سوره انفطار: تفاوت میان نسخه‌ها

این سوره درباره وقوع [[قیامت]] و شرایط و نشانه‌های آن و حوادثی سخن می‌گوید که در پایان جهان رخ می‌دهد؛ همچنین انسان را به نعمت‌های خداوند که سراسر وجود او را گرفته است توجه می‌دهد و با تقسیم‌بندی انسان‌ها به دو گروه ابرار (نیکان) و فُجّار (بدکاران)، درباره سرنوشت و جایگاه هر کدام سخن می‌گوید و اینکه فرشتگانی گرامی (کرَ امًا کاتِبِینَ) اعمال هر انسانی را ثبت و ضبط می‌کنند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۲</ref>

در تفسیر [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن|مجمع البیان]] از [[پیامبر (ص)]] نقل شده هر كس سوره انفطار را قرائت كند، خداوند به تعداد همه قبرها و ده برابر قطرات برف و باران به او حسنه می‌دهد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ج۱۰، ص۲۸۳.</ref> همچنین از پیامبر(ص) آمده هر کس خوش دارد که در قیامت به من بنگرد، چنان‌که با چشم سر می‌بیند، سوره‌های [[سوره تکویر|تکویر]]، انفطار و [[سوره|انشقاق]] را قرائت کند.<ref>متقی هندی٬کنزالعمال،ج۶، ص۳۸۳۴</ref> شیخ صدوق در روایتی از امام صادق (ع) نقل می‌کند هر كس سوره انفطار را در [[نماز|نمازهای]] [[واجب]] یا [[مستحب]]  خود قرائت کند، خداوند حاجت‌ها و خواسته‌هایش را روا می‌دارد و بین او و خداوند حجابی نخواهد بود و همواره خداوند با نظر عنایت به او می‌نگرد تا از حسابرسی مردم فارغ گردد.<ref> شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۱.</ref>

در منابع روایی برای قرائت این سوره خواصی چون خلاصی از زندان،<ref>کفعمی، مصباح، ۱۴۲۳ق، ص۴۵۹.</ref> ایمنی از رسوایی روز قیامت و قوی‌شدن دید چشم و برطرف شدن دردهای چشمی<ref>بحرانی، تفسیرالبرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۵۹۹.</ref> ذکر شده است.