سوره ممتحنه

سوره ممتحنه

پیام خطای یک مخزن مشترک : خطا در ایجاد بندانگشتی: نمی‌توان تصویر بندانگشتی را در مقصد ذخیره کرد حشر [[سوره حشر]] ممتحنه صف [[سوره صف]]
شماره سوره	۶۰
جزء	۲۸
نزول
ترتیب نزول	۹۱
مکی/مدنی	مدنی
اطلاعات آماری
تعداد آیات	۱۳
تعداد کلمات	۳۲۵
تعداد حروف	۱۵۶۰

سوره ممتحنه، از سوره‌های مدنی قرآن کریم، شصتمین سوره به ترتیب کتابت و نود و یکمین سوره به ترتیب نزول. این سوره را از آن جهت «ممتحنه» می‌نامند که از واژه امتحان گرفته شده است؛ زیرا در آیه ۱۰ به رسول خدا (ص) دستور داده شده تا زن‌های مهاجر را امتحان کند. این سوره از نظر حجم از گروه مفصلات است.

سوره ممتحنه چند حکم مهم فقهی و سیاسی و همچنین احکام زنان مهاجر را دربردارد و از ماجرای بیعت زنان با رسول خدا(ص) بعد از فتح مکه سخن می‌گوید.

معرفی سوره

نام‌ها

• ممتحنه: این سوره را از آن جهت «ممتحنه» می‌نامند که از واژه امتحان گرفته شده است. در آیه ۱۰ به رسول خدا(ص) دستور داده شده تا زن‌های مهاجر را امتحان کند تا علت و انگیزه ترک شوهرانشان و مهاجرتشان از مکه به مدینه معلوم شود تا بر اساس آن درباره آنان تصمیم بگیرد.
• امتحان: نام دوم این سوره است که از کلمه ممتحنه گرفته شده است.
• مودت: این کلمه که به معنای دوستی است، سه بار در این سوره به کار رفته است: دو بار در آیه اول که مسلمانان را از دوستی با دشمنان خدا نهی می‌کند و یک بار نیز در آیه ۷ که ارتباط و دوستی مسلمانان با دشمنان را پیشگویی می‌کند؛ این پیشگویی با فتح مکه و ایمان آوردن قریش و تبدیل شدن دشمنی آنان به دوستی با مسلمانان تحقق یافت.

محل و ترتیب نزول

این سوره از سوره‌های مدنی قرآن کریم، نود و یکمین سوره به ترتیب نزول و شصتمین سوره به ترتیب کتابت است. در جزء بیست و هشتم، بعد از سوره حشر و قبل از سوره صف کتابت شده است.

تعداد آیات و کلمات

سوره ممتحنه ۱۳ آیه، ۳۵۲ کلمه و ۱۵۶۰ حرف دارد. این سوره از گروه سوره‌های مُفَصّلات (دارای آیات متعدد و کوتاه) است و حجم آن در حدود یک‌چهارم حزب است.

مفاهیم

• اجتماعی و سیاسی

دوستی با مشرکان از موضوعاتی است که این سوره به آن می‌پردازد. در ماجرای آغاز حرکت مسلمین برای فتح مکه، آیات ابتدایی این سوره مسلمین را از دوستی با مشرکین نهی می‌کند و حضرت ابراهیم (ع) در این موضوع به عنوان الگو معرفی می‌شود. برخی مفسرین مانند شیخ طبرسی معتقدند دعای ابراهیم برای پدرش استثناء شده است لذا این رفتار ابراهیم (ع) الگو نمی‌تواند باشد.

در آیه هشتم به عدالت ورزیدن و جواز دوستی با غیر مسلمانانی که با مؤمنین دشمنی ندارند، اشاره می‌شود.علامه طباطبایی در المیزان روایتی را نقل می‌کند که پیامبر اکرم(ص) با استدلال به این آیات توصیه به صله رحم می‌کنند؛ هر چند آن شخص کافر باشد.

