • ابلاغ آیات برائت • ماجرای تهنیت • ماجرای کسر اصنام | ||||
| وابسته | |||||
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک على الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۳۸، ح ۴۶۳۹؛ ابن شهر آشوب، المناقب، نشر علامه، ص۸۰، ح۱۲۰؛ اخطب خوارزم، المناقب، ۱۴۱۱ق، ص۸۳، ح ۶۹.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۲۶.
- ↑ ابن‌اثیر، جامع الاصول فی احادیث الرسول، ۱۴۲۰ق، ج۹،ص۴۷۳.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعات، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۱۰۲.
- ↑ ترمذی، الجامع الصحیح، ۱۴۰۸ق، ج۵، ص۶۳۷.
- ↑ طبری، تهذیب الاثار، ۱۴۰۳ق، ص۱۰۵، رقم۱۷۳.
- ↑ شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۳.
- ↑ شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۷۸.
- ↑ شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۵۷۷.
- ↑ شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۳.
- ↑ شیخ صدوق، امالی، ۱۳۷۶ش، ص۲۶۹.
- ↑ میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۱۵و۱۶.
- ↑ حسینی میلانی، نفحات الأزهار، ۱۴۱۴ق، ج۱۰، ص۱۹.
- ↑ سیوطی، اللئالی المصنوعة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۲-۳۰۷.
- ↑ سیوطی، اللئالی المصنوعة، ۱۴۱۷ق، ج۱، ص۳۰۳-۳۰۴.
- ↑ ابن حجر عسقلانی، لسان المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۱۵۵.
- ↑ امینی، الغدیر، ۱۳۷۰ق، ج۶، ص۷۸-۷۹.
- ↑ میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۲۰-۵۱۲.
- ↑ میرحامد حسین، عبقات الانوار، ۱۳۶۶ش، ج۱۴، ص۵۱۳-۵۷۰.
- ↑ زرندی، نظم درر السمطین، ۱۴۲۵ق، ص۱۱۳.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین،۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۳۸.
- ↑ شیبانی، فضائل الصحابة، ۱۴۰۳ق، ص۱۳۸.
- ↑ ترمذی، الجامع الصحیح، ۱۴۰۵ق، ج۵، ص۴۰۴.
- ↑ طبری، تهذیب الآثار، ۱۴۰۳ق، ص۱۰۵.
- ↑ حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ۱۴۱۱ق، ج۳، ص۱۳۷.
- ↑ خطیب بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج ۴، ص۳۴۸.
- ↑ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۳، ص۱۱۰۲.
- ↑ ابن مغازلی، مناقب علی بن ابی طالب، ۱۴۲۴ق، ص۱۱۶.
- ↑ سمعانی، الأنساب، ۱۳۸۲ق، ج۱۳ ص۴۰۴.
- ↑ ابن اثیر، معجم جامع الأصول فی أحادیث الرسول، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۶۵۷، ح۶۵۰۱.
- ↑ ذهبی، سیر أعلام النبلاء، ۱۴۰۵ق، ج۱۱، ص۴۴۶-۴۴۸.
- ↑ ابن صباغ مالکی، الفصول المهمه، ۱۳۷۹ش، ص۳۶.
- ↑ سیوطی، جامع الصغیر، ۱۴۲۹ق، ج۱، ص۴۱۵، ح ۲۷۰۵.
- ↑ آلوسی، روح المعانی، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۴.
- ↑ ابن کثیر، البدايه والنهايه، احياء التراث، ج۷، ص۳۹۶