پرش به محتوا

قیام مختار: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۱
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۳۸: خط ۲۳۸:


==سپاه خشبیه==
==سپاه خشبیه==
عبدالله بن زبیر، محمد بن حنفیه و [[عبدالله بن عباس]] و ۱۷ نفر از [[بنی هاشم]] از جمله [[حسن مثنی]] را در غاری به نام [[شعب عارم]] زندانی کرد و تهدید کرد اگر بیعت نکنند آنها در آتش می‌زند، محمد بن حنفیه پیامی به مختار فرستاد و از وی کمک خواست، مختار نیز سپاهی که تنها سلاحشان چوب بود به [[مکه]] فرستاد و آنان بنی هاشم را رها کردند، این گروه به [[خشبیه]] یعنی چوب‌داران معروف شدند.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۸۴.</ref> مسلح شدن به چوب از آن جهت بود که احترام مکه را نگه دارند و با شمشیر وارد آن شهر مقدس نشوند.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۲۵۱.</ref>
عبدالله بن زبیر، محمد بن حنفیه و [[عبدالله بن عباس]] و ۱۷ نفر از [[بنی هاشم]] از جمله [[حسن مثنی]] را در غاری به نام [[شعب عارم]] زندانی کرد و تهدید کرد اگر بیعت نکنند آنها را در آتش می‌سوزاند، محمد بن حنفیه پیامی به مختار فرستاد و از وی کمک خواست، مختار نیز سپاهی که تنها سلاحشان چوب بود به [[مکه]] فرستاد و آنان بنی هاشم را رها کردند، این گروه به [[خشبیه]] یعنی چوب‌داران معروف شدند.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۳، ص۲۸۴.</ref> مسلح شدن به چوب از آن جهت بود که احترام مکه را نگه دارند و با شمشیر وارد آن شهر مقدس نشوند.<ref>ابن اثیر، الکامل، ۱۹۶۵م، ج۴، ص۲۵۱.</ref>


[[عروه بن زبیر]] در توجیه کار برادرش نسبت به آتش زدن بنی هاشم گفت: «او این کار را برای این کرد که تفرقه و پراکندگی ایجاد نشود و مسلمانان با هم اختلاف نکنند و آنان (بنی هاشم) نیز به اطاعت او در آیند و در نتیجه با هم متحد شوند همانطور که [[عمر بن خطاب]] این کار را با بنی هاشم کرد وقتی آنان از بیعت با [[ابوبکر بن ابوقحافه|ابوبکر]] درنگ کردند.»<ref>ابن أبی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۲۰، ص۱۴۷.</ref>
[[عروه بن زبیر]] در توجیه کار برادرش نسبت به آتش زدن بنی هاشم گفت: «او این کار را برای این کرد که تفرقه و پراکندگی ایجاد نشود و مسلمانان با هم اختلاف نکنند و آنان (بنی هاشم) نیز به اطاعت او در آیند و در نتیجه با هم متحد شوند همانطور که [[عمر بن خطاب]] این کار را با بنی هاشم کرد وقتی آنان از بیعت با [[ابوبکر بن ابوقحافه|ابوبکر]] درنگ کردند.»<ref>ابن أبی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۴۰۴ق، ج۲۰، ص۱۴۷.</ref>
۱۷٬۴۴۳

ویرایش