محمدحسین غروی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←خصوصیات اخلاقی
جز (←خصوصیات اخلاقی) |
جز (←خصوصیات اخلاقی) |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
==خصوصیات اخلاقی== | ==خصوصیات اخلاقی== | ||
غروی، سریع‌الذهن و حاضرجواب و سخنانش همراه لطیفه و مزاح بود و حتی در تقریر درس نیز بذله‌گویی داشت. گفته‌اند که او بسیار اهل عبادت بود. حدود دوازده سال از درس و بحث کناره گرفت و به سیر و سلوک پرداخت و تا آخر عمر این سیر عرفانی در او مشهود بود.<ref>مطلبی، «نجوم امت»، ص۵۲</ref>در باره زهد و بی اعتنایی او به مظاهر دنیا نقل شده که خودش در اواخر عمر پیازهایش که روی زمین ریخته جمع کرده و در گوشه قبایش می ریخت و از این تحمل و آمادگی اش شاد و مسرور بوده. | غروی، سریع‌الذهن و حاضرجواب و سخنانش همراه لطیفه و مزاح بود و حتی در تقریر درس نیز بذله‌گویی داشت. گفته‌اند که او بسیار اهل عبادت بود. حدود دوازده سال از درس و بحث کناره گرفت و به سیر و سلوک پرداخت و تا آخر عمر این سیر عرفانی در او مشهود بود.<ref>مطلبی، «نجوم امت»، ص۵۲</ref>در باره زهد و بی اعتنایی او به مظاهر دنیا نقل شده که خودش در اواخر عمر پیازهایش که روی زمین ریخته جمع کرده و در گوشه قبایش می ریخت و از این تحمل و آمادگی اش شاد و مسرور بوده. <ref>حسینی طهرانی، سید محمدحسین، توحید علمی وعینی، ص۳۰. | ||
</ref> | |||
علامه [[محمدرضا مظفر]] درباره استادش گفته که همیشه برسیمایش ابهامی دیده می شد که گمان می رفت این قیافه همیش غمناک است همیشه درفکر مستدام خود غرق بود... در آن مقام شامخ برای همه حتی برای کودکان هم فروتنی داشت ...از اجتهاد او در عبادت هر چه گفته شود کم است زیرا او سالکی واصل وعارفی فانی بود، او ازهمه بریده بود و به دوست پیوسته بود. <ref>مقدمه دیوان کمپانی، دارالکتب الاسلامیه</ref> | علامه [[محمدرضا مظفر]] درباره استادش گفته که همیشه برسیمایش ابهامی دیده می شد که گمان می رفت این قیافه همیش غمناک است همیشه درفکر مستدام خود غرق بود... در آن مقام شامخ برای همه حتی برای کودکان هم فروتنی داشت ...از اجتهاد او در عبادت هر چه گفته شود کم است زیرا او سالکی واصل وعارفی فانی بود، او ازهمه بریده بود و به دوست پیوسته بود. <ref>مقدمه دیوان کمپانی، دارالکتب الاسلامیه</ref> | ||