• احکام

این سوره چند حکم مهم فقهی پیرامون احکام زنان مهاجر را دربردارد. این زنان از مکه به مدینه می‌آمدند و اظهار ایمان می‌کردند. مسئله ازدواج این زنان از جمله احکامی است که به آن پرداخته می‌شود. همچنین به ماجرای بیعت زنان با رسول خدا(ص) بعد از فتح مکه اشاره می‌شود.

• دعا و نیایش

آیاتی از این سوره پیرامون دعاها و نیایش‌های حضرت ابراهیم(ع) و موضوعات دعا می‌باشد و از جمله آیاتی که با ربّنا شروع می‌شود در این سوره هم آمده است. به ماجرای معروف دعای حضرت ابراهیم(ع) برای یک مشرک اشاره‌ای شده است.

شان نزول

دوستی و اعتماد به دشمنان

حاطب بن ابی بلتعه از مسلمانانی در مدینه بود که خانواده‌اش در مکه مانده بودند و در مکه فامیلی نداشت که از خانواده‌اش حمایت کنند. قبل از شروع حرکت مسلمین برای فتح مکه‌،‌ نامه‌ای را به زنی به نام ساره می‌دهد که به اهالی مکه برساند و آنها را از حرکت پیامبر(ص) خبردار کند تا اینگونه حمایتی از خانواده‌اش به عمل بیاورد. ولی پیامبر (ص) از جاسوسی آن دو با خبر گردید و حضرت علی(ع)، زبیر و مقداد را مأموریت داد که به هر صورت ممکن، آن زن جاسوس را بیابند و دستگیر کنند. آنان، زن جاسوس را در میان راه مدینه و مکه یافتند. در ابتدا انکار می‌کرد و می‌گفت: نامه‌ای همراه ندارم. اثاثیه او را گشتند و چیزی پیدا نکردند. همگی تصمیم گرفتند که باز گردند؛ اما حضرت علی(ع) فرمود: نه پیامبر به ما دروغ می‌گوید و نه ما دروغ می‌گوییم. بر او غضب کرد و فرمود: نامه را بیرون بیاور. ساره نامه را از بین گیسوانش در آورد و جاسوسی او و حاطب بر ملا شد. پیامبر اکرم(ص) حاطب را خواست. حاطب ضمن عذر خواهی، اظهار ایمان کرد و گفت: قصد من فقط حمایت از خانواده‌ام در مکه بوده است. آیات ابتدایی این سوره نازل شد و مسلمین را از دوستی با مشرکین نهی کرد.

امتحان کردن زنان مهاجر

یکی از نام‌های این سوره «مرأة» (سوره زن) می باشد. ماجرا اینگونه بود که پیامبر اکرم(ص) در حدیبیه با مشرکان مکه پيمان صلح حدیبیه امضا كردند. در این صلح نامه آمده بود که اگر مردی از مشرکین به مدینه آمد، مسلمین موظف هستند او را بازگردانند ولی اگر شخصی از مدینه به مکه برود و پناهنده شود، مشرکین مکه ملزم به بازگرداندن او نیستند.

بعد از مدت کوتاهی زنی به نام سبیعه دختر حارث از مکه به مدینه آمد. آیات دهم تا دوازدهم این سوره نازل شد. پیامبر اکرم(ص) از آن زن خواست که سوگند بخورد که آمدنش به مدینه تنها به انگیره دین خواهی و بیزاری از کفر است. این سوگند خوردن همان امتحانی است که در این آیات از آن سخن آمده است که زنان مهاجر را امتحان کنید و البته خداوند به ایمان آنها آگاه تر است. بعد از این سوگند،‌ پیامبر اکرم(ص) به این استدلال که در متن صلحنامه از مردان صحبت شده بود و در مورد زنان سخنی نیامده،‌ زنان مهاجر را به مشرکان تحویل نداد و به موجب آیه دهم مهریه آن زنان را به شوهران مشرکشان پرداخت کرد و آن زنان می توانستند در مدینه مجددا ازدواج کنند.

