درخواست برای آمرزش گناهان پیش از پایان یافتن ماه رمضان.
خداوند خود، ما را در نماز و روزه این ماه یاری رسانده است.
از خدا بخواهیم ماه رمضان را از جهت برکت در نگهداری دینمان و رهایی جسم و جانمان و رواشدن حاجتمان و پذیرفته‌شدن شفاعت در خواهش‌هایمان و کامل‌شدن نعمت‌ها، و برگرداندن بدی‌ها عظیم‌ترین رمضان قرار دهد.
در وداع ماه رمضان می‌گویی: خدایا تو در کتاب نازل شده بر پیامبر مُرسَلت صلّی اللَّه علیه و آله فرموده‌ای و گفتهٔ تو حقّ است: «و آن ایام که روزه‌داشتنش بر شما واجب شده، ماه رمضان است که قرآن به‌عنوان راهنما برای مردم و به صورت آیات بَیِّنات از هدایت، و جداسازی حقّ از باطل نازل شده است».
و این ماه رمضان است که سپری گشته است، پس تو را به حرمت ذات کریمت و کلمات تامّاتت (مخلوق کامل) مسئلت می‌کنم که اگر گناهی بر ذمّه‌ام باقی مانده باشد که آن را بر من نیامرزیده باشی، و بخواهی که مرا به علّت ارتکاب آن مورد محاسبه قرار دهی، یا مرا برای آن عذاب فرمایی، یا به تحمّل درد و رنج گرفتار سازی، از تو می‌خواهم که پیش از طلوع فجر این شب، و سپری‌شدن کلّی این ماه آن گناه را بر من ببخشی، ای مهربان‌ترین مهربانان.
خدایا تو را ستایش و سپاس به همگی انواع ستایش‌ها و سپاس‌هایت، بر کلیه نعمت‌هایت، چه آن نعمت‌ها که در آغاز انعام فرموده‌ای و چه آنها که در آخر عطا کرده‌ای، چه آنها که خودت برای خود ذکر نموده‌ای و چه آنها که خلایقِ حامد و کوشا در ذکر و شکر تو بر زبان رانده‌اند، همان حامدان و شاکرانی از اصناف خلقت که تو خود ایشان را بر ادای حقّت یاری داده‌ای، حمدگویان و سپاسگزارانی از فرشتگان مقرّب و انبیا و مُرسَلین و طبقات سخنگویان و تسبیح‌کنندگان برای تو، از همگی جهانیان. اگرچه تو ما را در حالتی به این ماه رمضان رسانده بودی که چندان از نعمت‌هایت بر ما جریان داشت و آن‌قدر از ارزاقت و احسانت و فراوانی نعمت‌هایت و تراکم الطافت بر ما وارد شده بود که از شمارش آن ناتوان بودیم!
پس برای توست حمد جاوید دائم فزاینده ابدی سرمدی که در کشاکش درازنای زمان و طولِ ابدیت فنا نپذیرد. شکوهمند و بلندْ بارگاه است کاخِ ثنای تو! تو ما را بر قیام به وظائف این ماه یاری کردی، تا به گرفتن روزه‌اش و قیام به نمازش از سوی ما برگزار شد. پس هر کار نیکی یا هر شکری یا ذکری که در این ماه از جانب ما به وقوع پیوسته است - خدایا- آن را به بهترین نوع قبولت و گذشتت و عفوت و اغماضت و آمرزشت و خشنودی حقیقیت از ما بپذیر، تا ما را به این وسیله به هر خیر دلخواه و عطای سرشاری که تو به ما می‌بخشی نائل‌سازی که در پناه آن از هر پیشامد سهمگین، یا بلای دستاوردِ از معصیت، یا گناه خودکرده‌ای در امانمان داری.
خدایا تو را به آن نام عظیم از نام‌های کریمت و به آن ثنای جمیل و دعای مخصوصت که یکی از آفریدگانت تو را به آن نام و به آن ثنا و به آن دعا خوانده است، مسئلت می‌کنم که بر محمّد و آل محمّد درود و رحمت فرستی، و این ماه ما را از جهت برکت در نگهداری دینم و رهایی جسم و جانم و رواشدن حاجتم و پذیرفته‌شدن شفاعت در خواهش‌هایم و کامل‌شدن نعمت بر من، و برگرداندن بدی‌ها از سوی من و پوشاندن خلعت عافیت بر من عظیم‌ترین رمضانی قرار دهی که از آغاز فرود آمدنمان از سوی تو به این دنیا بر ما گذشته است. و از تو می‌خواهم که به رحمت خودت مرا از کسانی قرار دهی، که شب قدر را در عظیم‌ترین اجر و گرامی‌ترین ذخیره و بهترین شکر و طولانی‌ترین عمر و برقرارترین رفاه، برای او اندوخته‌ای و آن را برای او از هزار ماه بهتر ساخته‌ای.
خدایا و از تو مسئلت دارم، به رحمتت و عزّتت و بخشش بی‌منّت، و عفوت، و انواع نعمت، و جلالت قدر و عُلوِّ منزلتت، و احسان و نعمت های قدیمت ، که این ماه را آخرین نوبتِ دیدار ما با ماه رمضان قرار ندهی، تا در سال آینده، با بهترین حال، ما را به ملاقات آن برسانی، و هلال آن را به ما بنمایانی همراه با نِگَرندگان به سوی آن، و جستجوگران برای آن در کامل‌ترین مراتب عافیتت، و جامع‌ترین انواع نعمتت، و گسترده‌ترین رحمتت و سرشارترین قسمتت.
خدایا ای آن پروردگار من که مرا جز او پروردگاری نیست، این وداع من با آن ماه را وداع فنا و آخرین عهدم به لقا قرار مده، تا با فرا رسیدن سال آینده، آن را در گسترده‌ترین نعمت، و برترین امید به من بنمایانی، در حالی که من در عهد خود با تو در بهترین شرایط وفا باشم؛ زیرا که تو شنونده و اجابت‌کننده هر دعایی.
خدایا دعای مرا بنیوش، و بر زاری، و اظهارخواری، و نگونساریم در پیشگاه تو، و توکلم بر تو، رحمت آور؛ زیرا که من در برابر تو بر سر تسلیمم، و هیچ رستگاری و کامیابی را جز به وسیله تو و از جانب تو امید نمی‌دارم، پس ای خدایی که ثنای تو از حدّ توصیف بالاتر است، و نام‌هایت در هاله‌ای از قداست قرار گرفته است، بر من منّت گذار، و مرا در حال عافیت از هر امر مکروه و محذوری به ماه رمضان دیگر برسان، و از همگی شرور دور بدار. ستایش و سپاس خدایی را که ما را به روزه‌گرفتن این ماه یاری کرد، تا به آخرین شب آن دست یافتیم.
