هاشم بن عتبة بن ابی‌وقاص: تفاوت میان نسخه‌ها
←دوره خلفا
(←نسب) |
|||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
== دوره خلفا == | == دوره خلفا == | ||
هاشم بن عتبه در [[جنگ یرموک]] حضور داشت و در این جنگ یکی از چشمانش از دست داد.<ref>دینوری، اخبارالطوال، ص۱۲۰.</ref> خلیفه دوم او را از [[یرموک]] به [[قادسیه]] فرستاد و در [[جنگ قادسیه]] به همراه [[اشعث بن قیس]] و [[اشتر نخعی]] به سعد ابی وقاص پیوستند. او در این جنگ از سوی سعد بن ابی وقاص فرماندهی جناح چپ سپاه را بر عهده داشت.<ref>دینوری، اخبارالطوال، | هاشم بن عتبه در [[جنگ یرموک]] حضور داشت و در این جنگ یکی از چشمانش از دست داد.<ref>دینوری، اخبارالطوال، ص۱۲۰.</ref> خلیفه دوم او را از [[یرموک]] به [[قادسیه]] فرستاد و در [[جنگ قادسیه]] به همراه [[اشعث بن قیس]] و [[اشتر نخعی]] به سعد ابی وقاص پیوستند. او در این جنگ از سوی سعد بن ابی وقاص فرماندهی جناح چپ سپاه را بر عهده داشت.<ref>دینوری، اخبارالطوال، ۱۳۷۳ش،ص۱۲۱.</ref> برخی شهرهای عراق از جمله جَلولاء در سال ۱۷ یا ۱۹ق به دست او فتح شد.<ref>ابن عبدالبر، الاستیعاب،۱۴۱۲ق، ۱۹۹۲م،ج ۴، ص۱۵۳۶.</ref> | ||
در [[خلافت]] [[عثمان بن عفان]]، [[سعید بن عاص]] از سوی وی حاکم [[کوفه]] بود. در پایان [[ماه رمضان]] هاشم مرقال [[رویت هلال ماه|هلال ماه]] را مشاهده کرد، و بدین جهت روزه‌اش را [[افطار]] کرد. خبر به سعید بن عاص رسید. او از هاشم علت را جویا شد، هاشم از مشاهده هلال ماه سخن گفت، سعید گفت: «آیا در میان مردم تنها تو با این یک چشمت آن را دیده‌ای؟» سپس دستور داد تا هاشم را [[حد]] زدند. گفته شده پس از [[قتل عثمان]]، حضرت علی(ع) حکومت کوفه را به هاشم مرقال داد و او سعید بن عاص را [[قصاص]] کرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ۱۹۹۶م، ج۱۰، ص۲۷.</ref> | در [[خلافت]] [[عثمان بن عفان]]، [[سعید بن عاص]] از سوی وی حاکم [[کوفه]] بود. در پایان [[ماه رمضان]] هاشم مرقال [[رویت هلال ماه|هلال ماه]] را مشاهده کرد، و بدین جهت روزه‌اش را [[افطار]] کرد. خبر به سعید بن عاص رسید. او از هاشم علت را جویا شد، هاشم از مشاهده هلال ماه سخن گفت، سعید گفت: «آیا در میان مردم تنها تو با این یک چشمت آن را دیده‌ای؟» سپس دستور داد تا هاشم را [[حد]] زدند. گفته شده پس از [[قتل عثمان]]، حضرت علی(ع) حکومت کوفه را به هاشم مرقال داد و او سعید بن عاص را [[قصاص]] کرد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ۱۹۹۶م، ج۱۰، ص۲۷.</ref> | ||