آیات مشهور

• یا أَیها الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَخِذُوا عَدُوِّی وعَدوَّکم أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیهِم بالمودَّة و قَدْ کفَرُ‌وا بمَا جَاءَکم مِنَ الْحَقِّ (آیه اول)

ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی نگیرید [به طوری‌] که با آنها اظهار دوستی کنید، و حال آنکه قطعاً به آن حقیقت که برای شما آمده کافرند.

مودت با غیر مسلمانان از موضوعات مهم این سوره است که بواسطه وجود کلمه مودت در این آیه و آیه هفتم، یکی از اسامی این سوره، مودت است. این موضوع یعنی حب و بغض برای خداوند از موضوعاتی است که آیات زیادی مثل آیه ۲۲ سوره مجادله و روایات متعددی مانند روایت ذیل به آن پرداخته است.

امام صادق(ع) می‌فرماید: من احب لله و ابغض لله و اعطی لله جل و عز، فهو ممن کمل ایمانه.

کسی که برای خدا دوست دارد و برای خدا دشمن دارد، از افرادی است که ایمانش کامل شده است.

فضیلت و خواص

قاری سوره ممتحنه مشمول شفاعت مومنان در روز قیامت خواهد شد و از بعضی بیماری‌ها محفوظ می‌ماند. امام سجاد(ع) فرمودند: کسی که این سوره را در نمازهای واجب و مستحب خود قرائت کند خداوند قلب او را برای ایمان آماده می‌کند و چشمانش را نورانی کرده و هیچ گاه به فقر و نیازمندی مبتلا نمی‌کند و قاری این سوره و فرزندان او به بیماری جنون مبتلا نمی‌شوند.

رسول خدا(ص) فرمودند: هر کس این سوره را قرائت نماید فرشتگان بر او درود فرستاده و برای او طلب بخشش می‌کنند و اگر در همان روز قرائت سوره ممتحنه از دنیا برود شهید از دنیا رفته است و مؤمنان در روز قیامت شفیع او خواهند بود.

