پرش به محتوا

جشن میلاد پیامبر(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
Abbasahmadi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Abbasahmadi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''جشن میلاد پیامبر(ص)''' به جشن‌هایی اشاره دارد که در سالروز ولادت [[پیامبر اسلام]] برگزار می‌گردد. شیعیان و اهل‌سنت، روز میلاد پیامبر(ص) را جشن می‌گیرند اما [[وهابیت|وهابی‌ها]] این جشن‌ها را [[بدعت]] می‌دانند چراکه در زمان [[پیامبر(ص)]] و [[صحابه]] چنین جشن‌هایی برگزار نشده است. عالمان مسلمان در پاسخ وهابیان گفته‌اند هرچند در زمان پیامبر(ص) و صحابه جشن میلاد پیامبر(ص) برگزار نشده اما در شرع از آن نهی نشده است از این‌رو برپایی جشن میلاد برای پیامبر نه تنها بدعت نیست بلکه برای بزرگداشت او مطلوب هم خواهد بود. همچنین برای مشروعیت برپایی جشن میلاد النبی به آیات قرآن و نیز مفاهیم قرآنی استناد شده که به بزرگداشت پیامبر و محبت به او اشاره دارد.
'''جشن میلاد پیامبر(ص)''' به جشن‌هایی اشاره دارد که در سالروز ولادت [[پیامبر اسلام]] برگزار می‌گردد. شیعیان و اهل‌سنت، روز میلاد پیامبر(ص) را جشن می‌گیرند اما [[وهابیت|وهابی‌ها]] این جشن‌ها را [[بدعت]] می‌دانند چراکه در زمان [[پیامبر(ص)]] و [[صحابه]] چنین جشن‌هایی برگزار نشده است. عالمان مسلمان در پاسخ وهابیان گفته‌اند هرچند در زمان پیامبر(ص) و صحابه جشن میلاد پیامبر(ص) برگزار نشده اما در شرع از آن نهی نشده است از این‌رو برپایی جشن میلاد برای پیامبر نه تنها بدعت نیست بلکه برای بزرگداشت او مطلوب هم خواهد بود. همچنین برای مشروعیت برپایی جشن میلاد النبی به آیات قرآن و نیز مفاهیم قرآنی استناد شده که به بزرگداشت پیامبر و محبت به او اشاره دارد.


گزارش‌های تاریخی از قرن چهارم قمری و پس از آن وجود دارد که مسلمانان روز میلاد را جشن می‌گرفتند. همچنین اهالی مکه در سالروز ولادت پیامبر در محل ولادت او تجمع می‌کردند و به دعا و ذکر می‌پرداختند و از او تبرک می‌جستند اما در حکومت آل سعود این مکان تخریب شد.  
گزارش‌های تاریخی از قرن چهارم قمری و پس از آن وجود دارد که مسلمانان روز میلاد را جشن می‌گرفتند. همچنین اهالی [[مکه]] در سالروز ولادت پیامبر در محل ولادت او تجمع می‌کردند و به دعا و ذکر می‌پرداختند و به او [[تبرک]] می‌جستند تا اینکه در حکومت آل سعود این مکان تخریب شد.  


شیعیان، [[۱۷ ربیع‌الاول]] و [[اهل سنت]]، [[۱۲ ربیع‌الاول]] را روز ولادت پیامبر اسلام می‌دانند. علمای شیعه [[صدقه|صدقه دادن]]، انجام امور خیر، شاد کردن مؤمنان و... را در این روز [[مستحب]] می‌دانند. اهل سنت نیز هدیه دادن و اطعام فقرا را برای بزرگداشت پیامبر اسلام در این روز سفارش کرده‌اند. از این رو مسلمانان در کشورهای مختلف در روز میلاد پیامبر جشن برپا می‌کنند. این روز در [[ایران]]، [[افغانستان]]، [[عراق]]، [[هندوستان]]، [[پاکستان]] و [[مصر]] تعطیل رسمی است.
شیعیان، [[۱۷ ربیع‌الاول]] و [[اهل سنت]]، [[۱۲ ربیع‌الاول]] را روز ولادت پیامبر اسلام می‌دانند. علمای شیعه [[صدقه|صدقه دادن]]، انجام امور خیر، شاد کردن مؤمنان و... را در این روز [[مستحب]] می‌دانند. اهل سنت نیز هدیه دادن و اطعام فقرا را برای بزرگداشت پیامبر اسلام در این روز سفارش کرده‌اند. از این رو مسلمانان در کشورهای مختلف در روز میلاد پیامبر جشن برپا می‌کنند. این روز در [[ایران]]، [[افغانستان]]، [[عراق]]، [[هندوستان]]، [[پاکستان]] و [[مصر]] تعطیل رسمی است.

