امامیه: تفاوت میان نسخه‌ها

اصول اعتقادی شیعیان امامی پنج چیز است. آنها مانند دیگر مسلمانان، [[توحید]]، [[نبوت]] و [[معاد]] را [[اصول دین]] خود می‌دانند و افزون بر آن به دو اصل [[امامت]] و [[عدل]] اعتقاد دارند که آنها را از مذهب [[اهل سنت]] جدا می‌کند.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۹۶.</ref> به باور آنها، پس از [[پیامبر]]، لازم است شخصی به نام امام در جایگاه او قرار گیرد و مأموریت او را ادامه دهد. آنها تعیین امام را مانند تعیین پیامبر از سوی خدا می‌دانند و می‌گویند: خدا از طریق پیامبر امام را به مردم معرفی می‌کند.<ref>مصباح یزدی، آموزش عقاید، ۱۳۸۴ش، ص۱۴.</ref><br />

شیعیان دوازده‌امامی، برطبق [[روایت|روایاتی]] که از [[پیامبر اسلام(ص)]] نقل می‌کنند، معتقدند که او به فرمان خدا، [[امام علی]] را به عنوان جانشین خود و نخستین امام معرفی کرده است.<ref>علامه طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۳۷۹ش، ص۱۹۷، ۱۹۸.</ref> آنها برپایه احادیثی چون [[حدیث لوح]]، به [[دوازده امام]] اعتقاد دارند.<ref>علامه طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۳۷۹ش، ص۱۹۷، ۱۹۸.</ref> [[امامان شیعه|امامان دوزاده‌گانه]] امامیه، به ترتیب عبارتند از:

#[[علی بن ابیطالب]]  

#[[امام حسن|حسن بن علی]]

#[[امام عسکری| حسن بن علی]](امام عسکری)

#[[امام مهدی| حجة بن الحسن]](امام مهدی)<ref>علامه طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۳۷۹ش، ص۱۹۸، ۱۹۹.</ref>

به باور شیعیان دوازده‌امامی، امام دوازدهم، [[مهدی]]، زنده است و در [[غیبت کبرا]] به سر می‌برد و زمانی [[قیام امام زمان|قیام]] خواهد کرد و عدالت را در زمین برقرار خواهد ساخت.<ref>علامه طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۳۷۹ش، ص۲۳۰، ۲۳۱.</ref><br />

[[عدل]] مانند امامت از [[اصول مذهب شیعه]] است و شیعیان را نیز مانند [[معتزله]] به جهت اعتقاد به آن، [[عدلیه]] می‌گویند. طبق آموزه عدل، خداوند فیض و رحمت و همچنین بلا و نعمت خود را بر اساس استحقاق‌های ذاتی و قبلی می‌دهد.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۹۶.</ref> [[رجعت]] و [[بداء|بَداء]] از باورهای مخصوص شیعه امامیه است.<ref>ربانی گلپایگانی، درآمدی به شیعه‌شناسی، ۱۳۹۲ش، ص۲۷۳؛ علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۱۰۶.</ref> رجعت به این معنا است که پس از [[ظهور امام زمان|ظهور امام مهدی(ع)]]، برخی از مؤمنان و شیعیان و دشمنان [[اهل بیت(ع)]] که مرده‌اند، دوباره زنده خواهند شد و بدکاران به سزای اعمالشان خواهند رسید.<ref>ربانی گلپایگانی، درآمدی به شیعه‌شناسی، ۱۳۹۲ش، ص۲۷۳.</ref> طبق آموزه بداء خداوند گاه بنا بر مصالحی، امری را بر پیامبر و امام آشکار می‎کند؛ اما پس از آن، امری دیگر را جایگزین آن می‎کند.<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۱، ص۳۸۱؛ شیخ مفید، تصحیح الاعتقاد، ۱۴۱۳ق، ص۶۵.</ref><br />