سوره عادیات: تفاوت میان نسخه‌ها
imported>Salvand جزبدون خلاصۀ ویرایش |
imported>Salvand جز ←معرفی سوره |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
* '''حجم''' | * '''حجم''' | ||
سوره عادیات ۱۱ آیه، ۴۰ کلمه، و ۱۶۹ حرف دارد | سوره عادیات ۱۱ آیه، ۴۰ کلمه، و ۱۶۹ حرف دارد و از نظر حجم، جزو [[سوره‌های مفصلات]] و از سوره‌های کوچک قرآن است. سوره عادیات از جمله سوره‌هایی است که با [[قسم|سوگند]] آغاز می‌شوند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷.</ref> | ||
==فضیلت سوره== | ==فضیلت سوره== | ||
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۱۶، ساعت ۰۹:۳۲
| شماره سوره | ۱۰۰ |
|---|---|
| جزء | ۳۰ |
| نزول | |
| ترتیب نزول | ۱۴ |
| مکی/مدنی | اختلافی |
| اطلاعات آماری | |
| تعداد آیات | ۱۱ |
| تعداد کلمات | ۴۰ |
| تعداد حروف | ۱۶۹ |
سوره عادیات یا والعادیات صدمین سوره و از سوره‌های کوچک قرآن است که یازده آیه دارد و با قسم آغاز می‌شود. نام سوره از آیه اول آن گرفته شده است و به معنای دوندگان و تیزتک‌ها است. درباره مکی یا مدنی بودن عادیات اختلاف است. این سوره در جزء سی‌ام قرآن قرار دارد.
سوره عادیات به جهادگران و زنده‌شدن مردگان در روز قیامت می‌پردازد و از ناسپاسی انسان سخن می‌گوید. در فضیلت تلاوت آن آمده است هر کس سوره والعادیات را بخواند، و بر آن مداومت کند، خداوند روز قیامت او را با امیر مؤمنان(ع) مبعوث می‌کند و در جمع او و میان دوستان او خواهد بود. سوره عادیات را در رکعت دوم نماز جعفر طیار می‌خوانند.
معرفی سوره
- نام‌ها
این سوره را عادیات (تیزتک‌ها) می‌نامند؛ زیرا خداوند در آیه اول، به آنها سوگند یاد کرده و از آنها سخن گفته‌است. این سوره را «والعادیات» نیز می‌گویند؛ زیرا سرآغاز سوره است.[۱] عادیات جمع «عادیة» از ماده «عَدْو» (بر وزن صبر) در اصل به معنای گذشتن و جداشدن است. این کلمه در اینجا به معنای دویدن سریع است.[۲]
- ترتیب و محل نزول
درباره مکی یا مدنی بودن سوره عادیات اختلاف است. تفسیر نمونه مدنی بودن را ترجیح می‌دهد[۳] و محمدهادی معرفت مکی بودن آن را.[۴] بنابر نظر معرفت، این سوره چهاردهمین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است، یعنی بعد از سوره عصر و قبل از سوره کوثر.[۵] سوره عادیات در ترتیب مصحف، صدمین سوره قرآن و در جزء سی‌ام جای گرفته است.