نسخهٔ ‏۱۳ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۳۹

جشن میلاد پیامبر(ص) به جشن‌هایی اشاره دارد که در سالروز ولادت پیامبر اسلام برگزار می‌گردد. شیعیان و اهل‌سنت، روز میلاد پیامبر(ص) را جشن می‌گیرند اما وهابی‌ها این جشن‌ها را بدعت می‌دانند چراکه در زمان پیامبر(ص) و صحابه چنین جشن‌هایی برگزار نشده است. عالمان مسلمان در پاسخ وهابیان گفته‌اند هرچند در زمان پیامبر(ص) و صحابه جشن میلاد پیامبر(ص) برگزار نشده اما در شرع از آن نهی نشده است از این‌رو برپایی جشن میلاد برای پیامبر نه تنها بدعت نیست بلکه برای بزرگداشت او مطلوب هم خواهد بود. همچنین برای مشروعیت برپایی جشن میلاد النبی به آیات قرآن و نیز مفاهیم قرآنی استناد شده که به بزرگداشت پیامبر و محبت به او اشاره دارد.

گزارش‌های تاریخی از قرن چهارم قمری و پس از آن وجود دارد که مسلمانان روز میلاد را جشن می‌گرفتند. همچنین اهالی مکه در سالروز ولادت پیامبر در محل ولادت او تجمع می‌کردند و به دعا و ذکر می‌پرداختند و به او تبرک می‌جستند تا اینکه در حکومت آل سعود این مکان تخریب شد.

شیعیان، ۱۷ ربیع‌الاول و اهل سنت، ۱۲ ربیع‌الاول را روز ولادت پیامبر اسلام می‌دانند. علمای شیعه صدقه دادن، انجام امور خیر، شاد کردن مؤمنان و... را در این روز مستحب می‌دانند. اهل سنت نیز هدیه دادن و اطعام فقرا را برای بزرگداشت پیامبر اسلام در این روز سفارش کرده‌اند. از این رو مسلمانان در کشورهای مختلف در روز میلاد پیامبر جشن برپا می‌کنند. این روز در ایران، افغانستان، عراق، هندوستان، پاکستان و مصر تعطیل رسمی است.

اهمیت و تاریخچه

جشن میلاد النبی به مراسم‌هایی اشاره دارد که در سالروز ولادت پیامبر اکرم برگزار می‌شود. جایز بودن و نبودن برپایی جشن میلادالنبی از اختلافات مسلمانان با وهابیان است. از نظر مسلمانان برپایی جشن میلادالنبی مشروع و جایز است از این‌رو مسلمانان در کشورهای مختلف، با برپایی آیین‌ها و مراسم‌هایی روز میلاد پیامبر را گرامی می‌دارند.[۱] همچنین روز میلاد پیامبر اسلام در برخی کشورهای ایران[۲]، هندوستان،[۳] پاکستان،[۴] مصر[۵] و... [۶] تعطیل رسمی است. اما وهابیان برپایی جشن میلاد النبی را بدعت و حرام می‌دانند.[۷]

تاریخچه برگزاری جشن در سالروز میلاد پیامبر به قرن‌های چهارم و پنجم قمری برمی‌گردد. احمد بن علی مقریزی تاریخ‌نگار قرن نهم قمری از رواج جشن‌ میلاد النبی در حکومت فاطمیان (۲۹۷-۵۶۷ق) در مصر یاد کرده است.[۸] همچنین به گزارش منابع تاریخی، مظفرالدین کَوکُبری (درگذشته ۶۳۰ق) فرمانده صلاح‌الدین ایوبی و حاکم اِربِل در ماه ربیع الاول جشن میلاد النبی برگزار می‌کرد.[۹]

آيا جشن میلادالنبی بدعت است؟

وهابیان، برگزاری جشن میلاد برای پیامبر اسلام را حرام می‌دانند.[۱۰] عبدالعزیز بن باز از وهابیان، جشن گرفتن برای میلاد پیامبر اسلام را بدعت تلقی کرده است.[۱۱] عالمان سلفی، شرکت در این جشن‌ها، نشستن در محل برگزاری جشن و یا خوردن شیرینی‌های آن را حرام می‌دانند.[۱۲] همچنین برخی از نویسندگان آنها به برگزارکنندگان جشن میلاد پیامبر نسبت فسق، بی‌دین و... می‌دهند.[۱۳] دلیل وهابیان در بدعت دانستن جشن میلاد النبی این است که چنین مراسمی توسط پیامبر اسلام، خلفاء و صحابه برگزار نشده است.[۱۱]