متن سوره

سوره ممتحنه

مـتـن

ترجمه

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِيمِ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُ‌وا بِمَا جَاءَكُم مِّنَ الْحَقِّ يُخْرِ‌جُونَ الرَّ‌سُولَ وَإِيَّاكُمْ ۙ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّـهِ رَ‌بِّكُمْ إِن كُنتُمْ خَرَ‌جْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْ‌ضَاتِي ۚ تُسِرُّ‌ونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنتُمْ ۚ وَمَن يَفْعَلْهُ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ ﴿١﴾ إِن يَثْقَفُوكُمْ يَكُونُوا لَكُمْ أَعْدَاءً وَيَبْسُطُوا إِلَيْكُمْ أَيْدِيَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُم بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَكْفُرُ‌ونَ ﴿٢﴾ لَن تَنفَعَكُمْ أَرْ‌حَامُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُمْ ۚ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يَفْصِلُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّـهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ‌ ﴿٣﴾ قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَ‌اهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَ‌آءُ مِنكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ كَفَرْ‌نَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّىٰ تُؤْمِنُوا بِاللَّـهِ وَحْدَهُ إِلَّا قَوْلَ إِبْرَ‌اهِيمَ لِأَبِيهِ لَأَسْتَغْفِرَ‌نَّ لَكَ وَمَا أَمْلِكُ لَكَ مِنَ اللَّـهِ مِن شَيْءٍ ۖ رَّ‌بَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ‌ ﴿٤﴾ رَ‌بَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِّلَّذِينَ كَفَرُ‌وا وَاغْفِرْ‌ لَنَا رَ‌بَّنَا ۖ إِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ ﴿٥﴾ لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِيهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِّمَن كَانَ يَرْ‌جُو اللَّـهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ‌ ۚ وَمَن يَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّـهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ ﴿٦﴾ عَسَى اللَّـهُ أَن يَجْعَلَ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ الَّذِينَ عَادَيْتُم مِّنْهُم مَّوَدَّةً ۚ وَاللَّـهُ قَدِيرٌ‌ ۚ وَاللَّـهُ غَفُورٌ‌ رَّ‌حِيمٌ ﴿٧﴾ لَّا يَنْهَاكُمُ اللَّـهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِ‌جُوكُم مِّن دِيَارِ‌كُمْ أَن تَبَرُّ‌وهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ ۚ إِنَّ اللَّـهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ ﴿٨﴾ إِنَّمَا يَنْهَاكُمُ اللَّـهُ عَنِ الَّذِينَ قَاتَلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَأَخْرَ‌جُوكُم مِّن دِيَارِ‌كُمْ وَظَاهَرُ‌وا عَلَىٰ إِخْرَ‌اجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُولَـٰئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٩﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَ‌اتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ ۖ اللَّـهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ ۖ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلَا تَرْ‌جِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ‌ ۖ لَا هُنَّ حِلٌّ لَّهُمْ وَلَا هُمْ يَحِلُّونَ لَهُنَّ ۖ وَآتُوهُم مَّا أَنفَقُوا ۚ وَلَا جُنَاحَ عَلَيْكُمْ أَن تَنكِحُوهُنَّ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَ‌هُنَّ ۚ وَلَا تُمْسِكُوا بِعِصَمِ الْكَوَافِرِ‌ وَاسْأَلُوا مَا أَنفَقْتُمْ وَلْيَسْأَلُوا مَا أَنفَقُوا ۚ ذَٰلِكُمْ حُكْمُ اللَّـهِ ۖ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ ۚ وَاللَّـهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ ﴿١٠﴾ وَإِن فَاتَكُمْ شَيْءٌ مِّنْ أَزْوَاجِكُمْ إِلَى الْكُفَّارِ‌ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِينَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُم مِّثْلَ مَا أَنفَقُوا ۚ وَاتَّقُوا اللَّـهَ الَّذِي أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾ يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِذَا جَاءَكَ الْمُؤْمِنَاتُ يُبَايِعْنَكَ عَلَىٰ أَن لَّا يُشْرِ‌كْنَ بِاللَّـهِ شَيْئًا وَلَا يَسْرِ‌قْنَ وَلَا يَزْنِينَ وَلَا يَقْتُلْنَ أَوْلَادَهُنَّ وَلَا يَأْتِينَ بِبُهْتَانٍ يَفْتَرِ‌ينَهُ بَيْنَ أَيْدِيهِنَّ وَأَرْ‌جُلِهِنَّ وَلَا يَعْصِينَكَ فِي مَعْرُ‌وفٍ ۙ فَبَايِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ‌ لَهُنَّ اللَّـهَ ۖ إِنَّ اللَّـهَ غَفُورٌ‌ رَّ‌حِيمٌ ﴿١٢﴾ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّـهُ عَلَيْهِمْ قَدْ يَئِسُوا مِنَ الْآخِرَ‌ةِ كَمَا يَئِسَ الْكُفَّارُ‌ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ‌ ﴿١٣﴾