- حجم
سوره عادیات ۱۱ آیه، ۴۰ کلمه، و ۱۶۹ حرف دارد و از نظر حجم، جزو سوره‌های مفصلات و از سوره‌های کوچک قرآن است. سوره عادیات از جمله سوره‌هایی است که با سوگند آغاز می‌شوند.[۶]
فضیلت سوره
در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر(ص) نقل شده است هر كس آن را تلاوت کند به عدد هر یک از حاجیانی که (شب عید قربان) در مزدلفه توقف می‌کنند و در آنجا حضور دارند، ده حسنه به او داده می‌شود. از امام صادق(ع) نیز نقل شده است هر کس سوره والعادیات را بخواند، و بر آن مداومت کند، خداوند روز قیامت او را با امیر مؤمنان (سلام اللَّه عليه) مبعوث می‌کند و در جمع او و میان دوستان او خواهد بود.[۷] از برخی از روایات هم برداشت می‌شود، سوره والعادیات معادل نصف قرآن است.[۸]
در دستورالعمل نماز جعفر طیار آمده است، در رکعت دوم بعد حمد، سوره عادیات خوانده شود.[۹]
محتوای سوره
این سوره با توصیف جهادگران و تکاوران و ترسیم صحنه نبرد، به ناسپاس بودن انسان نسبت به پروردگارش و بخیل بودن او به دلیل مال‌دوستی و دنیاپرستی‌اش اشاره می‌کند و احوال روز قیامت و کیفیت روز جزا را یادآور می‌شود.[۱۰]
شأن نزول
نقل شده است این سوره بعد از جنگ «ذات السلاسل» نازل شد. در سال هشتم هجری به رسول خدا(ص) خبر دادند دوازده هزار سوار در سرزمین «یابس» جمع شده و با یكدیگر عهد كرده‌اند تا پیامبر(ص) و علی(ع) را به قتل نرسانند و جمعیت مسلمانان را متلاشی نكنند، از تلاش دست نکشند! پیغمبر اكرم(ص) جمع بسیاری از یاران خود را به سركردگی بعضی از صحابه به سراغ آنان فرستاد؛ ولی بعد از گفتگوهایی بدون نتیجه بازگشتند. سرانجام پیغمبر اكرم(ص) علی(ع) را با گروه بسیاری از مهاجر و انصار به نبرد آنان فرستاد. لشکر مسلمانان به‌سرعت به سوی دشمن حركت كردند و شبانه راه می‌رفتند و صبحگاهان دشمن را در حلقه محاصره گرفتند. نخست اسلام را بر آنان عرضه کردند، اما چون نپذیرفتند، به آنان حمله كردند و آنان را شكست دادند و عده‌ای را اسیر کردند و اموال فراوانی به غنیمت گرفتند.
هنوز امام علی(ع) سربازان به مدینه برنگشته بودند که سوره «و العادیات» نازل شد. پیغمبر خدا(ص) آن روز این سوره را در نماز صبح قرائت کرد. بعد از تمام شدن نماز، اصحاب گفتند: این سوره را تا به حال نشنیده بودیم! پیامبر(ص) فرمود: «آری، علی(ع) بر دشمنان پیروز شد و جبرئیل دیشب با آوردن این سوره به من بشارت داد». چند روز بعد علی(ع) با غنیمت‌ها و اسیران به مدینه وارد شد.[۱۲]
متن سوره
| مـتـن | ترجمه |
|---|---|
| بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ وَالْعَادِيَاتِ ضَبْحًا ﴿١﴾ فَالْمُورِيَاتِ قَدْحًا ﴿٢﴾ فَالْمُغِيرَاتِ صُبْحًا ﴿٣﴾ فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا ﴿٤﴾ فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا ﴿٥﴾ إِنَّ الْإِنسَانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ ﴿٦﴾ وَإِنَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌ ﴿٧﴾ وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿٨﴾ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِي الْقُبُورِ ﴿٩﴾ وَحُصِّلَ مَا فِي الصُّدُورِ ﴿١٠﴾ إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَّخَبِيرٌ ﴿١١﴾ |