پاسخ عالمان شیعه و سنی

از نظر مخالفان اگرچه مستقیما درباره میلاد پیامبر مطلبی در شرع نیامده، اما آیات قرآن، برگزاری این جشن را تأیید می‌کند.[۱۴] آنان از مفاهیم کلی قرآنی همچون لزوم مهرورزی به پیامبر(ص)[۱۵] و ضرورت بزرگداشت او[۱۶] بر مشروعیت برگزاری جشن میلاد پیامبر استفاده کرده‌اند.[۱۷] به گفته جعفر سبحانی عالم شیعه، برگزاری جشن میلاد پیامبر(ع) ابراز محبت به اوست؛ محبتی که قرآن به آن دستور داده است.[۱۸] همچنین با استناد به آیات پایانی سوره مائده که بر اساس آن حضرت عیسی روزی را که مائده آسمانی بر حواریون نازل شد جشن گرفت و همچنان مسیحیان آن روز را جشن می‌گیرند، معتقد است که روز میلاد پیامبر را باید جشن گرفت چرا که پپامبر دنیا را از بت‌پرستی و جهالت نجات داد و این نعمت هزاران برابر از مائده آسمانی برای حواریون است.[۱۹]

یوسف قَرضاوی از عالمان اهل سنت، با استدلال به آیات قرآن،[۲۰] برگزاری جشن میلاد پیامبر را جائز دانسته است.[۲۱] او معتقد است برگزاری مراسم برای میلاد پیامبر و وقایع دیگر اسلامی، در واقع یادآوری نعمت‌هایی است که خداوند به مسلمانان اعطا کرده و این یادآوری، نه تنها بدعت و حرام نیست بلکه مطلوب نیز هست.[۲۰] به گفته طاهر قادری از عالمان اهل سنت، انجام هر عملی که در شریعت منع نشده و مباح است و تبدیل به فرهنگ جامعه شده و هدف آن نیز اظهار خوشحالی به مناسبت ولادت پیامبر اسلام باشد، اشکالی ندارد.[۲۲]

همچنین بر پایه روایتی که سید ابن طاووس در کتاب اقبال الاعمال نقل کرده روزه گرفتن در روز ولادت پیامبر اسلام، ثواب روزه یک سال را دارد.[۲۳] همچنین علمای شیعه صدقه دادن، زیارت زیارتگاه‌ها[۲۴] انجام امور خیر، شاد کردن مؤمنان و... را نیز در این روز مستحب می‌دانند.[۲۵] در روایات شیعه، نماز خاصی برای روز میلاد پیامبر(ص) نقل شده است.[۲۶] اهل سنت، سخنرانی درباره پیامبر(ص)، تلاوت قرآن، صله رحم، هدیه دادن، و اطعام فقرا را برای بزرگداشت پیامبر اسلام در این روز سفارش کرده‌اند.[۲۷]

زمان و مکان ولادت

درباره تاریخ ولادت پیامبر اختلاف وجود دارد.[۲۸]معروف میان علمای شیعه، ۱۷ ربیع‌الاول و مشهور میان اهل سنت، ۱۲ ربیع‌الاول است.[۲۹] فاصله این دو تاریخ را به هفته وحدت بین شیعه و سنی نام‌گذاری شده است.[۳۰]

پیامبر اسلام(ص) در شعب ابی‌طالب[۳۱] و در خانه عقیل بن ابی‌طالب به دنیا آمد. فرزندان عقیل، این خانه را به محمد بن یوسف، برادر حجاج بن یوسف، فروختند[۳۲] از این رو به خانه محمد بن یوسف مشهور شد.[۳۳] محمد آنجا را تبدیل به قصری برای خود کرد. در حکومت بنی‌عباس، خیزران، مادر هارون‌الرشید خلیفه عباسی، این خانه را خرید و آن‌را به مسجد تبدیل کرد.[۳۴] به گفته بَحرَق عالم شافعی درگذشته ۹۳۰ق، اهالی مکه در شب میلاد پیامبر در مکان ولادت او جمع می‌شدند و به ذکر و دعا می‌پرداختند و از آن مکان تبرک می‌جستند.[۳۵] همچنین علامه مجلسی، محدث قرن یازدهم، نقل می‌کند که در زمان او مکانی به این نام در مکه وجود داشته و مردم آن‌را زیارت می‌کردند.[۳۳] این بنا تا زمان حکومت آل‌سعود بر حجاز، باقی بود. آن‌ها به جهت اعتقادات مذهب وهابیت و منع بر تبرک به آثار پیامبران، آن‌جا را تخریب کردند.[۳۴]