به نام خداوند رحمتگر مهربان ای کسانی که ایمان آورده‌اید، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستی برمگیرید [به طوری‌] که با آنها اظهار دوستی کنید، و حال آنکه قطعاً به آن حقیقت که برای شما آمده کافرند [و] پیامبر [خدا] و شما را [از مکه‌] بیرون می‌کنند که [چرا ]به خدا، پروردگارتان ایمان آورده‌اید، اگر برای جهاد در راه من و طلب خشنودی من بیرون آمده‌اید. [شما] پنهانی با آنان رابطه دوستی برقرار می‌کنید در حالی که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم. و هر کس از شما چنین کند، قطعاً از راه درست منحرف گردیده است. (۱) اگر بر شما دست یابند، دشمن شما باشند و بر شما به بدی دست و زبان بگشایند و آرزو دارند که کافر شوید. (۲) روز قیامت نه خویشان شما و نه فرزندانتان هرگز به شما سود نمی‌رسانند. [خدا] میانتان فیصله می‌دهد، و خدا به آنچه انجام می‌دهید بیناست. (۳) قطعاً برای شما در [پیروی از] ابراهیم و کسانی که با اویند سرمشقی نیکوست: آنگاه که به قوم خود گفتند: «ما از شما و از آنچه به جای خدا می‌پرستید بیزاریم. به شما کفر می‌ورزیم و میان ما و شما دشمنی و کینه همیشگی پدیدار شده تا وقتی که فقط به خدا ایمان آورید.» جز [در] سخن ابراهیم [که‌] به [نا]پدر[ی‌] خود [گفت:] «حتماً برای تو آمرزش خواهم خواست، با آنکه در برابر خدا اختیار چیزی را برای تو ندارم.» «ای پروردگار ما! بر تو اعتماد کردیم و به سوی تو بازگشتیم و فرجام به سوی توست. (۴) پروردگارا، ما را وسیله آزمایش [و آماج آزار] برای کسانی که کفر ورزیده‌اند مگردان، و بر ما ببخشای که تو خود توانای سنجیده‌کاری.» (۵) قطعاً برای شما در [پیروی از] آنان سرمشقی نیکوست [یعنی‌] برای کسی که به خدا و روز بازپسین امید می‌بندد. و هر کس روی برتابد [بداند که‌] خدا همان بی‌نیاز ستوده‌[صفات‌] است. (۶) امید است که خدا میان شما و میان کسانی از آنان که [ایشان را] دشمن داشتید، دوستی برقرار کند، و خدا تواناست، و خدا آمرزنده مهربان است. (۷) [اما] خدا شما را از کسانی که در [کار] دین با شما نجنگیده و شما را از دیارتان بیرون نکرده‌اند، باز نمی‌دارد که با آنان نیکی کنید و با ایشان عدالت ورزید، زیرا خدا دادگران را دوست می‌دارد. (۸) فقط خدا شما را از دوستی با کسانی باز می‌دارد که در [کار] دین با شما جنگ کرده و شما را از خانه‌هایتان بیرون رانده و در بیرون‌راندنتان با یکدیگر همپشتی کرده‌اند. و هر کس آنان را به دوستی گیرد، آنان همان ستمگرانند. (۹)‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید، چون زنان با ایمان مهاجر، نزد شما آیند آنان را بیازمایید. خدا به ایمان آنان داناتر است. پس اگر آنان را باایمان تشخیص دادید، دیگر ایشان را به سوی کافران بازنگردانید: نه آن زنان بر ایشان حلالند و نه آن [مردان‌] بر این زنان حلال. و هر چه خرج [این زنان‌] کرده‌اند به [شوهران‌] آنها بدهید، و بر شما گناهی نیست که -در صورتی که مَهرشان را به آنان بدهید- با ایشان ازدواج کنید، و به پیوندهای قبلی کافران متمسک نشوید [و پایبند نباشید ]و آنچه را شما [برای زنان مرتد و فراری خود که به کفار پناهنده شده‌اند] خرج کرده‌اید، [از کافران‌] مطالبه کنید، و آنها هم باید آنچه را خرج کرده‌اند [از شما] مطالبه کنند. این حکم خداست [که‌] میان شما داوری می‌کند، و خدا دانای حکیم است. (۱۰) و در صورتی که [زنی‌] از همسران شما به سوی کفار رفت [و کفار مَهر مورد مطالبه شما را ندادند] و شما غنیمت یافتید؛ پس به کسانی که همسرانشان رفته‌اند، معادل آنچه خرج کرده‌اند بدهید، و از آن خدایی که به او ایمان دارید بترسید. (۱۱)‌ای پیامبر، چون زنان باایمان نزد تو آیند که [با این شرط] با تو بیعت کنند که چیزی را با خدا شریک نسازند، و دزدی نکنند، و زنا نکنند، و فرزندان خود را نکشند، و بچه‌های حرامزاده پیش دست و پای خود را با بهتان [و حیله‌] به شوهر نبندند، و در [کار] نیک از تو نافرمانی نکنند، با آنان بیعت کن و از خدا برای آنان آمرزش بخواه، زیرا خداوند آمرزنده مهربان است. (۱۲)‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید، مردمی را که خدا بر آنان خشم رانده، به دوستی مگیرید. آنها واقعاً از آخرت سلب امید کرده‌اند، همان گونه که کافران اهل گور قطع امید نموده‌اند. (۱۳)