به نام خداوند رحمتگر مهربان سوگند به ماديانهائى كه با همهمه تازانند و با سم[هاى] خود از سنگ آتش مى‌جهانند! (۱) و برق [از سنگ] همى جهانند، (۲) و صبحگاهان هجوم آرند، (۳) و با آن [يورش]، گردى برانگيزند، (۴) و بدان [هجوم]، در دل گروهى درآيند، (۵) كه انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است، (۶) و او خود بر اين [امر]، نيك گواه است. (۷) و راستى او سخت شيفته مال است. (۸) مگر نمى‌داند كه چون آنچه در گورهاست بيرون ريخته گردد، (۹) و آنچه در سينه‌هاست فاش شود، (۱۰) در چنان روزى پروردگارشان به [حال] ايشان نيك آگاه است؟ (۱۱) |
| سوره پیشین: سوره زلزله |
سوره عادیات سوره‌های مکی • سوره‌های مدنی |
سوره پسین: سوره قارعه |
|
١.فاتحه ٢.بقره ٣.آل‌عمران ٤.نساء ٥.مائده ٦.انعام ٧.اعراف ٨.انفال ٩.توبه ١٠.یونس ١١.هود ١٢.یوسف ١٣.رعد ١٤.ابراهیم ١٥.حجر ١٦.نحل ١٧.اسراء ١٨.کهف ١٩.مریم ٢٠.طه ٢١.انبیاء ٢٢.حج ٢٣.مؤمنون ٢٤.نور ٢٥.فرقان ٢٦.شعراء ٢٧.نمل ٢٨.قصص ٢٩.عنکبوت ٣٠.روم ٣١.لقمان ٣٢.سجده ٣٣.احزاب ٣٤.سبأ ٣٥.فاطر ٣٦.یس ٣٧.صافات ٣٨.ص ٣٩.زمر ٤٠.غافر ٤١.فصلت ٤٢.شوری ٤٣.زخرف ٤٤.دخان ٤٥.جاثیه ٤٦.احقاف ٤٧.محمد ٤٨.فتح ٤٩.حجرات ٥٠.ق ٥١.ذاریات ٥٢.طور ٥٣.نجم ٥٤.قمر ٥٥.الرحمن ٥٦.واقعه ٥٧.حدید ٥٨.مجادله ٥٩.حشر ٦٠.ممتحنه ٦١.صف ٦٢.جمعه ٦٣.منافقون ٦٤.تغابن ٦٥.طلاق ٦٦.تحریم ٦٧.ملک ٦٨.قلم ٦٩.حاقه ٧٠.معارج ٧١.نوح ٧٢.جن ٧٣.مزمل ٧٤.مدثر ٧٥.قیامه ٧٦.انسان ٧٧.مرسلات ٧٨.نبأ ٧٩.نازعات ٨٠.عبس ٨١.تکویر ٨٢.انفطار ٨٣.مطففین ٨٤.انشقاق ٨٥.بروج ٨٦.طارق ٨٧.اعلی ٨٨.غاشیه ٨٩.فجر ٩٠.بلد ٩١.شمس ٩٢.لیل ٩٣.ضحی ٩٤.شرح ٩٥.تین ٩٦.علق ٩٧.قدر ٩٨.بینه ٩٩.زلزله ١٠٠.عادیات ١٠١.قارعه ١٠٢.تکاثر ١٠٣.عصر ١٠٤.همزه ١٠٥.فیل ١٠٦.قریش ١٠٧.ماعون ١٠٨.کوثر ١٠٩.کافرون ١١٠.نصر ١١١.مسد ١١٢.اخلاص ١١٣.فلق ١١٤.ناس | ||
پیوند به بیرون
پانویس
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۴۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۲۳۶.
- ↑ معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۹۰.
- ↑ معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جج۲۷، ص۲۳۷؛ طبرسی، مجمع البیان، ج۱۰، ص۸۰۱.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، جج۲۷، ص۲۳۷
- ↑ قمی، مفاتیح الجنان، ص۶۶، نماز جعفر طیار.
- ↑ دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۷
- ↑ خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، تهیه مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، چ۱، ۱۳۹۲ش.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۴۰.
منابع
- قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.
- دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاء الدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
- طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه محمدجواد بلاغی، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چ۳، ۱۳۷۲ش.
- قمی، شیخ عباس، مفاتیح الجنان، تهران، مشعر، ۱۳۸۶ش.
- معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چ۱، ۱۳۷۱ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامية، چ۱، ۱۳۷۴ش.