نگارخانه

پانویس

الگوی پانویس غیرفعال شده است. لطفا از الگوی پانوشت استفاده شود

منابع


  1. «کشورهای عربی میلاد پیامبر(ص) را چگونه جشن می‌گیرند؟»، خبرگزاری ایکنا.
  2. Time.ir
  3. Holidays
  4. Public Holidays in Pakistan 2018
  5. «عيد المولد النبوى الشريف».
  6. «روز میلاد پیامبر اعظم در تمامی کشورهای اسلامی به جز عربستان تعطیل رسمی است»، قدس‌آنلاین.
  7. الدویش، فتاوی اللجنة الدائمة، ج۳، ص۲۹.
  8. مقریزی، المواعظ و الاعتبار، ۱۴۱۸ق. ج۲، ص۴۳۶.
  9. ابن‌کثیر، البدایه و النهایه، ۱۴۰۷ق، ج۱۳، ص۱۳۷؛‌ مقریزی، السلوک لمعرفة دول الملوک، ۱۴۱۸ق، ج۱، ص۳۶۸.
  10. الدویش، فتاوی اللجنة الدائمة، ج۳، ص۲۹.
  11. ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ «الإمام ابن تیمیة لم یستحسن الاحتفال بالمولد النبوی»، سایت بن‌باز.
  12. شحاتة، المولد النبوی... ، مصر، ج۱، ص۱۱۶.
  13. دبیری، جشن میلاد رسول الله(ص)، ۱۴۳۷ق، ص۹.
  14. کریمی سلیمی، «جشن و سرور در میلاد پیامبر گرامی(ص) از دیدگاه قرآن و سنت»، ص۱۲۶.
  15. سوره توبه، آیه۲۳.
  16. سوره اعراف، آیه۱۵۷.
  17. کریمی سلیمی، «جشن و سرور در میلاد پیامبر گرامی(ص) از دیدگاه قرآن و سنت»، ص۱۲۷-۱۳۲.
  18. «برگزاری جشن میلاد پیامبر اسلام(ص) محبت عملی به ایشان و انجام دستور قرآن است»، سایت شفقنا.
  19. «برگزاری جشن میلاد پیامبر اسلام(ص) محبت عملی به ایشان و انجام دستور قرآن است»، سایت شفقنا.
  20. ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ الاحتفال بمولد النبی والمناسبات الإسلامیة، سایت یوسف قرضاوی.
  21. «القرضاوی: الاحتفال بالمولد النبوی لیس بدعة»
  22. قادری، کیا میلاد النبی منانا بدعت ہے، ۲۰۰۸م، ص۱۵ و ۱۷.
  23. سید ابن طاووس، إقبال الأعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۰۳.
  24. شیخ طوسی، مصباح المتهجد، تهران، ج۲، ص۷۹۱.
  25. مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۵، ص۳۵۹.
  26. سید ابن طاووس، إقبال الأعمال، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۶۱۱ - ۶۱۲.
  27. «مولد النبی»، سایت بوابه الازهر.
  28. مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۳۶۲.
  29. سبحانی، فروغ ابدیت، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۵۱.
  30. نگاه کنید به امام خمینی، صحیفه امام، ۱۳۷۸ش، ج۱۵، ص۴۴۰ و ۴۵۵.
  31. مقریزی، امتاع ‏الاسماع، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۶؛ فیض کاشانی، الوافی، ۱۴۰۶ق، ج۳، ص۷۲۲.
  32. سبکی، الدین الخالص أو إرشاد الخلق، ۱۹۷۷م، ج۵، ص۶۴.
  33. ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ مجلسی، مرآة العقول، ۱۴۰۴ق، ج۵، ص۱۷۴.
  34. ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ عاملی، الصحیح من سیره النبی، ۱۳۸۵ش، ج۲، ص۱۴۶-۱۴۷.
  35. بَحرَق، حدائق الانوار، ۱۴۰۹ق، ص۱۵۰.