سوره پیشین: سوره حشر	سوره ممتحنه سوره‌های مکی • سوره‌های مدنی	سوره پسین: سوره صف
١.فاتحه ٢.بقره ٣.آل‌عمران ٤.نساء ٥.مائده ٦.انعام ٧.اعراف ٨.انفال ٩.توبه ١٠.یونس ١١.هود ١٢.یوسف ١٣.رعد ١٤.ابراهیم ١٥.حجر ١٦.نحل ١٧.اسراء ١٨.کهف ١٩.مریم ٢٠.طه ٢١.انبیاء ٢٢.حج ٢٣.مؤمنون ٢٤.نور ٢٥.فرقان ٢٦.شعراء ٢٧.نمل ٢٨.قصص ٢٩.عنکبوت ٣٠.روم ٣١.لقمان ٣٢.سجده ٣٣.احزاب ٣٤.سبأ ٣٥.فاطر ٣٦.یس ٣٧.صافات ٣٨.ص ٣٩.زمر ٤٠.غافر ٤١.فصلت ٤٢.شوری ٤٣.زخرف ٤٤.دخان ٤٥.جاثیه ٤٦.احقاف ٤٧.محمد ٤٨.فتح ٤٩.حجرات ٥٠.ق ٥١.ذاریات ٥٢.طور ٥٣.نجم ٥٤.قمر ٥٥.الرحمن ٥٦.واقعه ٥٧.حدید ٥٨.مجادله ٥٩.حشر ٦٠.ممتحنه ٦١.صف ٦٢.جمعه ٦٣.منافقون ٦٤.تغابن ٦٥.طلاق ٦٦.تحریم ٦٧.ملک ٦٨.قلم ٦٩.حاقه ٧٠.معارج ٧١.نوح ٧٢.جن ٧٣.مزمل ٧٤.مدثر ٧٥.قیامه ٧٦.انسان ٧٧.مرسلات ٧٨.نبأ ٧٩.نازعات ٨٠.عبس ٨١.تکویر ٨٢.انفطار ٨٣.مطففین ٨٤.انشقاق ٨٥.بروج ٨٦.طارق ٨٧.اعلی ٨٨.غاشیه ٨٩.فجر ٩٠.بلد ٩١.شمس ٩٢.لیل ٩٣.ضحی ٩٤.شرح ٩٥.تین ٩٦.علق ٩٧.قدر ٩٨.بینه ٩٩.زلزله ١٠٠.عادیات ١٠١.قارعه ١٠٢.تکاثر ١٠٣.عصر ١٠٤.همزه ١٠٥.فیل ١٠٦.قریش ١٠٧.ماعون ١٠٨.کوثر ١٠٩.کافرون ١١٠.نصر ١١١.مسد ١١٢.اخلاص ١١٣.فلق ١١٤.ناس

تک نگاری‌ها

علاوه بر تفسیر این سوره در کتب تفسیری،‌ آیت الله سید محمد باقر حکیم کتاب مجزایی به نام تفسیر سورة الممتحنة نگاشته‌اند که موسسه تراث الشهید الحکیم آن را به چاپ رسانده است.

منابع

• قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.
• ابن خلدون، عبدالرحمن، تاریخ ابن خلدون، ترجمه عبد المحمد آیتی، تهران، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش.
• بحرانی، سیدهاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، چاپ محمودبن جعفر موسوی زرندی، ۱۳۳۴ش.
• بهاءالدین خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
• خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، تهیه مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، ۱۳۹۲ش.
• سیوطی، عبدالرحمن بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن.
• صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم، رضی، ۱۳۶۸ش.
• طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، ناصر خسرو، ۱۳۷۲ش.
• کلینی، الکافی، تحقیق علی اکبر غفاری، دارالکتب، تهران.
• مكارم شيرازی، ناصر، تفسیر نمونه،‌ تهران، دارالکتاب الاسلامیه،‌ ۱۳۷۴ش.

پیوند به بیرون

• قرائت سوره ممتحنه